EP6.1 ll อุบัติเหตุ [1]

1145 Words
@ห้องเรียน “แกกิ๊กกับเพื่อนเทมป์เหรอ?” มายมินท์ถามขึ้นทันทีที่เจอหน้าฉันแล้วอมยิ้มกรุ้มกริ่ม ฉันนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้แล้วมองอาจารย์ เสยผมขึ้นมาด้วยอารมณ์เซ็งๆ ผู้ชายคนนั้นรู้ทันฉันไปซะหมด ยังกับว่าแค่สบตาก็เห็นไปถึงก้านสมองของฉันยังไงยังงั้น “ใคร” เสียงฉันแข็งขึ้นเล็กน้อย “ผู้ชายน่ารักๆ คนเมื่อวานไง” คนข้างๆ เอียงคอ ใส่ใจในเรื่องผู้ชายมากกว่าเรื่องเรียน มันหันมามองฉันด้วยท่าทีอยากรู้อยากเห็น มือข้างนึงเกาะแขนแล้วกะพริบตาปริบๆ “เม้าส์หน่อยน่า เห็นเทปม์บอกวันนี้แกไปกินข้าวด้วยกันมา” “ใช่ ไปกินข้าวด้วยกันมาเมื่อเช้า” ฉันถอนหายใจแล้วมองเพื่อนด้วยหางตา “ทำไม?” “อย่าเย็นชาสิคนสวย เทมป์บอกเพื่อนเทมป์สนใจแกมากนะ” “เปลี่ยนสถานะจากนักศึกษามาเป็นนักข่าวแล้วเหรอ รู้เยอะจังนะ” ฉันกระแหนะกระแหน บ่ายเบี่ยงที่จะพูด อันที่จริง ฉันไม่รู้ควรพูดอะไรกับมันก่อน ขืนบอกเรื่องฆาตกร มายมินท์คงช็อกตายหรือไม่ก็หาว่าฉันประสาท... แหงสิ เอสไม่มีทีท่าที่จะเหมือนฆาตกร ไม่มีหนวดเครา ไม่มีเค้าอาชญากรสักนิด ถ้าจะมีอะไรสักอย่างก็คงมีแค่หน้าหล่อๆ ดูไร้พิษภัยนั่นแหละ รอยยิ้มหวานยังกับน้ำเชื่อม ไปบอกคนอื่นว่าเคยฆ่าคนมาแล้ว ใครจะเชื่อวะ “เทมป์บอกว่าเพื่อนเขาไม่ค่อยออกงานสังคมเท่าไหร่ แต่ที่เมื่อวานเขาไปเพราะรู้ว่าแกจะมานะ” “...” ฉันเริ่มเบี่ยงองศาหน้าไปมองมัน “เหรอ แล้วยังไงอีก” “ก่อนหน้านี้ ก็เหมือนจะส่องไอจีแกบ่อยนะ เทมป์บอก” “...อืมมมม” ไอ้ที่เขาเข้ามาส่องน่ะ ส่องด้วยเหตุผลอะไร ถ้าส่องเพราะชอบก็ดีไป แต่ถ้ามาด้วยเหตุผลอื่นก็คงไม่สนุกเท่าไหร่ ฉันยิ้มเจื่อนเมื่อนึกถึงเหตุผลที่อาจจะเป็นไปได้ “เอาสิ น่ารักจะตาย แกจะได้เป็นฝั่งเป็นฝา” “ยัดเยียดจังนะ กลัวเทมป์นอกใจมาจีบฉันแทนเหรอ?” “ไม่เอาสิ ไม่เหี้ย” คนข้างๆ เบ้ปากเมื่อฉันกวนประสาทเธอเล็กน้อย ทำให้ฉันหัวเราะ “ถึงเป็นเพื่อนก็ตบนะ” “ยังไม่ได้ทำอะไรเลย ใจเย็น” ฉันถอนหายใจแล้วเบรกเธอก่อนที่ยัยนี่จะจินตนาการไปไกล ฉันยังไม่อยากเสียเพื่อนที่มีอยู่น้อยนิดไปเท่าไหร่... ขี้เกียจทำความรู้จักกับคนใหม่ด้วย “แกว่าเอสเป็นคนยังไง?” “เอส?” “เพื่อนเทมป์” “เป็นคนที่สมควรเป็นผัว” มันตอบแบบไม่คิด “หมายถึงนิสัย ไม่ใช่หน้า” “ไม่รู้สิ ทำไมถามยังงี้ เขานิสัยไม่ดีเหรอ? หรือนางทำอะไรแก” “เปล่า” ฉันส่ายหัวเมื่อเพื่อนทำหน้าลนลาน “ไม่ได้ทำอะไร... แล้วนอกจากนั้นเทมป์ได้พูดอะไรบ้างมั้ย?” “ไม่นะ ฉันไม่ได้ถามอะไร” “เอาเหอะ” ฉันตอบปัด เพราะไม่ได้คาดหวังกับเพื่อนจอมเฉื่อยชาและบ้าผู้ชายอย่างเธออยู่แล้ว เริ่มเบนสายตากลับไปที่กระดานของอาจารย์ มือข้างนึงหยิบปากกาจดเลคเชอร์ “เรียนเสร็จมีแพลนอะไรปะ?” “ถามแบบนี้จะชวนไปไหน?” ฉันถามกลับแต่ยังคงโฟกัสบนกระดานไวท์บอร์ดตรงหน้า