วายุตามมองหาไอรดาจนเห็นเธอเดินเข้าร้านอาหารกับมาวิน บังเอิญหรือนัดกับไอ้เจ้านายนั่นไว้กันแน่ เขาชวนไปไหนก็ไม่อยากไป พอเป็นมาวินไอรดายิ้มให้มันจนปากจะฉีกถึงรูหู
มิรายิ้มกับภาพที่เห็น ความโกรธจากการโดนด่าลดลงไปกว่าครึ่ง วายุโง่ยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น โดนผู้หญิงหลอกยังหลับหูหลับตาเชื่อ
“เด็กคุณวายุน่าจะเลี้ยงไม่เชื่อง พวกหิวเงินมักจะเป็นแบบนี้ เจอเป้าหมายใหม่ก็รีบโดดใส่” หญิงสาวเบะปากมองไอรดาอย่างหมั่นไส้
“ถ้าพูดเรื่องดี ๆ ถึงคนอื่นไม่ได้ ก็เงียบปากไว้ดีกว่า อย่าประจานตัวเองด้วยคำพูดเลย” วายุตอบกลับแบบไม่ไว้หน้า
ลำพังเห็นไอรดาไปกับคนอื่นก็หงุดหงิดพออยู่แล้ว ผู้หญิงคนนี้ยังมาพูดจาให้อารมณ์เสียเพิ่ม เที่ยวว่าคนอื่นหิวเงิน แต่ไม่เคยดูตัวเองกับแม่
“คุณวายุ! หลงมันจนตนมืดบอด” ถ้าไม่มีสมบัติเก่าเธอไม่มาตามอยู่แบบนี้หรอก
ยิ่งยากมิราก็ยิ่งอยากแย่ง ให้มันรู้กันไปว่าของราคาถูกมันจะดีกว่าเพชรแบ
