ความพยายามของลู่หนิงหวังย่อมได้ผล เมื่อสุขภาพของหนานอิงดีขึ้นร่างกายที่ผอมจนแทบจะติดกระดูกของนางบัดนี้มีเนื้อหนังมังสาและนุ่มนิ่มขึ้นหลายส่วน สร้างความพอใจให้กับเขาเป็นอย่างมาก
แต่ครานี้หนานอิงทำให้เขาหงุดหงิดอีกครั้ง เมื่ออ้ายเจิงถามนางแล้วว่านางต้องการสิ่งใด จึงเอาแต่มองหานเซียวเช่นนั้นนางกลับไม่ตอบ
เขาตบโต๊ะเสียงดังจนนางสะดุ้ง
"ตอบเจ้าต้องการสิ่งใดจึงมองเขาด้วยสายตาเช่นนั้น มีแผนชั่วอันใดอยู่"
หนานอิงแทบจะน้ำตาร่วงหากเป็นเมื่อก่อนนางคงสะอื้นไปแล้ว แต่ในตอนนี้นางเหมือนจะเริ่มชินกับความป่าเถื่อนนี่จึงไม่เผลอร้องออกมาเช่นเดิม
"ข้าอยากช่วยท่านแม่ออกจากจวน ยังมีสาวใช้ข้าอีกเจ้าค่ะข้าไม่รู้ข่าวของนางเลย ท่านพอจะช่วยข้าได้หรือไม่"
เสียงของหนานอิงดังออกมาคล้ายเสียงยุงที่น่ารำคาญ หากในยามปกติเขาได้ยินนางพูดคุยกับอ้ายเจิงหรือบ่าวผู้นั้นลู่หนิงหวังพบว่าสตรีผู้นี้มีเสียงหวานใสเป็นอย่างยิ่ง
