บทรักบนหาดทราย [NC18+] [ปลอบโยน]

2150 Words

บทรักบนหาดทราย [NC18+] [ปลอบโยน] ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาบนเตียงสุดหรูมองไปรอบข้างไม่มีอีกคนอยู่คาดว่าตอนนี้ผมน่าจะอยู่ที่โรงแรม ส่วนอีกคนก็อาจจะไปคุยงานผมมองไปรอบห้องตรงไปที่ระเบียงตรงนี้อยู่สูงมากมองเห็นวิวทะเลชัดเจน ผมมองวิวตรงหน้าอย่าตื่นเต้นอยากจะลงไปเล่นน้ำทะเลแต่ก็ไม่กล้าเพราะไม่รู้เจ้าของห้องจะมาตอนไหน เนื่องด้วยสภาพการเงินทำให้ผมไม่ได้เที่ยวบ่อยๆแล้วยิ่งเป็นทะเลเที่ยวล่าสุดที่เคยมาคือตอนม 6 ที่มาทัศนศึกษาโรงเรียน แต่พอเริ่มมีเงินก็ไม่มีเวลามายุ่งอยู่แต่กับการเรียนแต่ว่าอีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะปิดเทอมแล้ว ถ้าอีกคนเฉดหัวเขาทิ้งเมื่อไหร่เดี๋ยวเขาจะมาเที่ยวทะเลพักผ่อนหย่อนใจซะหน่อย "อือออ สดชื่นนนนนนน"ร่างบางยกมือขึ้นบิดขี้เกียจทางสู่อากาศหายใจเข้าลมทะเลพัดโชยขึ้นมาอดอิจฉาพวกคนรวยขึ้นมาไม่ได้ คงได้เห็นวิวแบบนี้บ่อยๆคงได้เที่ยวบ่อยๆไม่เหมือนเขากว่าจะได้เงินมาแทบเป็นบ้าเวลาจะใช้เงินก็ไม่ค่อยกล้าใช้กลัวมีเรื่องฉุกเฉินแล้วจะไม่มีเงิน "น่าอิจฉาจริงๆน้าาา"ผมยิ้มให้กับวิวทิวทัศน์ตรงหน้าอย่างอารมณ์ดีอย่างน้อยสักครั้งในชีวิตก็ได้มาใช้โรงแรมรู้แถมยังได้ดูบรรยากาศ ถ้าถามว่าทำไมผมถึงไม่ได้งอแงที่โดนทำแบบนี้ เอาจริงๆผมรู้สึกว่างอแงไปงี่เง่าไปมันก็ไม่มีประโยชน์แถมผมเองเป็นผู้ชายยังไงก็ท้องไม่ได้แน่ๆ แล้วโคลด์ก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกแย่ถึงจะรังแกบ่อยแต่มันก็แผ่งความรู้สึกอื่นมาด้วย โครกกกกก เสียงท้องร้องดังลั่นจนร่างบางหน้ามุ่ยพลางลูบท้องตัวเองสงสัยดล่าลูกๆพยาธิทั้งหลายล้านตัวกำลังประท้วงว่างเมื่อไหร่จะประเคนอาหารไปให้ ผมเดินกลับเข้าไปในห้องก่อนที่จะเดินหาห้องครัวเดินมาไม่นานก็เจอภายในตู้เย็นมีแต่พวกผลไม้ไม่มีพวกวัตถุดิบอะไรสักอย่างอาจจะเป็นเพราะที่นี่เป็นโรงแรมไม่ใช่คอนโด "จิ จะทิ้งกันไว้ก็ไม่ทิ้งข้าว"เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรนอกจากผลไม้ผมก็กินผลไม้รองท้องไปก่อนแล้วก็เดี๋ยวแต่งตัวลงไปเดินเล่นข้างล่างไปเดินหาอะไรกินสักหน่อย หลังจากที่ร่างบางจัดการผลไม้ตรงหน้าก็ตรงไปอาบน้ำชำระร่างกายก่อนที่จะเดินลงไปที่ชายหาด ชายหาดกว้างขวางเหมือนจะเป็นพื้นที่ส่วนตัวของโรงแรมเพราะว่าคนไม่ได้เยอะเหมือนชายหาดสาธารณะทั่วไปมีคนอยู่ประปรายส่วนมากเป็นชาวแขกและทางยุโรป ผมมองรอบๆยังแปลกใจเพราะว่าไม่เห็นคนของดินเลยตั้งแต่ตอนออกมาจากโรงแรมแล้ว สงสัยจะไปคุยธุระสำคัญแน่ๆผมก้มดูนาฬิกาที่โทรศัพท์ตอนนี้เป็นเวลา 11:00 น