ตอนที่ 8 บุญคุณต้องทดแทน…

1454 Words

ไม่รู้ว่าไอรดาพูดเข้าใจยากหรือวายุกำลังหลอกตัวเอง เขากำลังเชื่อว่าเธอหลงเขา บอกว่าร้องไห้เพราะดูซีรีส์ก็ไม่ฟัง ตีโพยตีพายไปเรื่อย “ไอร้องไห้ไม่ได้เหรอ ก็คนมันอินกับซีรีส์” เขามีมุมไร้สาระด้วย ไอรดาไม่อยากเถียงให้เสียเวลา เพราะอธิบายไปก็เปล่าประโยชน์ ชายหนุ่มเห็นหน้าเหนื่อยหน่ายของหญิงสาวก็หน้าตึง ไม่ชอบใจที่เธอเป็นแบบนี้ “ร้องได้แต่ไม่ใช่กับเรื่องนี้ ผมไม่ได้มั่วกับใครไปทั่ว” เขายังคงมั่นใจว่าไอรดาเสียใจเพราะโดนมิราทำร้าย คนเราจะเสียใจเพราะซีรีส์ขนาดนี้เชียวเหรอ เป็นไปไม่ได้หรอก “จะแต่งงานแล้วไม่ใช่เหรอคะ” ไอรดาแกล้งแซวเมื่อเห็นว่าเขาลืมตัว เพิ่งแกล้งพูดว่าจะแต่งงานไปเมื่อครู่เอง วายุเป็นคนโกหกแล้วดูมีพิรุธจนเธอจับได้เสมอ “ไม่แต่งแล้ว” คนพูดส่งสายตาดุให้คนตัวเล็ก “คิกคิก เปลี่ยนใจไวจัง คุณเจ้าบ่าวใจร้ายมาก” ไอรดาแกล้งแซว พร้อมทั้งหัวเราะคิกคัก “รู้ว่าแกล้ง” เขาหรี่ตามองคนตัวเล็กที่กำลังทำหน้าใสซื่อ ไอรดาน่าตีมาก เธอรู้แต่ต้นสินะว่าเขาแกล้งพูดว่าจะแต่งงาน “ไม่รู้สักหน่อย” หญิงสาวกอดอกส่ายหน้ารัว “เด็กเจ้าเล่ห์” เอวเล็กถูกรวบไว้ด้วยแขนข้างเดียวของวายุ เขาสำรวจใบหน้าใสไร้เครื่องสำอางอย่างชอบใจ ไอรดาตอนนี้น่ารักไปอีกแบบ “คุณใส่ร้ายไอ ไอไม่ใช่เด็กเจ้าเล่ห์” เสียงหวานเถียงทว่าคนฟังกลับเผลอยิ้มมุมปากตาม “เรื่องจริงทั้งนั้น รู้ไหมวันนี้ฉันทำงานไม่ได้เพราะใคร” ร่างสูงลอบกลืนน้ำลายเมื่อคนตัวเล็กสวมเพียงเสื้อกล้ามครึ่งตัว กางเกงขาสั้น หน้าอกอวบแนบชิดกับแผงอกของเขา “ไม่รู้ค่ะ เพราะใครคะ” คนถามส่งสายตายั่ว นิ้วเรียวปลดกระดุมเสื้อของวายุทีละเม็ด ลมหายใจร้อนเป่ารดแก้มของไอรดา “เพราะคนขี้งอนบอกเลิก ทีนี้บอกได้หรือยังว่าเจ็บตรงไหนบ้าง” “ตรงนี้นิดเดียว อย่าจับแรงนะ” คนว่าง่ายชูข้อมืออวดอย่างไม่ปิดบัง เธอไม่ใช่นางเอกจะงึมงำไปเพื่ออะไร ผู้หญิงคนนั้นกล้าทำร้ายเธอ มันก็สมควรจะโดนคนอื่นเกลียดเพราะการกระทำของมัน วายุไม่ได้ตอบเพราะมัวแต่มองรอยช้ำกับรอยข่วน รอยจางลงแต่ความโกรธของวายุเต็มเปี่ยม การกระทำของมิราน่ารังเกียจมาก ก๊อก ก๊อก “ใครมาหา!” วายุถามเสียงห้วน เมื่อมีคนมาเคาะประตูเรียกเอาเวลานี้ ชายหนุ่มปล่อยมือจากเอวบางไปเปิดประตู ทว่าไอรดาไวกว่าวิ่งแทรกตัวไปด้านหน้าวายุ “ผมเอาของมาส่งครับ” ไรเดอร์ยิ้มแหยให้ลูกค้าสาว ก่อนใบหน้าจะเริ่มแดงระเรื่อ วายุมองตามสายตาไรเดอร์ก็ต้องหัวร้อนหนักกว่าเดิม มัวแต่สนใจเรื่องอื่นจนลืมดูการแต่งตัวของไอรดา มันทั้งสั้นทั้งบาง มากกว่านั้นคือโนบรา “จ่ายค่าของให้หน่อยได้ไหมคะ” เสียงอ่อยหันมาถามชายหนุ่ม ทำตาอ้อนปริบ ๆ เมื่อรับของที่สั่งมาไว้ในมือ “ไอรดามานี่!” วายุนึกอยากกัดแก้มกลมให้จมเขี้ยว คนตัวเล็กนี่โนบราออกไปรับของจากไรเดอร์ “ไม่ต้องทอน” เขาล้วงเอาเงินในกระเป๋ายื่นให้พร้อมกับปิดประตูทันที “ขอบคุณค่ะ กรี๊ด!” ไอรดายังขอบคุณไม่ทันจบ วายุก็อุ้มเด็กชอบยั่วพาดบ่า คนตัวเล็กหิ้วถุงในมือแน่น กลัวเหลือเกินว่าไก่จะหก โซจูจะแตก เธอรอนานมากกว่าจะได้กิน วายุเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก! บ้านหลังใหญ่เกิดเสียงโวยวาย ตามด้วยเสียงข้าวของแตกดังออกมาจากตัวบ้าน สาวใช้หลายคนได้แต่ทำหน้าเบื่อหน่ายกับลูกสาวเจ้าของบ้าน คุณมิราลูกสาวคุณราตรีไม่รู้ไปถูกใครขัดใจ กลับถึงบ้านก็กรี๊ดลั่น ด่าทอคนชื่อไอรดาไม่หยุด คุณราตรีเองแทนที่จะห้ามปรามกลับส่งเสริมลูกสาว พากันด่าอีกคนราวกับแค้นเคืองกันมาหลายพบชาติ “คุณแม่มิราเกลียดอีนั่น มันมาปอกลอกคุณวายุ มิราอยากให้มันออกไปจากชีวิตเขา” หญิงสาวคิดไปถึงหน้าไอรดาแล้วอยากอาละวาดอีกรอบ คุณราตรีลูบหลังลูกสาวอย่างเห็นใจ จากที่ฟังอีเด็กไอรดาร้ายไม่เบา หลอกวายุจนได้คอนโด “ลูกต้องได้หมั้นแน่นอน แม่จะช่วยลูกเอง งานวันเกิดปีนี้ประกาศหมั้นไปเลย” ลูกสาวท่านต้องได้วายุเป็นสามี ถ้าลีลามากนักก็ประกาศไปเลย มิราก็ใช่จะมีข้อด้อย ฐานะเหนือกว่าไอรดาไม่รู้กี่เท่า “คุณแม่กับป้าเอมแค่คุย ๆ ไว้เฉย ๆ ไม่ใช่เหรอคะ จู่ ๆ ไปประกาศน้าเอมไม่โกรธเหรอคะ” มิรากังวลกลัวถูกปฏิเสธ “เอาสิทธิ์อะไรมาโกรธ อย่าลืมสิว่าแม่เคยช่วยชีวิตเอมไว้ เรื่องหมั้นก็คุยกันมานานแล้วด้วย มัดมือชกมันวันนั้นแหละดีแล้ว” คุณราตรีคิดแผนการไม่ให้วายุปฏิเสธได้ ความเป็นสุภาพบุรุษในตัวของเขาคือจุดอ่อน “นั่นสิ มิราลืมไปเลยว่าคุณแม่มีบุญคุณกับป้าเอม แบบนี้ป้าเอมไม่กล้าขัดแน่ หมั้นวันเกิดมิราเลยก็ดี อยากเห็นหน้าอีไอรดานักว่ามันจะเป็นแบบไหน แม่เอาบริษัทมันมาจัดงานนะคะ” แค่คิดถึงหน้ามันตอนเห็นเธอหมั้นก็สะใจแล้ว “วายุต้องหมั้นกับลูกแน่นอน ส่วนอีเด็กนั่นลูกอยากให้แม่จัดการแบบไหน บอกมาได้เลย” เกลียดนักอีพวกไม่เจียมกำพืดตัวเอง เสนอหน้ามาในวงสังคมไฮโซ “หนูอยากให้อับอายจนไม่กล้ามาสู้หน้าคุณวายุ ไม่อยากมีชีวิตอยู่ได้ยิ่งดี จัดการมันหลังจบงานวันเกิดยิ่งดีถือว่าเป็นของขวัญ” มิรากอดแขนผู้เป็นแม่ที่ทำทุกอย่างให้เธอได้ “อยากได้เป็นของขวัญปีนี้เหรอ” คุณราตรียิ้มร้าย “วันเกิดหนูขอให้เป็นวันที่มันจำไปตลอดชีวิต ปากดีแบบนั้นสมควรจะโดน” โทษของการมายุ่งกับคนที่มิราหมายตาต้องโดนแบบนี้ทุกคน คนไหนเธออยากได้ก็ต้องได้ “เตรียมฉลองเถอะ ของขวัญลูกปีนี้ง่ายมาก” “ขอบคุณค่ะ พรุ่งนี้เราไปหาป้าเอมกันนะคะ คุณแม่ลองโทรนัดอีกที มิราจะไปฟ้องเรื่องอีไอรดา” หลังจากพยายามนัดวันนี้ไม่สำเร็จ มิราอดเล่าเรื่องไอรดาให้คุณเอมอรฟัง “ติดธุระยาวนะสิ ไม่รู้จะไปบริจาคอะไรนักหนา ถ้าไม่โชคดีได้ผัวรวย ชาตินี้คงไม่มีปัญญาทำบุญหน้าใหญ่แบบนี้ พี่นนท์ไม่รู้คิดอะไรถึงไปคว้าเอาลูกคนใช้บ้านแม่ไปเป็นเมีย” นึกถึงเพื่อนคนนี้แล้วรำคาญทุกครั้ง ดัดจริตวางท่าเป็นคนใจบุญ “ป้าเอมเป็นลูกคนใช้บ้านเราเหรอคะ ทำไมเป็นเพื่อนกับแม่ได้” มิราสีหน้าไม่ค่อยดีเมื่อรู้ประวัติเพื่อนแม่ แค่คนใช้เองเหรอ นึกว่าเป็นผู้ดีเก่าเห็นวางท่าสูงสง่า “ตากับยายลูกดันสงสาร ส่งมันเรียนที่เดียวกับแม่ไง ไม่รู้ใช้มารยาท่าไหนยั่วจนพี่นนท์หลง ขนาดตายไปแล้วยังทิ้งสมบัติไว้ให้มันมากมาย” เสียงเล่าเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยัน นนท์เป็นคนที่ราตรีหมายตา เขาเป็นประธานสโมสรนักศึกษา ครอบครัวนนท์ก็รู้จักกับครอบครัวราตรี แต่เพราะเอมอรไปให้ท่านนท์ ราตรีจึงต้องอกหักและแต่งงานกับพ่อของมิรา “แม่เสียดายลุงนนท์เหรอ ไม่ต้องเสียดายไปนะคะ ไว้ได้เป็นเมียคุณวายุ สมบัติทุกอย่างมิราจะเอามาให้แม่เอง” หญิงสาววาดฝันอย่างไม่กลัวเจ็บ “ฉลาดมากลูกแม่ ผู้ชายแบบวายุนอกจากรวยแล้วยังเก่ง ลูกได้เขาเป็นสามีรับรองว่าสบายไปทั้งชาติ ต้นทุนเราสูงก็ต้องรู้จักหาคนที่เท่าเทียมกัน เงินมันต้องต่อเงิน” มิราฟังผู้เป็นแม่ด้วยท่าทางภูมิใจในชาติกำเนิดของตัวเอง ในหัวมีภาพตัวเองกำลังหมั้นกับผู้ชายที่ตัวเองชอบ ภาพที่ทุกคนร่วมยินดี

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more