ในตอนเช้าตรู่หน้าจวนตระกูลเหยียน มีผู้คนมากมายยืนอยู่ที่หน้าประตูจวน ทำให้ดึงดูดสายตาผู้ที่ผ่านไปมาบริเวณนั้น ว่ามีเหตุอันใดเกิดขึ้นที่จวนท่านแม่ทัพใหญ่ของแคว้นถัง
"พี่จะเป็นผู้ไปส่งเจ้าเองเหยาเอ๋อร์ ถึงแม้ว่าในตอนนี้พี่กับเจ้าจะไม่ใช่สามีภรรยากันอีกต่อไปแล้ว แต่ขอให้เจ้าจงจำเอาไว้ว่าในหัวใจของพี่นั้น มีแค่เจ้าเพียงผู้เดียว และจะไม่มีผู้ใดเข้ามาแทนที่เจ้าได้ พี่จะรอวันที่เจ้ากลับมาอยู่กับพี่อีกครั้ง พี่ไม่มีทางเชื่อโดยเด็ดขาด ว่าเจ้ากับพี่จะจบลงเช่นนี้อย่างที่เจ้าได้พูดกับพี่เมื่อวาน ถ้าหากว่าคนเรามีวาสนาต่อกันต่อให้อยู่ไกลกันมากเพียงใด ก็จะสามารถพานพบ และสามารถใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันได้ พี่เชื่อว่าวาสนาของเราทั้งคู่จะไม่จบลงเพียงเท่านี้ พี่รักเจ้าเหยาเอ๋อร์ของพี่" เขาเดินเข้าไปใกล้นาง และดึงนางเข้ามาไว้ในอ้อมกอดจุมพิตที่หน้าผากนางด้วยความอ่อนโยน และกุมมือนางไว้พานางขึ้นรถม้ากลับไปที่จวนตระกู