ไม่แปลกที่ผมจะรู้สึกหิวมากเพราะว่าตอนนี้มันเกือบกลางวันแล้ว "หิวจัง ไม่เห็นมีร้านอาหารเลยยยยยย หิววววววววววววว"ผมน่าบึงยังโมโหหิวตอนนี้เดินมาพักนึงแล้วแต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววของร้านอาหารหรืออะไรก็ได้ที่บรรเทาความหิวได้ที่ผมตัดสินใจไม่กินที่โรงแรมเพราะเห็นราคาอาหารแต่ละจานแล้วต่อมงกทำงานขึ้นทันทีT_T!! "Hi สวัสดีครับคุณดูหงุดหงิดนะ"เสียงทักดังขึ้นจากด้านหลังพร้อมกับสำเนียงภาษาไทยที่ไม่ค่อยชัดเจนแต่ก็ฟังรู้เรื่อง "เอ่อ สวัสดีครับ"ผมตอบคนตรงหน้าอย่างประหม่าฝรั่งตัวสูงผิวสีแทน ใส่เพียงกางเกงว่ายน้ำอวดซิกแพคเป็นลอนสวย "คุณเป็นอะไรหรือเปล่าผมเห็นคุณหงุดหงิดมาก"คนตรงหน้าถามขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าร่างบางยังไม่ทันตอบคำถามพร้อมกับสำรวจตนเองอย่างเปิดเผย "เอ่อ ครับ พอดีผมหิวนิดหน่อยและกำลังหาร้านอาหาร"ผมตอบเสียงอ่อยอย่างอับอายแสดงว่าตะกี้นี้ผมต้องตะโกนดังมากถึงมีคนได้ยินจนเดินมาทักแบบนี้ น่าอับอาย!!! "อ่อ ผมรู้จักที่นึงไม่ไกลจากที่นี่" "เอ่อ ไม่เป็นไรครับขอบคุณมาก"ผมตัดสินใจปฏิเสธไปเพราะไม่ค่อยไว้ใจคนตรงหน้าสักเท่าไหร่สายตาที่มองมาเป็นสายตาที่ผมไม่อาจเดาความคิดของคนตรงหน้าได้ มันไม่ได้หยาบโลนหรือหื่นกระหายแบบชัดเจนเหมือนที่โคลด์ชอบมองเขา แต่มันดูเจ้าเล่ห์และไม่น่าไว้ใจ อันตราย ผมก้มให้กับคนตรงหน้าก่อนที่จะตัดสินใจเดินยอมแพ้กลับไปที่โรงแรมสั่งอาหารสุดแพงมากินอย่างกล้ำกลืน หลังจากที่จัดการอาหารตรงหน้าเสร็จผมก็นั่งย่อยอยู่พักนึงก่อนที่จะเดินไปที่ชายหาดหาที่เหมาะๆห่างไกลนิดนึงนอนรับลมทะเล และผมก็เห็นที่เหมาะเจาะ เป็นเปที่ผูกเข้ากับต้นไม้ 2 ต้นมีร่มเงาแถมมีโขดหินขนาดใหญ่คอยฟังผู้คนด้วยให้ความรู้สึกเป็นส่วนตัวและน่านอนหลับที่สุด "สบายจังงงงงง"ผมบิดขี้เกียจพร้อมกับล้มตัวนอนลงบนเปลมเย็นๆที่พักเรื่อยๆพร้อมกับหนังท้องที่เพิ่งกินข้าวมาทำให้อีกคนหลับอย่างง่ายดาย 'ครับ ผมมีของดีครับ' 'ถ้าประมูลได้หลักล้านแน่ครับ' 'นั้นสิครับ ผมเช็คสินค้าให้' 'ท่านไม่ต้องห่วงสินค้าที่ผมส่งไปไม่เคยมีอะไรธรรมดา' เสียงคุยรบกวนการนอนจนทำให้ผมกระพริบตาถี่ๆเพื่อไล่ความมึนงงผมยังนอนอยู่ที่เปลเหมือนเดิมและมีใครบางคนกำลังคุยโทรศัพท์และหันหลังให้ผมอยู่ถ้าผมฟังไม่ผิดเนื้อหา..!!! "อ่ะ ตื่นแล้วหรอครับ"พอหันหน้ามาคนที่ยืนอยู่คือฝรั่งที่ผมชนด้วยตอนที่กำลังจะไปหาอะไรกิน อีกคนส่งรอยยิ้มให้ไม่ต่างจากตอนนั้น "มีอะไรครับ"ผมลงจากเปพร้อมกับถอยห่างอย่างหวาดระแวงสิ่งที่ผมได้ยินเมื่อกี้นี้หวังว่าจะไม่ใช่สิ่งที่ผมกำลังคิดอยู่ "อะไรกันครับ เดี๋ยวผมพาไปเที่ยวแต่ก่อนไปผมขอเช็คความเรียบร้อยก่อน"จากรอยยิ้มอ่อนโยนถูกเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแสยะไม่ต่างจากพวกโรคจิต จนผมสั่นขนลุกไปทั้งล่าง คนๆนี้น่ากลัว!!! นี่คือสิ่งที่ผมคิดได้อย่างแรกในหัว ต้องหนี คนๆนี้ไม่เหมือนดินไม่เหมือนแม้แต่นิดเดียว!!! เมื่อคิดได้ดังนั้นร่างบางก็ถอยก่อนที่จะวิ่งตรงไปทางชายหาดทีปลายทางคืนโรงแรม "จะไปไหน!!!"แต่มีหรือที่ขาสั้นๆของคนที่ไม่ได้ออกกำลังกายจะไปสู้ของอีกคนได้ร่างบางถูกกระชากเข้ามาพร้อมกับลากกลับไปทางโขดหินถึงแม้ว่าจะกระชากตัวออกหรือจะขัดขืนสะบัดมือที่จับไว้ไม่ต่างจากคีบเหล็กสะบัดเท่าไหร่ก็ไม่หลุด "อย่าดิ้นสิ" "ปล่อยนะ"ร่างบางสะบัดตัวขัดขืนสุดแรง "ชอบนักไอ้พวกดิ้นๆ"เสื้อตัวเล็กถูกถอดออกและถูกอีกคนนำไปมัดข้อมือขาวไว้ มือที่ถูกมัดขาทั้งสองข้างถูกอีกคนกดทับไว้ตอนนี้เขาดิ้นไม่ได้ไม่ต่างอะไรจากหมูที่รอโดนเชือด เป็นครั้งแรกที่ร่างบางรู้สึกหวาดกลัว ลิ้นร้อนดูดเลียยอดอกสีหวาน แต่นั่นไม่ได้ทำให้คนตัวเล็กรู้สึกเสียวซ่านแต่อย่างใดแต่มันเป็นไปด้วยความขยะแขยงและอยากจะหลุดออกไปจากตรงนี้ "ฮึก ปล่อยนะ"หยดน้ำตารินไหลจากดวงตาสวย ไม่เคยรู้สึกแย่ขนาดนี้มาก่อน ช่วงเวลานี้คนที่เขาคิดถึงมากที่สุดคือดิน ดินได้โปรดเอาเขาออกจากตรงนี้ที!! แต่อนิจจาคำขอของร่างบางกลับ..ไม่สมหวัง ---------------ต่อ50%---------------- พลั้ก! แรงที่ถีบจากร่างสูงทำเอาคนที่กำลังล็อคผมอยู่กระเด็นไปอีกทางนึง "คุณดิน!"ผมยิ้มขึ้นอย่างดีใจพร้อมกับวิ่งไปหาคนตรงหน้า ก่อนที่จะสวมกอดอีกคน ร่างเล็กสั่นระริกด้วยความดีใจปนตื่นเต้นตื่นกลัว ทุกอย่างมันเกิดรวดเร็วไปหมดตอนนี้ไอ้คนโรคจิตนั่น ลุกขึ้นทางเอามือเช็ดเลือดที่ปากมองมาทางนี้อย่างหงุดหงิด "เชี้ยไรวะ!!"พ่อค้ามนุษย์สะบัดหน้าไล่ความมึนงงก่อนที่จะลุกมองคนตรงหน้าอย่างหาเรื่องเขากำลังจะได้อยู่แล้วเชียวนี่มันสินค้าชั้นดีทำให้เขามีเงินใช้ไปอีกยาว!!! "เอามันไปโกดัง"ผู้เป็นนายหันไปบอกลูกน้องเสียงเรียบ "กูไม่ไป ปล่อย!!! อั๊ก!! อั๊ก!!อั๊ก!!"ร่างใหญ่ขัดขืนก่อนที่จะโดนลูกน้องเตะเข้าใส่ท้องอย่างจังหลายรอบจนทรุดลงไปกับพื้นทรายก่อนที่จะลากไปตามคำสั่งของนาย "เป็นอะไรหรือป่าว"ร่างสูงหันไปถามคนตัวเล็กที่ตอนนี้สั่นระริกกอดตัวเองอยู่เขาไม่คิดว่าการหายตัวไปของเขาแป๊บเดียวจะทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายขนาดนี้ "คนนั้น.."ยังไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบอีกคนก็ประกบจูบลงมาก่อนที่จะขบเม้ม ส่วนมือหนาก็ลูบไล้ไปตามเรือนร่างนุ่มนิ่ม "อยู่กับฉันไม่ต้องพูดถึงใครทั้งนั้น"ริมฝีปากเล็กถูกปล่อยออกก่อนที่อีกคนจะดึงมือไปทางโขดหิน ตอนนี้ท้องฟ้าอยู่ในช่วงเย็นทำให้พื้นที่ตรงนี้ยังสว่างอยู่ ร่างบางอดหน้าแดงไม่ได้ถ้าอีกคนจะทำกับตัวเองตรงนี้เพราะมันทั้งโล่งมีแค่หินที่ปิดไว้ "ถ้าคนมา.." "หรือจะไม่ทำ" "ทะทำครับ"ร่างบางตอบหน้าแดงขึ้นตัวเองไม่ปฏิเสธเลยว่าก็ต้องการอีกคนมาเติมเต็มเหมือนกันเหตุการณ์เมื่อกี้นี้ทำให้เขารู้สึกว่า อีกคนมีอิทธิพลต่อร่างกายเขาขนาดไหน "อ๊ะ อือออ"ร่างเล็กถูกดันให้หันหน้าเข้าหาโขดหินก่อนที่จะโก่งโค้งจนรูรักลอยเด่นหันไปหาอีกคนนึง "มะไม่เอานะ อ๊าาาาา!!"ลิ้นร้อนดูดเลียรูรักที่กำลังตอดขมิบถี่ๆ อย่างแปลกใหม่ เอวบางส่ายหนีแต่ก็โดนมืออีกคนล็อคไว้แน่น "อ๊าาาาาา อ๊ะะะะะะะ"ลิ้นร้อนผละออกก่อนที่จะเสียบของที่ใหญ่กว่าเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว "อ๊าาาาาาาา แน่นเกินไปแล้ว"ร่างบางซบหน้าลงกับมือตัวเอง อ้าปากครางอย่างเสียวซ่าน "ซี๊ดดดด แน่นโดนเอากี่ทีก็ยังแน่น อ๊ะะะะะ" พับๆๆๆๆๆๆๆ เสียงเนื้อกระทบกันอย่างหยาบโลนดังไปทั่วบริเวณโขดหินชวนให้หวาดระแวงว่าจะมีใครบางคนลงเดินเข้ามาในรัศมีเสียง "อื้ออออ อ๊าาา อ๊ะะะะะ"แม้จะพยายามกลั้นเสียงแต่ก็ทำไม่ได้เพราะความเสียวซ่านที่ถูกกระหน่ำเข้ายังไม่อ้อมแรงร่างบางสั่นไปทั้งร่างตามแรงกระแทกของอีกคน "อ๊าาาา อ๊ะะะะ อ๊ะะะะ แรงอีก แรงอีกครับ อ๊าาาาาาาา"ความแรงและความหนักหน่วงถูกสอดมากขึ้นตามแรงอารมณ์ของทั้งสอง เสียงครางระบายความเสียวซ่านดังลั่นอย่างไม่เกรงกลัวจะมีใครเข้ามาได้ยิน "อ๊าาาาา จะแตก อ๊ะะะะะ อร๊างงงงงงง"ร่างบางกระตุกเกร็งก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเพื่อนที่เขาทิ้งเป็นดวง "ฮื้มมมม อ๊าาาา"อีกคนครางไม่ต่างกับสัตว์ป่าที่เจ็บปวดก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำรักออกมา จนมีบางส่วนไหลไปตามร่องขาขาว "อื้มม อ๊าา"ร่างเล็กถูกจับหันก่อนที่อีกคนจะอุ้มกระเตงคนตัวเล็กไม่ต่างจากลูกลิง "อ๊าาาาาา ลึก อ๊ะะะะะ "คนตัวเล็กได้แต่โอบอีกคนไว้ไม่ให้ตก เชิดครางเพื่อระบายความเสียวซ่าน เหมือนน้ำหนักของคนตรงหน้าไม่ได้ทำให้ร่างสูงรู้สึกหนักแต่อย่างใดเหมือนอุ้มตุ๊กตา "อ๊ะะะ อ๊าาาาาาาา"เอวบางถูกจะให้ร่อนเอวใส่เอ็นใหญ่อย่างไม่ปราณี ร่างเล็กรู้สึกเหมือนต้นกำลังจะตายเพราะความเสียวที่ถูกประเคนให้อย่างไม่รู้จบ --------------------------------- ไม่ต่อปล่อยให้ค้าง หุหุ เพิ่มเติม ใครที่เข้ามาอ่านก่อนหน้านี้ที่ชื่อ โคลด์ ไรท์สารภาพ! ไรท์หลงชื่อตัวละครนิยายอีกเรื่องนึง แงงงงงง ขอโทษค่ะ ตอนนี้แก้แล้ว❤️

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more