“ถ้าไม่รู้ งั้นหนูดีกลับไปคบกับเจ้าของจูบแรกนะคะ”
เธอลองพูด ในสิ่งที่คิดว่าสามารถกระตุ้นอารมณ์ของเขาได้ และทันทีที่ได้ฟังประโยคนั้น เขาก็ชักสีหน้าบึ้งตึง แล้วยกฝ่ามือหนา ขึ้นมาบีบแก้มนุ่ม ราวกับว่าไม่ชอบใจอย่างแรง
“อย่าคิดจะนอกใจเด็ดขาด!”
เสียงทุ้มเข้มกดต่ำ แฝงไปด้วยความดุดันน่ากลัว
“อือ! นอกใจยังไง ลุงรามไม่ได้รักหนูดีเสียหน่อย”
“ถ้าไม่รัก แล้วจะเอาทำไม หัดใช้สมองคิดบ้างสิ!”
“ (0///0) ” เมื่อตะกี้ มีคำว่ารักในประโยคใช่ไหม?
“เด็กโง่ แค่นี้ก็ต้องให้พูด!”
“ก็ถ้าไม่พูด หนูดีจะไปตรัสรู้ปรินิพพานไหมละคะ?”
“ยังจะมาเถียงกลับอีกนะ!”
เขาทำเสียงดุ พลางออกแรงบีบจนแก้มยุ้ยแดงซ่าน
“อือออ! อูอีอ่วยอูอะอะ”
[อือออ! หนูดีป่วยอยู่นะคะ]
“ถ้าไม่อยากเจอดี อย่าพูดถึงมันอีกเด็ดขาด จำเอาไว้”
พูดจบ ฝ่ามือหนาก็คลายแรงบีบ แปรเปลี่ยนเป็นลูบพวงแก้มนุ่มนิ่มเบาๆ ให้คลายความรู้สึกเจ็บ ก่อนที่ร่างใหญ่กำยำจะ
