แผนร้าย บำเรอรักมาเฟีย(ขัดดอก)

ความบังเอิญ

วันนี้ทั้งมิรินและพิมพ์ก็ได้ตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวไปทำงานแคสโฆษณา เธอสองคนได้รับการติดต่อให้ไปแคสงานซึ่งเป็นชุดว่ายน้ำแต่ค่าจ้างแสนแพงถ้าพวกเธอได้งานนี้พวกเธอคงจะสบายไปอีกหลายเดือน พวกเธอทั้งสองคนมีภาระค่าใช้จ่ายที่ไม่แตกต่างกันทางบ้านที่ไม่ค่อยอบอุ่นทำให้พวกเธอต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อที่จะหาตังค์มาเลี้ยงดูตัวเองและครอบครัวและส่งเสียตัวเองเรียนหนังสือตอนนี้พวกเธอก็ใกล้จะจบแล้วเหลืออีกแค่ 2 ปีเท่านั้น

" วันนี้ขอให้เป็นวันที่โชคดีของพวกเรานะแกยัยมิริน "

พิมพ์อวยพรตัวเองและเพื่อนสาว

" เราสองคนต้องทำได้สิต้องทำได้อยู่แล้ว จะไม่มีคำว่าพลาดเพราะว่างานนี้แพงหูฉี่ถ้าเราได้นะ เราจะไม่ต้องทำงานหนักไปอีกหลายเดือนเลยล่ะแก "

มิรินพูดอย่างหมายมั่นจากนั้นทั้งสองก็รีบแต่งตัวและออกเดินทางไปยังสถานที่แคสงานนั่นคือบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง ใจกลางเมือง บริษัทแห่งนี้มีทั้งเสื้อผ้าที่นำเข้าและส่งออกแบรนด์หรูมากมายแถมยังจำหน่ายเครื่องประดับอีกหลายยี่ห้อดังอีกด้วย จึงไม่แปลกใจเลยกับค่าจ้างที่แสนแพงของพรีเซ็นเตอร์เพราะคนที่จะเป็นพรีเซ็นเตอร์จะต้องมีโปรไฟล์ตรงตามที่เขาอยากได้เท่านั้น

ณ บริษัทเอริสเตอร์

ทั้งสองสาวเดินเข้ามาและได้ถามประชาสัมพันธ์หน้าเคาน์เตอร์ว่าห้องที่แคสงานอยู่ที่ไหน ทั้งสองคนไม่รอช้ารีบกดลิฟท์แล้วตรงไปยังห้องแคสโฆษณาทันที

" ตื่นเต้นอยู่เหมือนกันนะแก ฉันกับแกต้องแยกแคสคนละห้องเพราะว่าของแกเป็นชุดว่ายน้ำส่วนของฉันเป็นเครื่องประดับขอให้โชคดีนะแกไว้เสร็จงานแล้วค่อยเจอกันเดี๋ยวฉันโทรหา "

พิมพ์บอกเพื่อนเมื่อมาส่งเพื่อนถึงห้องแคสงานแล้วตัวเองก็เดินไปยังห้องที่นัดหมายทันที

มิรินที่ตอนนี้นั่งรอการแคสโฆษณาอยู่เธอทำใจดีสู้เสือทั้งที่ตอนนี้เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะเธอคาดหวังกับงานนี้ไว้มาก

ทางฝั่งเฮเดนเองที่ตอนนี้อยู่ชั้นผู้บริหารนั่งทำงานอยู่ และเลขาก็ได้เคาะประตูเอางานเข้ามาให้เขา

" ขออนุญาตค่ะท่านประธาน "

เลขาสาวเอ่ยขอ

" วันนี้มีอะไรด่วนหรือเปล่าคุณนารา "

" มีค่ะท่านประธานวันนี้มีการแคสงานโฆษณาทางด้านล่างไม่ทราบว่าท่านประธานจะลงไปดูด้วยตัวเองหรือเปล่าคะ นี่แฟ้มประวัติของคนที่จะเข้ามาแคสโฆษณาของเราทั้งหมดค่ะ มีทั้งหมด 20 คนค่ะท่าน "

เลขาสาวเอ่ยบอกไป เขาไม่รอช้ารีบหยิบแฟ้มงานนั้นขึ้นมาและเปิดดูคนที่จะเข้ามาแคสงานทีละคน คนแล้วคนเล่าที่เขาอ่านดูประวัติจนมาถึงเธอ นางสาวมิริน มาลาวลัย พริตตี้สาวสวยกำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัย X

" นี่เธอยังเรียนไม่จบเหรอเนี่ย ที่แท้ก็เป็นพริตตี้นี่เองเห็นสวยๆแบบนี้ก็แรดไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะเนี่ย "

เขาคิดแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก แบบนี้ก็หวานหมูเค้านะสิเพราะเธอคงง่ายกว่าที่เขาคิด

