มิรินเองหลังจากที่เดินออกมาจากเฮเดนแล้วเธอก็รู้สึกเหมือนไม่พอใจ เธอยังแปลกใจตัวเองอยู่เลยทำไมเธอจะต้องรู้สึกแบบนั้น เขาจะอยู่กับใครก็เรื่องของเขาสิแต่ทำไมตอนนี้เธอรู้สึกหน่วงๆในใจ ห้ามคิดอะไรกับเขาเด็ดขาดนะคนเจ้าชู้แบบนั้นถ้าหลงรักไปมีแต่เสียใจกับเสียใจตายเลยเธอคิดแบบนั้นในใจ
" พิมพ์ฉันขอแยกกับแกตรงนี้นะ พอดีฉันจะแวะซื้อของนิดหน่อยแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเจอกันที่มหาวิทยาลัยนะ "
นิรินพยายามที่จะตีตัวออกจากเพื่อนเพราะเธอต้องรีบกลับเข้าไปที่คอนโด เพราะตอนนี้ก็ใกล้จะมืดเต็มทีแล้วกว่าเธอจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็คงจะมืดพอดี
" ได้ๆแกฉันก็ว่าจะแวะไปทำธุระอยู่เหมือนกัน งั้นฉันไปก่อนนะไว้เจอกันพรุ่งนี้ บาย "
พิมพ์บอกลาเพื่อนแล้วแยกออกมาขึ้นแท็กซี่เพื่อกลับคอนโดทันที
มิรินก็เรียกแท็กซี่เพื่อกลับคอนโดเช่นกันพอเธอถึงคอนโดก็ใกล้จะมืดเต็มทีแล้วและเฮเดนก็โทรมาบอกเธอว่ากำลังให้คนขับรถไปรับเพื่อให้เธอมาทานข้าวกับเขา เธอรีบอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดสบายๆเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ขายาว เธอใส่ออกมาแล้วดูดีเหมือนกำลังจะไปเดินเล่นทั่วไปแต่พออยู่กับสถานการณ์ที่จะต้องไปดินเนอร์กับเขาเธอรู้ตัวดีว่าเธอแต่งตัวไม่เหมาะสมแต่เธอจะแต่งแบบนี้อยากรู้นักว่าเขาจะทำหน้ายังไงได้แต่คิดและขำอยู่คนเดียวในใจ
เธอเดินลงมาจากคอนโดจนถึงหน้าคอนโดแล้วพบกับคนขับรถที่เขาเตรียมไว้ให้มารับเธอ บอดี้การ์ดของเขามองดูเธอแปลกๆตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาคงไม่คิดว่าเธอจะแต่งตัวแบบนี้เธอก็เข้าใจว่าเธอแปลกแต่เธอตั้งใจทำไมล่ะ เธอรีบเดินไปขึ้นรถแล้วไม่พูดไม่จาอะไรสักพักรถก็เคลื่อนตัวออกไป เธอจึงถามบอดี้การ์ดของเขาว่า
" ท่านประธานของพี่ชื่ออะไรหรอคะ "
เธอถามออกไปเพราะเธอไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไรด้วยซ้ำเธอจำได้แค่ใบหน้าของเขาเท่านั้น
" ชื่อเฮเดนครับ คุณเรียกเจ้านายว่าคุณเฮเดนได้เลยครับ "
บอดี้การ์ดบอกหญิงสาวออกไปเขาทำหน้างงๆอยู่เล็กน้อยว่าทั้งสองคนจะไปกินข้าวด้วยกันแต่หญิงสาวไม่รู้แม้กระทั่งชื่อของเจ้านายเขา
" เฮเดนงั้นหรอชื่อก็เพราะอยู่นะแต่ฉันตั้งชื่อให้ใหม่น่าจะชื่อนายเย็นชาไม่ก็นายน้ำแข็งมากกว่า "
เธอพูดเสร็จก็หัวเราะออกมายังห้ามไม่ได้บอดี้การ์ดของเขาก็เช่นกัน แอบหลุดขำโดยที่ไม่รู้ตัว
" แสดงว่าพี่ก็คิดเหมือนมิรินน่ะสิ เย็นชาขนาดนั้นอยู่ใกล้แล้วน่ากลัวชิบเป๋ง "
เธอพูดออกไปแต่ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับจากบอดี้การ์ดของเขาจากนั้นเธอก็ไม่ได้พูดอะไร เธอเดินทางมาถึงโรงแรมหรูแห่งหนึ่งเธอก็เปิดประตูลงมาเองด้วยความที่เธอเกรงใจบอดี้การ์ดของเขา แล้วบอดี้การ์ดของเขาก็พาเธอไปยังชั้นบนสุด ซึ่งเป็นห้องอาหารสำหรับเฮเดนเท่านั้น เขาสร้างที่นี่ไว้เพื่อเขาคนเดียวเพราะโรงแรมที่นี่ก็คือโรงแรมของเขานั่นเอง
