หานเซียวบ่นทั้งถอนหายใจเบา ๆ ลงมือใช้มีดตัดชิ้นเนื้อกระต่ายออกราวชุ่นเป็นคำอย่างพอดี
ที่ผ่านมาหนานอิงไม่เคยเห็นเขาลงมือปรนนิบัตินางเช่นนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว หากเป็นในยามปกติก็คงนั่งมองด้วยความสนใจอย่างจริงจัง แต่จิตใจของนางยามนี้ล้วนวุ่นวายทั้งโทสะที่ยังมีอยู่เต็มเปี่ยมจนไม่อยากจะมองเขาเสียด้วยซ้ำ
เขาวางเนื้อที่ตัดอย่างสวยงามลงบนจานกระเบื้องเคลือบอย่างดี แม้กระทั่งการเฉือนเนื้อของเขายังดูคล่องแคล่วว่องไวทั้งพลิ้วไหวสง่างามเป็นอย่างยิ่ง
จวบจนเนื้อกระต่ายหอมหวนยั่วน้ำลายหลายชิ้นก็อยู่เบื้องหน้า นิ้วมือเรียวยาวนั่นเปิดกระปุกไม้ที่บรรจุเครื่องเทศออกมา เขาบรรจงโรยลงไปในเนื้อย่างหอมกรุ่นอย่างน่าดู
เมื่อชำเลืองมองหนานอิงแล้วเห็นนางนิ่งเงียบทั้งยังมีใบหน้าเขียวคล้ำ คล้ายกำลังพยายามระงับโทสะอย่างเต็มที่เขากลับยิ้มกริ่ม ทั้งยังกะพริบตาปริบ ๆ แล้วส่งเสียง เห๊อะ คล้ายหยันนางเล็กน้อย
"โกรธหรือ ม
