ภายในโรงอาหารชองโรงเรียนมัธยมเฟอร์เรฮิวล์ที่บรรยากาศอึมครึมแผ่กระจายไปทั่วบริเวณ เมื่อสองหนุ่มกำลังแผ่กระจายรังสีอำมหิตใส่ปอเช่ที่นั่งตรงข้ามพวกเขากำลังจ้องมองใบหน้าสวยของบลูเบลล์ที่มีเขาสองคนนั่งขนาบข้างเฝ้าคนตัวเล็กทานอาหาร
"มึงจะมองหน้าบลูเบลล์อีกนานไหม" ชีต้าห์ทนไม่ไหวก็สาดคำถามส่เสียงขุ่น
"เดือดร้อนอะไรมึงนักหนาเจ้าตัวเขายังไม่พูดอะไรเลย" ปอเช่ยิ้มกวนโดยที่สายตาของเขายังไม่ละไปจากดวงหน้าสวย
"รำคาญแม่งฉิบ" ชีต้าห์สบถอย่างขัดใจแต่ช่วยไม่ได้ที่เขาตจ้องยอมนั่งร่วมโต๊ะกับปอเช่เพราะบลูเบลล์
"เลอะแล้ว" จากัวร์เลิกสนใจปอเช่แล้วใช้นิ้วโป้งหนาของเขาเช็ดคราบเลอะตรงมุมปากของบูลเบลล์ออกให้อย่างเบามือ
"อื้อ~ ออบอุนอ่ะ(ขอบคุณค่ะ)" บลูเบลล์ตอบรับในขณะที่ยังคงเคี้ยวอาหารในากจนแก้มป่อง เรียกสายตาเอ็นดูจากสามหนุ่มได้ไม่ยาก
"หึ ไม่เป็นไร" จากัวร์หัวเราะในลำคอหนาอย่างพึงพอใจ เขาใช้แขนค้ำศีรษะตัวเอ
