ตอนที่ 9 กินผมแทนดีไหม

1311 Words

เสียงร้องห้ามไม่เป็นผล วายุไม่อาจทนต่อร่างกายอวบอิ่มไปทุกส่วนนี้ไหว จากตั้งใจลงโทษ ตอนนี้เหมือนทรมานตัวเองแทน อุ้มมาจากหน้าประตูไม่เท่าไหร่ พอคนตัวเล็กนอนอยู่บนเตียงในสภาพหอบหายใจแรง เต้าอวบใหญ่ก็กระเพื่อมขึ้นลงตามแรง เสื้อร่นขึ้นไปเกือบครึ่งเต้าไล่ลงมาถึงหน้าท้องแบนราบ ชวนให้เขาลอบกลืนน้ำลาย “อย่าทำแรงไอจุก” เจ้าของเสียงหวานพูดเหมือนกลัวแต่สายตากลับตรงกันข้าม ไอรดาทั้งออดอ้อนและยั่วยวนในคราวเดียวกัน เท้าเล็กขึ้นแตะหน้าขากำยำลากขึ้นไปจนถึงกลางกายของชายหนุ่ม นิ้วเท้าเล็ก ๆ เขี่ยแก่นกายใต้กางเกงเล่น เสื้อเชิ้ตถูกปลดออกจากร่างเผยไหล่กว้างเปลือยเปล่ากับหน้าอกแน่นกล้ามเป็นลอน มือใหญ่เคลื่อนลงมาปลดเข็มขัดกับกางเกงโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี “ไม่ต้องมาอ้อน” ร่างใหญ่ขึ้นมาคร่อมร่างอวบอิ่มที่กำลังนอนตาแป๋ว สีหน้าไม่ได้สลดกับความผิดของตัวเอง จากนั้นวางมือบนหน้าท้องแบนราบ วายุลูบไล้จนพอใจจึงเลื่อนขึ้นไปกลางร่องอกโตเกินตัว เต้าอวบชิดปลายยอดชูชันดันเสื้อกล้ามตัวบาง ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าไอ้ไรเดอร์นั่นต้องมอง “โกรธไอเรื่องอะไรเหรอ” เธอถามทั้งที่รู้คำตอบอยู่แก่ใจ “ไม่รู้หรือจงใจ” เสียงห้วนตอบกลับ ขณะเดียวกันก็ก้มลงขบเม้มยอดถันสีหวาน ตวัดลิ้นเลียรุนแรงพร้อมทั้งสองมือตะปบบีบขย้ำอย่างมันมือ ความนุ่มเด้งสองเต้านี้ไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง “อื้อ ไอชอบวิธีลงโทษจัง อ๊าาา ดูดแรงกว่านี้หน่อย” คนออกคำสั่งแอ่นอกป้อนเข้าปากชายหนุ่ม เขาเหมือนจะโมโหถึงได้ออกแรงดูดจนไอรดารู้สึกเจ็บแปลบ “เสื้อแบบนี้ห้ามใส่ให้ใครเห็น” เขาอยากจะบ้ากับชุดนี้ หากเป็นผู้ชายแท้ อย่างไรก็ต้องอยากจับไอรดามาฟัด อกเอวสะโพกอวบอัด น่าสัมผัสไปหมด “แต่ใส่รอคุณได้ใช่ไหมคะ” คนช่างยั่วถอดเสื้อกล้ามทิ้ง ด้านบนเปลือยเปล่าให้วายุดูดเลียจนพอใจ วายุละจากหน้าอกมาถอดกางเกงขาสั้นที่แนบชิดกับตัวหญิงสาว นอกจากสั้นยังไม่สวมชั้นในอีกด้วย “เด็กขี้อ่อย อ๊า น้ำเยิ้มหมดแล้ว” เขาโยนกางเกงทิ้งก่อนจะจับขาของเธอให้อ้าออก กลีบเนื้ออวบสีชมพูเปียกเยิ้มจนอดก้มลงไปชิมน้ำหวานไม่ได้ วายุตวัดลิ้นกวาดชิมกลางร่องเล็กเมื่อเสียงหวานครวญคราง ร่างกายยั่วเย้าบิดเร้าอย่างลืมตัว วายุกินดุ กินไม่เคยพัก ชายหนุ่มสอดแก่นกายขนาดใหญ่เข้าไปแทน ความอ่อนนุ่มบีบรัดจนเผลอหลุดเสียงคราง ไอรดารั้งต้นคออีกฝ่ายเพื่อประจบจูบ ในขณะที่ส่วนล่างถูกกระแทกซอยอย่างไม่ออมแรง เธอนอนให้เขากระแทกได้ไม่นานก็ถูกจับเปลี่ยนท่าให้ขึ้นมาเป็นฝ่ายขย่ม ไอรดาไม่ทำให้ผิดหวัง เธอทั้งบดทั้งร่อนจนวายุเสร็จสมถึงสองครั้ง ผ่านไปครึ่งคืนไอรดาถึงได้เป็นอิสระ ไก่ที่สั่งมาหมดความกรอบไปนานแล้ว แค่ไอรดายังรู้สึกว่ามันอร่อยมาก กินคู่กับโซจูมันดีมาก เธอนั่งกินมันเรื่อย ๆ พร้อมกับแบ่งให้วายุที่นั่งข้าง ๆ ชิม เขากินไปแค่สองชิ้นก็บอกว่าอิ่ม วายุนั่งมองคนตัวเล็กกินไก่ทอดจนหมดอย่างขบขัน สายตาเศร้าสร้อยนั้นคืออะไร เขาอุตส่าห์กินแค่สองชิ้นกลัวเธอไม่อิ่ม ดูท่าจะไม่อิ่มจริง ๆ นั่นแหละ “ไก่อร่อยมาก ไออยากกินอีก” ไอรดาหน้าเศร้าหันไปบอกคนตัวโตที่สวมเพียงชุดคลุมอาบน้ำ นอกจากจะไม่เห็นใจยังทำหน้าขำเธออีกด้วย “กินเยอะแล้ว” เขาไม่ได้หวงแต่กลัวไอรดาปวดท้อง ไก่ทอดราดซอสเผ็ด กินเวลานี้ไม่ดีต่อสุขภาพ แต่เขาขัดไม่ได้เลยไม่ได้ห้ามเพราะเห็นว่าไอรดาอยากกินมันมาก “ไออยากกินแต่ร้านปิดหมดแล้ว เพราะคุณวายุทำหลายรอบเกินไป” น้ำเธอจะหมดตัวอยู่แล้ว ทำในห้องพอใจก็ลากออกมาในครัว เวลาค่อนคืนหมดไปกับเรื่องนี้ เธอตั้งใจจะทำแค่รอบเดียว แต่นี่สี่รอบแล้ว “กินผมแทนดีไหม” วายุไม่อยากเชื่อว่านี่คือคำพูดตัวเอง เกิดมาเพิ่งเคยพูดอะไรแบบนี้ “ไม่เอาคืนนี้พอแล้ว ห้ามบังคับ คุณวายุไม่มีสิทธิ์” เธอส่งสายตาปรามเมื่อเห็นวายุทำหน้าหื่นอีกแล้ว “ต้องให้บอกไหมว่าเราเป็นอะไรกัน” เขาทวงถามสถานะอย่างลืมตัว “ถ้าไอต้องนับผู้ชายที่นอนด้วยเป็นสามี คุณไม่เสียใจแย่เหรอคะ” ไอรดาหยิบแก้วกระดกโซจูเข้าปาก ความร้อนวาบไหลผ่านลำคอ ความหวานยังคงอวลอยู่ในปากทำให้เธอยิ้มมุมปาก “อย่าประชดผมไอ” เขาเริ่มหน้าตึงกับประโยคตอบกลับ สรุปได้เองว่าไอรดาประชด หญิงสาวมองเขาแล้วยิ้ม หน้าวายุตอนนี้ตลกมาก ทั้งที่เขาก็ทำหน้านิ่งแบบนี้มาตลอด “ซีเรียสทำไมคะ ไม่มีสถานะก็ดีแล้ว ออ คราวหน้าอย่ามาแบบไม่โทรบอกก่อนอีกนะคะ ไอว่างแค่วันอาทิตย์เคยบอกตั้งแต่แรกแล้วนี่ ถ้าทำตามที่ตกลงไม่ได้ไอไม่คุยต่อนะคะ ไอรำคาญ” ไอรดาดุด้วยความรำคาญเข้าให้เมื่อเห็นเขาเริ่มจะโต้กลับ วายุชอบแสดงอาการหึงหวงแบบนี้ทุกชาตินั่นแหละ แต่ไม่เคยบอกรัก ไม่เคยพาไปหาครอบครัว ไม่เคยพยายามให้เธอมีตัวตนในชีวิตเขา โลกของเธอกับเขาในอดีตมีแค่ห้องนี้เท่านั้น วันไหนอยากมาก็มา อยากหายไปก็หาย เธอรักเขาที่นี่ สุดท้ายก็ตายที่นี่คนเดียว ชาตินี้เขาเจอคำพูดไม่ถนอมน้ำใจบ้างจะเป็นไรไป… “โอเค ผมผิดเอง พรุ่งนี้จะพาไปซื้อของขวัญชดเชยที่ปล่อยให้คนอื่นมาหาเรื่อง” คนตั้งกฎนึกปวดหัวขึ้นมาทีละนิด ไอรดาไม่อยากแหกกฎบ้างเหรอ “ดึกแล้ว กลับบ้านเถอะค่ะ” เพราะเวลาหลังจากนี้เป็นช่วงเวลาของซีรีส์เรื่องใหม่ เธอจะนอนดูไปยันเช้าเลยคอยดู คราวนี้เปลี่ยนแนวแล้ว ดราม่าตับพังคงไม่ไหว “ไม่อะ ผมอยากนอนกอดไอ หายโกรธเถอะ” คนไม่เคยง้อใครเกยคางกับไหล่ของหญิงสาว “ไม่อยากให้โกรธก็รินโซจูมา ไอจะดูซีรีส์” แก้วเล็กถูกยื่นไปตรงหน้าของวายุ โดนใช้แบบนี้ต้องโกรธจนหนีกลับแน่ ทว่าไอรดาคาดการผิด วายุหยิบขวดโซจูรินให้ จากนั้นลองกระดกมันเข้าปากอึกหนึ่ง รสชาติหวานมาก เขาไม่ชอบมันสักนิด แต่ถ้าคนตัวเล็กชอบเขาจะซื้อมาให้ “วันหลังจะเหมามาให้ทุกรสชาติ ดื่มวันละนิดหน่อยก็ดี” แต่ดื่มกับเขาได้แค่คนเดียวเท่านั้น วายุกล่าวต่อในใจ “คัมซาฮัมนีดา” ไอรดาทำเสียงเล็กเสียงน้อยขอบคุณเป็นภาษาเกาหลี จบท้ายด้วยการจูบแก้มทั้งสองข้างของคนใจป๋า วายุหลุดขำกับความน่ารักน่าเอ็นดู ไอรดาหนึ่งวันเปลี่ยนได้พันอารมณ์ไม่เกินจริง เธอเหวี่ยงเขาได้ทุกเมื่อหากพูดจาไม่เข้าหูและกลับมาน่ารักได้ หากเขาเอาใจถูกจุด สาบานได้ว่าของชดเชยพรุ่งนี้ต้องถูกใจไอรดาอย่างแน่นอน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more