รักไม่ได้ตั้งใจของยัยตัวแสบ

อะไรนะ

"อ๊ะ..อ๊า!!"

"ร้องเบาๆหน่อยสิ! อยากให้ลูกน้องพี่มาร่วมด้วยรึไง!!"

"อื้อ!! ก็มันเสียวนี่คะพี่แดน!!"

มันชัดเจนยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น เสียงร้องครางเสียงเรียกชื่อพร้อมกับเสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นชนิดที่เธออับอายแทนคนทั้งสองที่อยู่ในห้องจริงๆ

นี่คือห้องทำงานของพี่แดน ผู้ชายที่อยู่ในนั้นคือคนรักของเธอเพียงแต่ผู้หญิงที่เขากำลังกอดไม่ใช่เธอ!!

น่ารังเกียจที่สุด!!

เธอหมุนตัวเดินลงบันไดเพื่อที่จะหลบหนีจากภาพที่แสนเจ็บปวดตรงหน้า แต่ทว่าในใจก็กลับประท้วงว่าจะหนีไปง่ายๆแบบนี้มันไม่ได้โว้ย!!

"ผลัวะ!!"

ซัมเมอร์ถีบประตูเข้าไป ภาพด้านหน้าก็ไม่ต่างอะไรกับที่จินตนาการเอาไว้มากนัก

อย่าพึ่งร้องไห้นะซัมเมอร์ อย่าให้คนสารเลวแบบนี้เห็นน้ำตาเธอเด็ดขาด!!

เธอหยิบหนังสืออะไรสักอย่างที่วางอยู่หน้าประตู แล้วเดินเข้าไปหาพี่แดนที่กำลังมองหน้าเธอด้วยใบหน้าที่ไร้สีเลือด

"นี่!! ไม่มีมารยาทเลยนะ!! ไม่เห็นรึไงว่าเรากำลัง..."

"หุบปาก!!"

พี่แดนรีบผลักผู้หญิงคนนั้นที่กำลังด่าเธอออกจากร่างกายเขา

"ไม่ใช่แบบนั้นนะเมอร์ อย่าพึ่งโกรธเลยพี่อธิบายได้.."

เธอกลืนน้ำลายลงคอพร้อมกับถอนหายใจ สภาพพี่แดนตอนนี้มันน่ารังเกียจสุดๆเขาคว้าผ้าห่มมาคลุมส่วนล่างที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบที่น่าขยะแขยงพวกนั้น

"เลิกกันเถอะค่ะ"

เธอปากล่องนาฬิกาใส่หน้าพี่แดน ก่อนจะเข้าไปหาเขาแล้วฟาดหนังสือในมือใส่หน้าเข้าอย่างแรงจนเลือดสีแดงสดไหลลงมาจากขมับ

"...เมอร์ ไม่ใช่แบบนั้นสิ ไม่เอาแบบนั้น"

เธอส่ายหน้าเบาๆพร้อมกับยกมือขึ้นมาแตะเลือดที่กำลังไหลลงมาจากขมับของเขา นี่มันน้อยไปรึเปล่านะ เธออุตส่าห์จงใจเอาสันหนังสือฟาด เลือดน่าจะออกมากกว่านี้สิ

ซัมเมอร์ส่งยิ้มให้พี่แดนที่ตอนนี้กำลังจะเป็นอดีตคนรักของเธอ

"สุขสันต์วันเกิดนะคะพี่แดน ขอให้พี่มีความสุขกับคนใหม่ก็แล้วกัน..."

"เมอร์!! เดี๋ยวก่อน!! อย่างพึ่งไปนะ!!"

เธอวิ่ง นั่นคือการวิ่งทั้งที่ใส่รองเท้าส้นสูงแบบไวที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ เธอต้องรีบวิ่งเพราะน้ำตามันทำท่าว่าจะกลั้นออกมาไม่ไหว เธอวิ่งออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม..

พอรู้ตัวอีกทีก็วิ่งออกมาไกลจากผับพอสมควร เธอถอดรองเท้าก่อนจะนั่งบนหินก้อนใหญ่

"ไอ้เวรเอ๊ย!!!"

เธอตะโกนด่าพร้อมกับร้องไห้ในเวลาเดียวกัน บ้าบอชะมัด!! ทั้งที่คิดเอาไว้ว่าจะแต่งงานกับคนนี้แท้ๆ

เธอรักเขา ไว้ใจและทุ่มเทให้มากขนาดนั้นแท้ๆ...

แต่ตอนนี้มันกลับว่างเปล่า.. ไม่เหลืออะไรเลย

มีเพียงความเจ็บปวดของเธอเท่านั้นที่เด่นชัดอยู่ในหัวใจ..

"....ร้องไห้งั้นเหรอ?"

ซัมเมอร์เงยหน้าขึ้นมามองผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งลงข้างเธอ เขาทิ้งตัวนั่งลงในท่วงท่าที่สบายๆ ใบหน้าที่หล่อเหลาส่งยิ้มให้เธอพร้อมกับมือที่ถูกยกขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าเธอ..

ถึงตอนนี้เธอยังไม่พร้อมจะคุยกับใคร แต่ปฏิเสธไม่ได้จริงว่าผู้ชายคนนี้คือโคตรหล่อ และเราดันมาเจอกันในสภาพที่เธอดูไม่ได้สักนิด

ป่านนี้เครื่องสำอางคงจะเลอะหน้าเธอไปหมดแล้วแน่ๆ...

