ตอนที่ 7 ไม่หวงหน่อยเหรอ

1283 Words

ไอรดานอนกลิ้งมุดหน้ากับหมอน ใบหน้าสวยเปื้อนไปด้วยน้ำตา กลางอกเจ็บร้าวไปทั้งดวงเมื่อซีรีส์ที่เธออดหลับอดนอนดู จบแบบเจ็บปวด พระเอกนางเอกฝ่าฟันกันมาตั้งมากมาย พระเอกดันมาตายเอาตอนจบ ฮือ ๆ เอาค่าอินเทอร์เน็ตไอรดาคืนมาเดี๋ยวนี้เลย! “ฮือ ๆ ทำไมจบแบบนี้วะ ฮึก ฮือ ซีรีส์รักอะไรกัน ตับกูพังหมดแล้ว ฮือๆ” อดตาหลับขับตานอนมาดูคนเสียใจเหรอ ปูทางมาอย่างดีให้ตายใจ พอกันทีซีรีส์ค่ายนี้ ไอรดาขอสาบานจะไม่เผลอใจไปกับหน้าพระเอกอีก คนอกหักจากซีรีส์ยังคงนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้น “ฮือ ๆ สุดหล่อไม่น่าเลย ฮึก ไอ้ตัวร้ายก็ชั่วยิงสุดหล่อเอาจริงเอาจัง ฮือ ๆ นัดเดียวก็พอแล้ว ไอ้ชั่ว!” ไอรดาสาปส่งตัวร้ายที่ตามล่าฆ่าพระเอกจนตาย ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังสองสามครั้ง ไอรดาคว้ากระดาษทิชชูซับน้ำตา ขณะเดียวกันก็ไปเปิดประตู เธอนึกขึ้นได้ว่าสั่งไก่บอนชอนกับโซจูมาดื่มเพื่อเพิ่มอรรถรสในการดู ทว่าหญิงสาวต้องชะงักเมื่อคนที่มาเคาะไม่ใช่พนักงานส่งอาหาร วายุมาทำไม! เธอแกล้งบอกเลิกดับมั่นเขาไปเมื่อบ่ายเอง ตอนนี้เพิ่งหนึ่งทุ่ม วายุต้องเลิกงานไวกว่าปกติถึงมาเวลานี้ได้ เหอะ เรื่องอยากเอาชนะยกให้วายุ เขาทำได้ทุกอย่าง ยกเว้นทำเพื่อเธอในอดีต… “ฮึก มาทำไมคะ ฮึก ไอบอกแล้วว่าอย่ามายุ่งกันอีก” คนตัวเล็กพูดไปสะอื้นไป ในหัวมีแค่ภาพพระเอกในดวงใจถูกตัวร้ายยิง มัมหมีเจ็บปวด พระเอกไม่ควรตาย พระเอกควรเป็นของไอรดา… “มีคนเข้าใจผิดไม่มาได้เหรอ” “ฮึก ออกไปเลย” ยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ด้วย เธอต้องการเวลาทำใจกับตอนจบงี่เง่าก่อน ไอรดาทำหน้าเศร้า วายุเห็นแล้วปวดใจเสียดื้อ ๆ ไอรดาไม่เคยเศร้าแบบนี้มาก่อนเลย ตั้งแต่เขาพบเธอครั้งแรกตอนคุยงาน ตลอดจนช่วงที่มาตามจีบเขา เขาเคยเมินเธอหลายครั้ง แต่ไม่มีครั้งไหนเห็นไอรดาร้องไห้ ผู้หญิงคนนั้นทำอะไรกับคนของเขา “เจ็บตรงไหนบ้างไอ ผมขอดูหน่อย” ชายหนุ่มหมุนร่างเล็กดูว่าบาดเจ็บตรงไหนบ้าง “ไอไม่เจ็บ” ส่ายหน้าพร้อมกับสะบัดตัวออก “ไม่เจ็บแล้วร้องไห้ทำไม” เขาปิดประตูห้องเสร็จก็หันมาถาม ร้องไห้ขนาดนี้บอกไม่เจ็บ “ไอร้องไห้เพราะซีรีส์ต่างหาก ฮึก คุณมั่วแล้ว” “ตาบวมหมดแล้ว” เขาประคองใบหน้าเล็ก นิ้วยาวเกลี่ยน้ำตา วายุวางมือบนหัวไอรดา “เวลานี้คุณควรกลับบ้านตัวเอง” เพราะเวลานี้เธอควรนอนดูซีรีส์เรื่องใหม่ “ผมกับมิราไม่ได้เป็นอะไรกัน ผมไม่ได้มีใครนอกจาก…” วายุเงียบเพราะไม่ใช่สิ่งที่ควรจะพูดออกไป “นอกจากอะไรคะ” เอียงคอรอฟังอย่างน่ารัก “นอกจากคุณ” พูดไปแล้ววายุก็เงียบ แม้ไม่ชอบคำพูดประมาณนี้แต่อย่างไรก็คือความจริง เขาไม่ใช่ผู้ชายสำส่อนที่นอนกับใครไปทั่ว “แต่ดูแล้วคนนี้คงจะเป็นตัวจริง ครอบครัวคุณคงอยากได้เธอเป็นสะใภ้” แต่ในอนาคตจะยังอยากได้อยู่ไหมไม่ทราบ คุณเอมอรไม่ใช่คนเลว กลับกันออกจะขี้สงสารและรักความยุติธรรมอยู่พอสมควร ชาติก่อนถึงได้ออกโรงปกป้องมิราหนักหนาเพราะเข้าใจไอรดาผิด “ข้อตกลงเราตามเดิมเพราะผมไม่ได้มีเมีย” วายุเอ่ยเสียงดุเมื่อไอรดาเดาถูก แม่เขาอยากได้มิราเป็นสะใภ้จริง ๆ นั่นแหละ “ไอไม่ได้สนใจว่าคุณจะมีใครหลังจากที่เราตกลงกัน เพราะเราไม่ได้มีอะไรนอกจากความต้องการที่ตรงกัน ที่ไอขอจบเพราะถึงเราจะเป็นคนคุยลับหรือแอบแซ่บกัน แต่ไอไม่ยุ่งกับคนที่หลอกลวง เขาด่าไอต่อหน้าคนเยอะ ๆ ไม่สนุกนะคะ” ที่เธอพูดแบบนี้หมายถึง คุณต้องไปจัดการอีตัวปัญหา ถ้าไอรดาจะโดนด่า ไอรดาต้องได้ประโยชน์จากสิ่งนั้น! “ถ้าอนาคตผมต้องแต่งงาน” ร่างสูงถอดเนกไทโยนไปบนโซฟา ขณะเดียวก็ปลดกระดุมคอเสื้อ ตามด้วยดึงแขนเสื้อขึ้นมาไว้บนข้อศอก “แล้วอยากให้ไออยู่ตรงไหนคะ” ถามมาแบบนี้ต้องตอบแบบไหน อยากให้เธอเป็นเมียน้อยเหรอ “อยู่กับผม” วายุรวบเอวคนตัวเล็กเข้าหาตัว “ข้อเสนอดีไหมคะ” เรื่องอะไรต้องทำแบบนั้นด้วย ถ้าเขาเลือกจะแต่งงานทำไมเธอต้องทน “อยากได้อะไร” ตาคมมองตากลมแป๋วที่ทั้งแดงและบวมช้ำแล้วใจอ่อน “ไอล้อเล่นค่ะ ไว้ถึงวันนั้นก่อนนะคะ” เธอยิ้มเล็กน้อยยกแขนขึ้นคล้องคอ ใบหน้าเล็กซุกซบกับซอกคอแกร่ง “ผมจะแต่งงาน” เขาเอ่ยขึ้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย อยากรู้ว่าถ้าเขาแต่งงานไอรดาจะแสดงออกแบบไหน “ยินดีด้วยค่ะ ไอใส่ชุดไหนไปงานดีคะ” ริมฝีปากจิ้มลิ้มยิ้มมุมปาก วายุคิดว่าเธอโง่เชื่อเขาเหรอ “คิดว่าไงล่ะ” วายุดันไอรดาให้ออกห่างเพื่อดูสีหน้า ทว่าแทนที่จะเห็นความหึงหวงเกรี้ยวกราด กลับกลายเป็นสีหน้าใสซื่อแทน “เฮ้อ ไออดใส่ชุดสวยเลยสิคะ แต่ไม่เป็นไรไว้งานอื่นก็ได้ ส่วนคุณคิดว่าไงเหรอ คิดว่าเสียดายจัง ไอจะไม่ได้กอดคุณแล้ว” คนตัวเล็กถอนหายใจ หน้างอเล็กน้อยพร้อมกับมองเขาตาปริบ ๆ จากที่จะลองพูดเล่น ๆ ตอนนี้วายุเริ่มอารมณ์เสียจริงแล้ว “ไม่คิดห้ามผมเหรอ” น้ำเสียงเริ่มห้วนกว่าเดิม สีหน้าบึ้งตึง “ห้ามทำไมคะ คุณตัดสินใจแล้ว ไอเองสักวันก็ต้องแต่งงานเหมือนกัน ไม่ได้รักหรือผูกพันอะไรกันอยู่แล้วนี่คะ” พอหวงก็ว่างี่เง่า พอไม่หวงก็ทำเหมือนโกรธ “เหอะ” วายุหมดคำจะพูด ให้ตายเถอะ! ไอรดาควรห้ามเขาไม่ให้แต่งงานถึงจะถูก ไม่ใช่คิดหาชุดไปร่วมงาน “ทำไมคะ” คิดแบบนี้ผิดเหรอ ก็ตกลงกันแต่แรกแล้วนี่ ต้องอ้อนวอนกอดขาไว้หรืออย่างไร “ไม่หวงหน่อยเหรอ” คนนอนด้วยกันมาหลายครั้ง ไม่มีเศษเสี้ยวความหวงแหนสักนิดเลยเหรอ “ไอเข้าใจง่ายค่ะ จ่ายจบ ไม่คบ ไม่ผูกพัน” เธอทวนให้เขาเข้าใจถึงความสัมพันธ์ในครั้งนี้ “แต่ก่อนหน้านี้ร้องไห้จนตามบวม” ร้อยไม่เชื่อพันไม่เชื่อว่าไอรดาจะไม่สนใจเขา เธอร้องไห้จนตาบวมขนาดนี้ หรือบางทีไอรดาอาจจะพยายามเก็บอาการอยู่! ใช่! ต้องเป็นแบบนั้นแน่นอน “เฮ้อ!” ไอรดาถอนหายใจกับความรั้นของวายุ เขาจะให้เธอเป็นผีบ้าคลั่งรักตัวเองให้ได้ วายุไม่คิดบ้างเหรอว่าเขามีคนอื่นได้ เธอเองก็มีคนอื่นได้เช่นกัน ยิ่งความสัมพันธ์แบบนี้ด้วย เรื่องมิราเธอไม่ได้คิดจะถอย แค่ปั่นหัวมิรากับวายุเล่นเท่านั้น ผู้ชายอย่างวายุไม่ชอบให้ใครปฏิเสธ ความอยากเอาชนะของเขานี่แหละจะเป็นประโยชน์ อีกไม่กี่วันก็ถึงวันเกิดของมิราแล้ว ของขวัญมันก็ต้องชิ้นใหญ่หน่อย นั่นผู้มีพระคุณช่วยกรอกยาใส่ปากเธอเชียวนะ!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more