"อ๊าาา บลูเบลล์จะตายแล้วนะ หายใจจะไม่ออกแล้ว" ร่างเล็กสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่เมื่อชีต้าห์ผละริมฝีปากออกไปแล้ว
ดวงตากลมโตหันมามองจุดเชื่อมยังใจกลางสาวที่ยังมีลำเอ็นหนาสวนเข้าออกเป็นจังหวะหนักหน่วงอยู่อย่างไม่ลดละ
"อย่ารีบ" จากัวร์ขบฟันแน่นสันกรามปูดนูนขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเขากำลังยั้งแรงไม่ให้รุนแรงกับคนตัวเล็กไปมากกว่านี้
พรึ่บ!
"นานไปแล้วมึงอ่ะ" ชีต้าห์รั้งตัวบลูเบลล์ออกห่างจากจากัวร์จนจุดเชื่อมหลุดออกจากกันเล่นเอาจากัวร์ส่งสายตาเหี้ยมจ้องมองชีต้าห์อย่างคาดโทษ
ชีต้าห์เปลี่ยนเป็นนั่งพิงหัวเตียงแล้วให้คนตัวเล็กนั่งทับหน้าท้องที่มีมัดกล้ามแน่นเป็นลอนสวยของเขา โดยที่ไม่รู้เลยว่าเขาจัดการกับเสื้อผ้าบนร่างกายของตัวเองออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่
"ชะ ชีต้าห์จะทำอะไรคะ" คนตัวเล็กเอ่ยถามเสียงหวาดหวั่นเมื่อเธอดันถูกมือหนาของชีต้าห์รวบเอวบางเอาไว้แน่น แถมตอนนี้ยังมีจากัวร์ที่เข้ามาซ้อนอยู่ด้านหลัง
