วาจาสั้นห้วนของลู่หนิงหวังทำให้หนานอิงใจห่อเหี่ยว แต่แล้วในตาของนางก็เบิกกว้าง นางไม่เคยเล่าเรื่องอาโจวให้ลู่หนิงหวังฟัง แล้วเขารู้ได้อย่างไรว่านางคือสตรี หนานอิงขยับกายหวังจะพลิกตัวมาสนทนากับเขา แต่กลับถูกเขาดันแผ่นหลังของนางเอาไว้นิ่ง ๆ
"อย่าขยับส่งเดช"
หนานอิงในยามนี้ไม่เห็นใบหน้าของเขานางประเมินไม่ได้ว่าเขารู้สึกเช่นไร ปกติน้ำเสียงของลู่หนิงหวังจะเย็นเยียบไร้ความอบอุ่นอยู่แล้ว
พักหลังมานางกล้าที่จะมองหน้าเขามากขึ้นจึงได้แต่อาศัยการสังเกตุว่าอารมณ์ของเขาเป็นเช่นไรจากสีหน้าที่แม้จะเปลี่ยนไปเล็กน้อยนางก็เริ่มดูออก
เมื่อไม่เห็นสีหน้านั้นนางก็ต้องเสี่ยงถามออกไป
"นายท่านรู้ว่าบ่าวของข้าเป็นสตรี เช่นนั้นพอจะบอกข้าได้หรือไม่ว่านางถูกรังแกหรือไม่เจ้าคะ ข้าห่วงนางนัก"
หนานอิงในใจยังคงเศร้าเสียใจเรื่องการตายของมารดา และยังคิดถึงอาโจวอยู่ทุกวัน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าลู่หนิงหวังและหานเซียวนางไม่