" เดี๋ยวผมจะลงไปดูการแคสงานด้วยตัวเองนะคนนารา "

ว่าแล้วเขาก็ปิดแฟ้มเอกสารแล้วเดินลงไปยังห้อง แคสโฆษณาซึ่งมีร่างบางนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

เขาเดินมาถึงหน้าห้องแคสโฆษณาก็มีคนที่มารอแคสจำนวน 20 คน หนึ่งในนั้นมีร่างบางอยู่เขาเลือกที่จะเดินผ่านหน้าเธอไปโดยไม่หันกลับมามองเธอ

ส่วนทางด้านมิรินเองเธอจำเขาได้ เขาคนที่เธอชนเมื่อคืน แต่เขาคงจะจำเธอไม่ได้จึงเดินสวนกันไป เธอเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากแค่คนเดินชนกันแปบเดียวจะจำกันได้ยังไง

เมื่อถึงเวลาแคสงานผู้คนก็ทยอยเข้าไปเรื่อยๆทีละคนทีละคนแล้วจนมาถึงคิวของเธอมิริน เธอเดินเข้าไปด้วยอาการตื่นเต้นแต่ก็กลบด้วยรอยยิ้มและความมั่นใจที่เธอพกมาเต็มเปี่ยม

" สวัสดีค่ะดิฉันชื่อมิรินมา ลาวลัยค่ะ เป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัย X ค่ะ "

เธอกล่าวแนะนำตัวออกไปต่อหน้าคณะกรรมการที่นั่งโต๊ะอยู่ประมาณ 5 คน

หนึ่งในกรรมการคนนั้นพูดกับเธอว่า

" มีชุดให้ลองอยู่ในห้องคุณต้องเข้าไปลองและใส่ออกมาให้ทางเราดูและพรีเซนต์ชุดออกมาในแบบที่เป็นคน "

" ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ "

เธอรีบเดินเข้าไปยังห้องแต่งตัวและปรากฏเห็นชุดว่ายน้ำที่วางไว้อยู่ที่อ่างล้างหน้าเธอไม่รอช้ารีบหยิบมาใส่ แล้วสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองที่หน้ากระจกและกำลังจะเดินออกไป แต่เธอก็ต้องตกใจเมื่อเปิดประตูออกมาแล้วพบกับใครคนนึงยืนอยู่ที่หน้าประตู

" คุณ!!! มายืนทำไมตรงนี้คะ ฉันตกใจหมด "

เธอยกมือขึ้นทาบอกทำหน้าตกใจแล้วมองหน้าเขา

เฮเดนที่ตอนนี้กำลังมองร่างบางตรงหน้าเธอเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำเธอดูสวยเซ็กซี่จนเขาไม่อยากให้คนอื่นมอง เขาคิดในใจว่าก่อนหน้านี้เขาตัดสินใจถูกแล้วที่ให้ทุกคนออกไปข้างนอกก่อน นั่นหมายความว่าในเวลานี้มีแค่เธอกับเขาอยู่ในห้องนี้เท่านั้น เขาเห็นเธอใส่ชุดแบบนี้แล้วเขาแทบไม่อยากให้เธอรับงานนี้แต่ถ้าเธอไม่ได้งานนี้เขาก็คงจะไม่ได้เห็นหน้าของเธออีก

เฮเดนไม่รอช้ารีบผลักร่างบางเข้าไปในห้องน้ำเหมือนเดิมแล้วจัดการปิดประตูและล็อคทันที

" คุณจะทำอะไรของคุณน่ะ ปล่อยฉันนะ ฉันจะออกไปข้างนอก คุณจะเข้ามาในนี้ไม่ได้นะมันดูไม่ดีค่ะคนอื่นเห็นเขาจะว่ากันยังไง เขาจะได้นินทากันหรอก "

ร่างบางบ่นออกมาชุดใหญ่เพราะตอนนี้เธอกำลังรู้สึกตกใจและกำลังกลัว

" ไม่มีใครมาเห็นและนินทาได้หรอกเพราะฉันไล่พวกนั้นออกไปข้างนอกหมดแล้ว "

เขาพูดหน้าตาเฉยและทำท่าทางเย็นชาและจ้องมองเธอยังเจ้าเล่ห์

" หมายความว่ายังไงคะคุณไล่กรรมการทั้งหมดออกไปแล้วหรอแล้วฉันจะแคสงานยังไงอ่ะ ทำไมคุณทำแบบนี้ล่ะ "

ร่างบางโมโหบ่นเขาชุดใหญ่เขาทำอะไรตามใจตัวเองมากเกินไปแล้วนะเธอมาแคสงานเพราะว่าเธออยากได้งานนี้แต่เขาดันไล่กรรมการทั้งหมดออกไปแล้วเธอจะได้งานนี้ได้ยังไง