“ โซ่เหรอ จะไปไหน” เสียงงัวเงียบนเตียงดังขึ้น ทำให้คนตัวเล็กรีบหันไปมอง
“อบอุ่น ฮือ ยาย ยายเสียแล้ว ฮือ~~” เหมือนประตูกั้นอารมณ์พังทลาย ความเข้มแข้งที่พยายามสร้างขึ้น บัดนี้ไม่มีเหลือ คนตัวเล็กนั่งร้องไห้โฮต่อหน้าเพื่อนรัก พูดคำเดิมซ้ำๆ บวกกับเสียงร้องไห้ ทำให้คนบนเตียงรีบวิ่งลงมาโอบกอดเธอไว้แน่น
“โซ่ใจเย็นๆนะ อบอุ่นอยู่ตรงนี้ อบอุ่นจะไม่มีวันทิ้งโซ่ไปไหน คุณยายแกไปสบายแล้ว” เสียงเล็กปลอบเบาๆ แม้ชีวิตนี้เธอจะไม่เคยทำก็ตาม
อบอุ่นให้คนขับรถมาส่งฉันที่โรงพยาบาล ซึ่งตอนนี้มีคุณอากับพี่โป้งยืนรออยู่ คุณอาเล่าว่าช่วงประมาณตีสี่ มีเสียงหมาหอนดังตั้งแต่ปากซอยลงไปจนถึงท้ายซอย อยู่ ๆก็มีเสียงคนตะโกนเรียกอยู่หน้าบ้าน บอกว่าให้ไปดูยายแฉล้มให้หน่อย ซึ่งก็คือคุณยายของฉัน แต่พอแกออกมาก็ไม่เห็นคนที่มาเรียกแล้ว ด้วยที่รู้จักกันมานานคุณอาเลยเดินออกไปดูที่บ้านเพราะอยู่ห่างกันประมาณร้อยเมตรและใกล้สว่างแล้
