ที่แท้กระทั่งพี่น้องที่นางเคยมี เคยช่วยเหลือด้วยใจจริงทุกคนต่างก็เกลียดนาง นางเข้าใจอย่างชัดเจนแล้ว
หนานอิงดึงมีดสั้นออกมาจากเอว เป็นมีดสั้นที่นางแอบพกติดกายในยามที่อยู่หอนางโลม ด้วยกลัวว่าแม่เล้าจะบังคับให้นางขายตัว บัดนี้นางกลับได้ใช้มีดนี้กับคนในสกุลของตนเอง
หนานอิงดึงมีดออกจากฝักท่ามกลางเสียงหวีดร้องของคนที่มุงดูซึ่งส่วนมากเป็นสตรี หนานอิงกำผมของตนเองเอาไว้ใช้มีดสั้นจ่อเข้าที่เรือนผมยาวสลวย
หนานอิงหัวเราะอย่างเย็นชา ปลดปล่อยน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ให้หลั่งออกมาเป็นสาย
ท่านหนานเบิกตาด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าหนานอิงกำลังคิดจะทำสิ่งใด
"นี่เจ้าคิดจะทำสิ่งใด นังเด็กสารเลว"
หนานอิงกล่าวอย่างเจ็บปวด
"ร่างกาย เส้นผม ผิวหนัง พ่อแม่เป็นผู้ให้มา ไม่ควรทำลาย แต่บัดนี้ท่านได้ตัดขาดจากข้าแล้ว ข้าหนานอิงก็ไม่ขอที่จะเป็นลูกของท่านเช่นกัน ข้าขอคืนให้ท่านต่อไปเราสองไม่ต้องติดค้างกันอีก"
ท่านหนานกำ
