CHAPTER TWELVE
“Maupo ka,” utos nito sa kanya. Hindi niya alam kung galit ba ito dahil sa ginagawa niyang pagpapanggap. Basta seryoso ang mukha nito.
“Manang….” simula niya nang magkaharap na silang dalawa. Nasa loob sila ng kwarto nito. Siya ay nakaupo sa kama nito samantalang ito naman ay sa silya.
“Sino ka ba talaga?” paunang tanong nito. “Kakasabi ko lang sa iyo na magaan ang loob ko at nararamdaman kong mabuti kang tao pero mukhang nagkamali yata ako ng pagbasa sa iyong katauhan. Asperio nga ba ang iyong ngalan? Pati boses mo ay nanibago ako bigla.”
“Manang….” tila iyon na lang yata ang alam niyang sambitin sa mga oras na iyon. Hindi niya alam kung paano magsisimulang mag-explain. Ang dami niyang gustong sabihin para I-defend ang sarili niya ngunit hindi niya ala