ก่อนจะหยุดมือที่กำลังเล็กเชอร์เมื่อเธอพูดประโยคต่อมา “ไปโยนโบว์ลิ่งกัน” “กับใคร” ฉันลางสังหรณ์ไม่ดีนัก ตวัดหางตามองเพื่อนข้างๆ อย่างทันควัน “เทมป์?” “เทมป์กับเพื่อน” “เพื่อนคนไหน?” ฉันย่นคิ้ว “หลายคนสิ” มายมิ้นท์ยิ้มกริ่ม “นะนะนะ ไปนะ ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มผู้ชาย มันดูแปลกๆ” “แกก็ไม่เคยปกติอยู่แล้ว” “อ้าว เฮ้ย” “พูดจริง” ฉันกระตุกยิ้มเมื่อเพื่อนเบ้ปากไม่ชอบใจ “ทำไมปากแกแย่จังวะ เป็นเน็ตไอดอลประสาอะไร?” มันแซะฉันเรื่องเน็ตไอดอลอีกรอบ อันที่จริงฉันเป็นคนธรรมดานี่แหละ แค่บังเอิญมีใครสักคนถ่ายคลิปฉันไปลง แล้วจู่ๆ ก็มีคนมากดฟอลโลว กดไลค์ ติดตามเยอะฉิบหาย ไอ้ฉันก็ใช่จะเป็นนางฟ้าจากวิมานชั้นไหน ในไอจีก็ลงทุกอย่างที่อยากลง จากนั้นฉันก็เริ่มมีพ่อแม่ผู้ปกครองออนไลน์มากขึ้นในทุกๆ คอมเม้น “ประสาท” ฉันเบ้ปาก “มีคนมาขู่แกในไอจี นี่ฟ้องเพื่อนเทมป์ยัง ให้เพื่อนเทมป์จัดการสิ” “มีแต่พวกไร้สาระ” “แล้วเอาไง จะไปมั้ย?” “ไม่รู้เหมือนกัน” ฉันไหวไหล่ “แต่ฉันบอกเทมป์แล้วนะว่าแกจะไป” “...” “เทมป์บอกว่า เรียนเสร็จ เทมป์กับเพื่อนเทมป์คนที่จีบแกจะมารอรับเราหน้าห้อง” มันยิ้มร่าตอนที่ฉันหมุนหน้าไปจ้องมันด้วยสายตาไม่เป็นมิตรนัก มันหัวเราะไม่ยี่หระกับท่าทีฉันแม้แต่น้อย “มองขนาดนี้จะด่าเลยก็ได้นะ” มันไหวไหล่กวนประสาท ฉันคลี่ยิ้มเสแสร้งแล้วกะพริบตาคู่สวยพูดแบบไม่มีเสียงคล้ายสบถ ในเมื่อมันบอกให้ด่า ฉันก็ไม่ขัดศรัทธา... “เพื่อนเหี้ย” @ลานโบว์ลิ่ง ห้าง JDR ฉันโดนลากมาจนได้ เพราะทุกคนเข้าใจว่าฉันกับเอสกำลังคุยๆ กันอยู่เลยพยายามวางตัวออกห่างแล้วทิ้งให้พวกเราเดินรั้งท้ายอยู่สองคน ฉันปวดหัวนิดๆ ยิ่งหนียิ่งเจอ... เจอเพราะเพื่อนบ้าผู้ชาย เรามีกันอยู่ประมาณห้าคน ฉัน เทมป์ เอส มายมิ้นท์ และทอย กลุ่มผู้ชายแต่งตัวตรงข้ามกับกฎระเบียบทุกประการ เทมป์ใส่ผ้าใบกับกางเกงยีนส์ขาเดฟสีดำขาดตรงเข่า เสื้อปล่อยชายลุ่ยๆ และพับแขนเสื้อขึ้นมาถึงข้อศอก ปลดกระดุมด้านบนหลวมๆ ไทป์ไม่สวม ติ้งคณะไม่ใส่ เอสก็ไม่ต่างกันเขาปลดกระดุมเสื้อสองเม็ดเผยให้เห็นผิวขาวด้านใน ผมหน้าม้าตกลงเพราะไม่ได้เซ็ตแต่นั่นทำให้ความน่ารักของเขาเพิ่มขึ้นหลายระดับ ส่วนทอย... เป็นผู้ชายปากหมาที่สุดในกลุ่มเทมป์ เขาลากอีแตะ แต่เป็นอีแตะราคาเหยียบหมื่น นาฬิกาเรือนเป็นแสน กระเป๋าหนังโง่ๆ อีกใบที่ไม่รู้ราคาเท่าไหร่ “สาวๆ เล่นโบว์ลิ่งกันเป็นปะคะ?” ทอยหันมาเอ่ยกับเราตาใส พยักเพยิดไปที่ลานโบว์ลิ่งตรงหน้าที่แบ่งเป็นช่องหลายๆ ช่อง ซึ่งพวกเราได้อยู่บริเวณริมสุด “สวยๆ แบบนี้เคยเล่นรึยัง?” เขาโฟกัสมาที่หน้าฉัน ฉันยิ้มเจื่อน ก่อนที่คนตรงหน้าจะดีดนิ้วแล้วชี้ตรงมาที่ฉัน “เอส มึงสอนแฟนมึงหน่อย”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD