[MANDY]
Alas diyes ng umaga kinabukasan, nagkamalay na rin sa wakas si Rodney. Wala siyang ginawa kung 'di ang umiyak nang umiyak nang makita niya ako sa tabi niya, at buti na lang ay naroon ang Ate niya na siyang umasikaso sa kanya kaya naiwasan ko ang makipag-usap sa kanya nang bongga.
Siguro naiilang lang din ako dahil hindi naman talaga kami okay bago siya naaksidente tapos ngayon nagpapasalamat siya na binantayan ko siya. Medyo weird lang sa pakiramdam. Lalo pa at gumawa kayo ni Dark ng kababalaghan sa cr ng kwarto niya, dagdag ko pa sa utak ko.
Kaya hindi na rin ako nagtagal sa loob ng private room niya. Bukod kasi sa presence niya may iba pa akong naaalala sa kwarto ni Rodney at bigla na lang nag-iinit ang mukha ko sa tuwing napapatingin ako dun sa cr. Siguro nga kung makakausap
