ตอนที่ 1 ตายเพราะรัก
865 Words
“คิดถึงคุณจัง” ร่างเล็กสวมกอดคนรักที่เปิดประตูเข้ามาในห้อง ไอรดาคิดไว้แล้วว่าอย่างไรเขาก็ต้องมาหาเธออยู่ดี
“ทำแบบนั้นทำไม” ประโยคคำถามไม่มีที่มาส่งผลให้ไอรดารู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ทว่าก็ไม่คิดว่าตัวเองผิด
“ทำอะไร” หญิงสาวตีหน้าซื่อถาม รู้ดีว่าเขาหมายถึงเรื่องอะไร ผู้หญิงคนนั้นชอบมาหาเรื่องเธอ ต้องยอมทุกครั้งหรืออย่างไร
“อย่าแกล้งไม่รู้ หลักฐานอยู่นี่หมดแล้ว” เขาเปิดโพสต์ของไอรดา มันไม่ได้ผิดแปลกที่เธอจะอยากประกาศว่าใครคือแฟนตัวเอง แต่โพสต์นี้ดันไปพาดพิงคนอื่น ไม่ได้เอ่ยชื่อแต่ก็พอรู้ว่าใคร
“ก็เรื่องจริงนี่ คนหน้าด้านแบบนั้นโดนบ้างก็สมควร”
ไอรดาหน้างอเพราะเธอโพสต์ว่าคบกับวายุมากี่ปีก็เท่านั้น ส่วนคนมาทีหลังเรียกชู้ มือที่สามผิดตรงไหน
โดนด่าแล้วจะทำไม ก็ตั้งใจมาแย่งสามีคนอื่นเองนี่…
“ทำลายชีวิตคนอื่นสนุกเหรอ ครอบครัวเขาเสียหายโดนด่าถึงพ่อถึงแม่เลยนะ” มันจะไม่เป็นปัญหาหรอกถ้าแม่ของมิราไม่ใช่เพื่อนแม่เขา
“ไอขอโทษค่ะ มาเหนื่อย ๆ คุยกันเรื่องอื่นดีกว่านะคะ”
ไอรดาอ้อน วายุได้แต่ถอนหายใจแกะมือของไอรดาที่กอดตนเองออก
ไอรดาดื้อรั้นจนเขาปวดหัว เขาบอกอะไรไม่เคยฟังสักอย่าง ทั้งที่บางอย่างไม่ควรทำ
“ป้าอรคือคนที่ช่วยชีวิตแม่ผมไว้ คุณทำแบบนี้มีแต่จะเร่งให้งานแต่งจัดเร็วขึ้น บริษัทอาจจะเสียหายก็เพราะเรื่องนี้”
แค่โดนด่ายังพอทน แต่หากกระทบถึงบริษัทย่อมไม่ใช่เรื่องดี
“ไอไม่ยอมให้คุณแต่งงาน เขาช่วยชีวิตแม่คุณแล้วมันจำเป็นที่คุณต้องสละทุกอย่างเพื่อทดแทนบุญคุณเหรอ คุณโทษไอที่ปล่อยข่าวว่าเราคบกัน ทำไมถึงไม่เคยโทษอีนั่นที่ตั้งใจมาแย่งคุณไปจากไอบ้างล่ะ! ยัยป้านั่นก็เหมือนคนไม่มีความคิด เทียวแต่จะยุให้ลูกแย่งผัวคนอื่น หน้าด้าน!” หญิงสาวพูดอย่างโมโหสุดขีด การแต่งงานบ้าบออะไร เธอไม่มีทางยอมหรอก
“แล้วผู้หญิงที่เข้ามาเพื่อหวังปอกลอกลูกชายฉันแบบเธอเรียกอะไร หน้าที่การงานดีแค่ไหนถึงกล้ามาคบลูกชายฉัน”
หญิงสูงวัยเอ่ยหลังจากแอบตามลูกชายมาถึงห้องไอรดา
