“เพราะเธอมัวแต่มองในสิ่งที่ไม่มี จนลืมสิ่งที่มีอยู่”
ประโยคนั้น ช้อนนัยน์ตากลมสวยให้สบสายตาคู่คม
“ต่อให้ไม่มีเพื่อน แต่เธอก็ยังมีครอบครัวที่อบอุ่น ในแบบที่ใครบางคนอาจจะไม่มี ทุกคนรักและห่วงใยเธอมาก เพียงแค่เวลาที่มีให้ อาจจะไม่มากพอ เพราะทุกคนมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ แต่เธอเพิ่งจะอายุเท่านี้ ฉันก็เข้าใจในสิ่งที่เธอต้องการ ถึงได้เสนอตัวเป็นคนคนนั้น เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง”
น้ำเสียงจริงจัง และคำพูดที่จริงใจ ทำให้สาวน้อยรับรู้ถึงสิ่งที่ฝ่ายชายกำลังจะสื่อ อีกทั้ง ยังทำให้รู้สึกดีที่เขาเข้าใจในสิ่งที่เธอต้องการ และพยายามจะใช้ตัวเองเป็นตัวช่วย ซึ่งการกระทำแบบนี้ ทำให้มั่นใจว่าผู้ชายคนนี้ แคร์เธอมากจริงๆ
“ลุงรามคะ”
เสียงหวานเอ่ยเรียก พร้อมกับกระชับมือใหญ่แน่นขึ้น
“ขอบคุณนะคะ ที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของหนูดี ตอนนี้หนูดีรู้แล้วว่าคนที่หนูดีควรให้ความสำคัญที่สุดคือใคร”
“คือใคร?”
เสียงท
