When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
แม่กุญแจเก่าเหล็กสนิมเขรอะ ถูกลั่นไว้ด้วยคาถาอาคมคลายดานของมันออก มือเหี่ยวอย่างซีกไม้ขาดน้ำค่อยๆ เปิดฝาหีบขนาดกว้างสักคืบ ยาวสักศอกออกมา ภายในนั้นปรากฏเห็นเป็นคัมภีร์จดบันทึกลงลักษณ์อักษรขอมโบราณทำจากใบข่อย พื้นหลังสีดำอักขระขาวขาดๆ หายๆ แต่ยังพออ่านได้ ตามธรรมดาแล้ว การจารึกหรือบันทึกองค์ความรู้ของคนเฒ่าคนแก่ แต่โบราณนานมา มักนิยมบันทึกลงในสมุดข่อยหรือใบลาน หากแต่ใบลานนั้นมักถูกนำไปใช้บันทึก เกี่ยวกับหลักพระธรรมคำสอนทางพระพุทธศาสนา มีพระธรรมวินัย พระไตรปิฎก คาถาหรือบทสวดมนต์ต่างๆ เป็นต้น ส่วนสมุดข่อยนี้ มักใช้บันทึกองค์ความรู้ ภูมิปัญญาชาวบ้านทั่วไป รวมไปถึงการบันทึกตำราคาถาไสยเวทย์ทั้งสายดำและสายขาว “คัมภีร์ ลงนะเนื้อทอง” มุมปากเหี่ยวย่นเกลื่อนไปด้วยริ้วรอยอันบ่งบอกให้รู้ว่าคนผู้นี้ผ่านการใช้ชีวิตมาไม่ต่ำกว่าแปดสิบปี ค่อยๆ กระตุกยกขึ้น มือเหี่ยวล้วงลงไปภายในหีบ หยิบเอาคัมภีร์เล่มยาวขึ