“คุณแม่” ร่างเล็กถอยไปยืนข้างชายหนุ่มที่ดึงแขนไอรดาให้มายืนด้านหลัง
“ฉันมีลูกคนเดียว เธอนิสัยแย่กว่าที่ฉันคิดไว้อีกนะ คนอื่นเล่าฉันไม่อยากตัดสิน แต่ตอนนี้ฉันมั่นใจแล้วว่าเธอร้ายกาจจริง ๆ”
เอมอรมองผู้หญิงของลูกชายด้วยสายตาไม่ถูกใจ
“คุณแม่มาทำไมครับ ผมจะคุยกับไอเอง” วายุมองหญิงสาวคนรักด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ออก
“พอทีวายุ แม่ปล่อยเรื่องนี้มานานแล้ว ผู้หญิงของลูกปล่อยข่าวจนคนด่ามิราถึงโคตรเหง้า ผู้หญิงด้วยกันแท้ ๆ”
เพื่อนท่านโทรมาโวยวายแต่เช้า
“แล้วไม่คิดว่าหนูก็ผู้หญิงคนหนึ่งบ้างเหรอคะ คบกับแฟนดี ๆ ก็มีคนเข้ามาแทรก หนูต้องทำความเข้าใจเองสินะคะ เขาช่วยชีวิตคุณน้าไว้ ส่วนคุณวายุกับหนูต้องมาชดใช้บุญคุณให้เหรอคะ”
เธอเจ็บปวดเท่าไหร่คงไม่มีใครให้ความสำคัญ
“เพื่อนคุณน้าเป็นคนดีจังนะคะ ช่วยคนไว้เพื่อทวงเอาบุญคุณทีหลัง ไม่สนใจว่าผู้ชายที่จะหามาให้ลูกมีเมียไหม อ้างว่าหน้าที่การงานส่งเสริมกัน ส่วนศีลธรรมไม่ต้องมีก็ได้ สังคมคนรวยนี่แปลกดี” ขณะพูดก็สบตากับคนรัก
“…” คุณเอมอรน้ำท่วมปาก จุกในอกไม่ต่างกัน รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นผิดอยู่เต็มอก
“กลับเถอะครับ ถ้าแม่ไม่กลับผมจะไปคนเดียว”
เสียงห้วนเอ่ยกับแม่ที่แอบตามเขามาจนถึงที่นี่
คุณเอมอรยอมอ่อนลงเพราะรู้สึกสงสารไอรดาอยู่บ้าง นึกแล้วคนของท่านเองก็ผิดที่อยากได้ลูกสาวเพื่อนเป็นสะใภ้มากกว่า วายุพาผู้เป็นแม่กลับเพราะไม่อยากให้เรื่องราวบานปลายกว่าเดิม
ไอรดาได้แต่เฝ้าถามว่าตัวเองผิดอะไรเหรอ เธอแค่พยายามรักษาคนรักเอาไว้ก็เท่านั้นเอง ช่วงเวลาแห่งความเศร้าหมองนั้นประตูห้องของเธอก็ถูกเปิดออก มิรามาพร้อมกับการ์ดเชิญงานแต่ง เพื่อตอกย้ำว่าความสัมพันธ์ของเธอกับวายุถึงเวลาจบลงแล้ว
และก่อนวันแต่งงานของวายุ ไอรดาถูกบังคับให้กินยานอนหลับเกินขนาดหรือเรียกว่าถูกจับกรอกปากจะถูกต้องกว่า ก็อีว่าที่เจ้าสาวนั่นแหละที่เป็นคนทำ เธอพยายามโทรหาวายุไม่รู้กี่สายแต่ก็ไร้ประโยชน์ ความทุกข์ทรมานของเธอฝังแน่น เธอตายเพราะรักคนอื่นมากกว่าตัวเอง….
- Writer