ตลอดทางที่มิรินเดินมามีผู้คนมากมายจับจ้องมาที่เธอด้วยสายตารังเกียจบางคนก็ถึงกับขำที่เธอแต่งตัวเหมือนคนจนจนคนหนึ่ง เพราะผู้คนที่มาทานข้าวที่นี่ก็ล้วนแต่แต่งตัวดีกันทุกคนเสื้อผ้าแบรนด์เนมตั้งแต่หัวจรดเท้า ซึ่งแตกต่างจากเธอเธอใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์พร้อมกับรองเท้าผ้าใบแต่ถามว่าเธออายไหมไม่เลยเธอยังเชิดและเดินต่อไปจนเดินมาถึงฉันที่ที่มีเฮเดนอยู่เขานั่งรอเธอที่โต๊ะอยู่แล้วเธอจึงเดินเข้าไปหาเขา
เฮเดนที่เห็นร่างบางปรากฏตัวขึ้นเขารู้สึกตกใจเล็กน้อยกับการแต่งตัวที่ไม่รู้จักกาลเทศะของเธอ แต่พอเขาใช้ความคิดสักพักเขาก็พอจะเดาออกว่าไม่ใช่เธอไม่รู้จักกาลเทศะแต่เธอต้องการจะใส่มาเพื่อแกล้งเขาให้อายคนต่างหาก
" เชิญนั่งครับคุณมิริน "
เขาว่าพร้อมผายมือเชิญให้เธอนั่งแต่เขาไม่ได้ลุกเลื่อนเก้าอี้ให้เธอแต่อย่างใด
สวนมิรินเองก็ไม่ได้หวังว่าเขาจะต้องเป็นสุภาพบุรุษอยู่แล้วเธอจัดการเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลงไป
" สั่งอะไรกินเลยไหมคะจะได้รีบกินแล้วรีบกลับ "
ร่างบางๆพูดออกไปอย่างไม่ยี่หร่า
" คุณพึ่งมาจะรีบกลับไปไหนล่ะ บ้านมันไม่หายไปไหนหรอกนะคุณกลับตอนไหนก็ได้มั้ง "
เขายังกวนโมโหเธอไม่หยุด
" ขอเมนูด้วยค่ะ "
ร่างบางตัดบทไปเพราะถ้าหากจะปะทะคารมกับเขาแล้วก็กลัวว่าจะไม่ได้กินข้าวซึ่งตอนนี้เธอก็เริ่มหิวแล้วด้วย
มิรินจัดการสั่งอาหารมากกว่าสิบอย่าง อาหารแต่ละอย่างก็ราคาแพงหูฉี่ เธออยากแกล้งเขา เธอรู้ว่าแค่นี้สำหรับเขาขนหน้าแข้งคงไม่ร่วงหรอกแต่เธอก็อยากให้เขาเสียตังค์เยอะๆ จะได้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับเธออีก
" สั่งเยอะขนาดนี้คุณกินไม่หมดผมลงโทษคุณแน่ "
เขาบอกเธอเพราะเขารู้อยู่แล้วว่าเธอตั้งใจจะแกล้งเขาแต่แค่นี้คนอย่างเขาไม่สะทกสะท้านหรอกเขาออกจะรวยล้นฟ้าสั่งมาหมดทั้งโรงแรมเขาก็ไม่จนหรอกเพราะโรงแรมที่นี่เป็นของเขาเขาได้แต่ยิ้มมุมปากเพราะร่างบางชอบแกล้งเขาเหลือเกิน
" ฉันหิวนะค่ะคุณจะมาลงโทษอะไรฉันล่ะคะฉันน่ะสั่งเผื่อคุณนะฉันก็กลัวว่าคุณจะหิว "
เธอตอบเพื่อเอาตัวรอดไปเรื่องอะไรเธอจะกินจนหมดเธอกินไม่หมดหรอกสั่งมาตั้งเยอะ สั่งอาหารเป็น สิบอย่างสั่งไวน์อีก 3 ขวดให้ตายเถอะถ้าเธอกินหมดเธอคงไม่มีชีวิตรอดถึงพรุ่งนี้แน่น่าจะสลบเหมือบอยู่แถวนี้แหละ เธอคิดในใจและก็ขำออกมา
เฮเดนนั่งมองเธอขำ อยู่ดีๆเธอก็ขำออกมาเขาคิดในใจอย่างรู้ทันว่าเธอต้องมีแผนที่ไม่ดีที่กำลังจะทำแน่ แต่คนอย่างเขาไม่ยอมเสียเหลี่ยมให้ใครง่ายๆหรอก ไม่มีทางแกล้งเขาได้สำเร็จแน่