“ไป เข้าห้องได้แล้ว มัวแต่ยืนใจลอยอยู่ได้” เพลิงเห็นว่าเธอเอาแต่ยืนเหม่อจึงฉุดแขนให้เดินไปด้วยกัน ในขณะที่พริบพราวก็เดินตามอย่างว่าง่าย
“วางไว้ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวค่อยกลับมาจัด มาทางนี้ ฉันอยากให้เธอดูอะไร” คนที่ตั้งท่าจะจัดของเข้าที่ถูกฉุดแขนให้เดินมาหยุดอยู่ที่หน้ากระจกบานใหญ่ ยังไม่ทันจะถามว่าเขาพาเธอมาตรงนี้ทำไม พ่อคุณก็เปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบชุดนั้นชุดนี้มาทาบกับตัวเธอ ชุดแล้วชุดเล่าที่ถูกแขวนกลับไปเพราะยังไม่ถูกใจสักที กระทั่งเขาหยิบชุดราตรีสีน้ำเงิน โดยสายคล้องไหล่ประดับด้วยเม็ดคริสตัลสีเดียวกันมาทาบที่ตัวเธอ สีชุดที่ตัดกับผิวขาวๆ อีกทั้งประกายวิบวับจากเม็ดคริสตัลขับให้เธอดูสวยสง่าน่ามอง
“สวย” คนที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลังโน้มลงไปกระซิบเสียงกระเส่าใกล้ๆ ทำคนถูกชมซึ่งหน้าถึงกับยืนตัวแข็งทื่อ ก่อนจะต้องสะดุ้งเพราะเสียงเขาอีก
“ลองชุดนี้ให้ดูหน่อยสิ หรืออยากให้ฉันช่วย” ความมีน้ำใจทำให้เธอรี