"มีแฟนรึยัง?"

ซัมเมอร์ส่ายหน้าเบาๆ นี่ใช่คำถามที่ควรจะถามตอนเจอกันครั้งแรกงั้นเรอะ!!

"...แฟนเมอร์นอกใจค่ะ แล้วเราพึ่งเลิกกันเมื่อกี้เลย"

"แสดงว่าตอนนี้เป็นโสดสินะ"

"จะว่าอย่างนั้น..ก็ได้ค่ะ"

"อืม แบบนั้นเรา..มาแต่งงานกันไหม?"

ชีวิตในวันนี้มันยังบ้าบอไม่พอสินะ เธอถึงมาเจอคนหล่อที่เสียสติแบบนี้อีก!!

"ชีวิตเมอร์มันบัดซบไม่พองั้นหรือคะ พี่ถึงได้มาล้อเล่นกันความรู้สึกเมอร์อีก!!"

"ไม่ใช่อย่างนั้น พอดีแฟนพี่หนีจากงานแต่งไปแล้วน่ะ"

พอมองดูดีๆเขาอยู่ในชุดสูทสีขาว ทรงผมนั่นก็ถูกเซทมาอย่างดี เขาเป็นเจ้าบ่าวที่ถูกเจ้าสาวเทมางั้นเรอะ!!

"พี่ไม่อยากมีแฟนแล้ว..พี่หมายถึงพี่อายุมากแล้ว พี่ไม่อยากคบหาเป็นแฟนกับใคร เพราะพี่อยากจะใช้ชีวิตของสามีภรรยาที่ไม่ต้องเลิกกันอีกเลย แล้วหน้าตาเราก็ตรงสเป๊กพี่มากๆ"

ซัมเมอร์เช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าเธอจนหมด

"เราจะรักกันได้งั้นเหรอคะ?"

"แน่นอน หากเราแต่งงานกับพี่ พี่จะไม่นอกใจแล้วก็มีแค่เราคนเดียว เราทั้งสองคนต่างก็ถูกแฟนนอกใจนี่ พี่คิดว่าเราคงไม่อยากทำอะไรที่มันเลวทรามเหมือนที่แฟนเก่าทำกับเราหรอก ใช่ไหม?"

แต่งงานงั้นเหรอ?

แต่งงานโดยที่ไม่ต้องคบกัน ไม่ต้องเลิกกัน เป็นสามีภรรยาที่ไม่ใช่คนรัก.. นั่นมันเป็นสิ่งที่เธอต้องการมาตลอดเลยไม่ใช่รึไง

"ตกลงค่ะ เมอร์จะแต่งงานกับพี่เอง!!"

เขาหัวเราะเบาๆ

"ไปเตรียมตัวกันเถอะ พี่คิดว่าบางทีอาจจะต้องเรียกพ่อแม่ของเรามาคุยกัน.."

"ค่ะ เมอร์จะโทรตามพ่อกับแม่มาเองค่ะ!! จริงสิหนูชื่อซัมเมอร์นะคะ"

"ครับ พี่ชื่ออดัมนะ"

หลังจากนั้นเขาก็จับจูงมือเธอเดินมาที่โรงแรมข้างๆ ช่างแต่งหน้าก็จับตัวเธอไปแต่งหน้าพร้อมกับเปลี่ยนชุดเป็นชุดเจ้าสาวสีขาวฟูฟ่อง

เธอเดินออกมาด้านนอกเพื่อทักทายแขกเหรื่อที่เธอไม่รู้จักสักคนเดียว...

"เมอร์?"

พ่อกับแม่ของเธอมาในชุดฮาวาย เพราะพวกท่านไปเที่ยวชะอำ คงจะรีบมาที่นี่แบบเร่งด่วนทันทีที่เธอโทรตาม

"เมอร์ นี่มันอะไรกัน แต่งงานงั้นเหรอ แล้วเจ้าบ่าวก็ไม่ใช่แดน?"

"เรื่องมันยาวค่ะแม่ เดี๋ยวหนูจะอธิบายให้พ่อกับแม่ฟังทีหลังนะคะ"

"ขอร้องล่ะเมอร์ ถ้าแกท้องก็แค่บอกแม่มา!!"

"ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะแม่!! หนูไม่ได้ท้องหรอกน่า"

แม่ทำท่าจะเป็นลมให้ได้ ส่วนพ่อกำลังยืนคุยอยู่กับพี่อดัม หลังจากนั้นก็มีพิธีเล็กน้อย เธอเป็นเจ้าสาวโดยที่ดวงตายังคงบวมเบ่งจากการร้องไห้ นี่ถ้าเพื่อนตัวดีของเธอมันรู้ พวกมันจะต้องโวยวายอย่างแน่นอน!

แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไง เธอได้เขียนชื่อตัวเองลงไปในทะเบียนสมรสแล้วล่ะ เปลี่ยนใจตอนนี้ไม่ทันแล้วซัมเมอร์!!

อย่างน้อยเราก็สัญญาเอาไว้แล้วนี่ ว่าจะไม่นอกใจกัน