“หยามกันขนาดนี้ ฉันไม่ยอมให้เรื่องนี้มันจบง่ายๆ แน่ พวกแกเตรียมตัวเอาไว้ได้เลย แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ไปกลับ!” อธิปขู่อาฆาตก่อนหันไปสั่งคนของตัวเองเสียงเขียว แต่แล้วเท้าทั้งคู่ก็จำต้องหยุดชะงักเพราะเสียงเจ้าของสถานที่อีก
“บางทีคนที่ต้องเตรียมตัว ไม่สิ! ต้องระวังตัวอาจไม่ใช่พวกเรา อืม! ผมชอบประโยคนึงที่ท่านพูดนะ เราต้องสร้างความชอบธรรมให้ตัวเอง มันคงถึงเวลาที่ผมต้องเรียกร้องความเป็นธรรมให้ตัวเองสักที แล้วตอนนี้ผมก็พร้อมแล้วที่จะเรียกร้องทุกอย่างของผมคืน…ด้วยชีวิต” เขาใช้เวลาเตรียมการทั้งหมดมากว่าหกปี แน่นว่าเขาพร้อม และดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้ดีว่านี่ไม่ใช่แค่ขู่ ไม่อย่างนั้นคงไม่ชะงักจนหน้าถอดสีแบบนี้หรอก
“เดินทางกลับดีๆ นะครับ” คำพูดที่เหมือนไม่มีอะไร แต่กลับรู้สึกว่าเขากำลังขู่กลายๆ คนถูกขู่จึงได้แต่เดินเชิดหน้าออกไป ทั้งที่ในใจกำลังประหวั่นพรั่นพรึง แน่นอนว่าเขาสัมผัสมันได้จากสายตาคู่นั้น
