เมื่อเห็นว่าฮูหยินใหญ่ร้องไห้ เขาก็ลนลานแล้วเขาเป็นบัณฑิตผู้อ่อนโยนยิ่ง การเห็นน้ำตาของสตรีทำให้เขารู้สึกเหมือนเข็มที่ทิ่มตำ แต่เพราะเขาอ่อนโยนมากเช่นนี้จึงไม่สามารถขัดคำสั่งของมารดาได้แม้แต่ครั้งเดียว
ฮูหยินใหญ่แสร้งปาดน้ำตาของสองสามครั้ง แอบมองบัณฑิตที่อ่อนต่อโลกผู้นี้ด้วยวัน ๆ อยู่แต่กับตำราจึงไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมผู้ใด เพราะเป็นเช่นนี้เขาจึงเหมาะที่จะเป็นลูกเขยนัก
"ป้าแค่สงสารอิงเอ๋อร์ ถึงไม่ได้คลอดนางมาแต่ก็เลี้ยงดูนางด้วยตนเองตั้งแต่แบเบาะ เห็นหลานชายรักใคร่ห่วงใยนางเพียงนี้ก็อดหลั่งน้ำตาไม่ได้"
"ท่านป้า แล้วนางเป็นเช่นไรบ้างข้าอยากพบนางสักครั้งให้คำมั่นว่าข้าจะไม่ทอดทิ้งนางขอรับ"
ฮูหยินใหญ่ใช้พัดบังหน้า ไม่เข้าใจว่าเหตุใดบัณฑิตผู้นี้ถึงได้โง่งมเช่นนี้ มีผู้ใดบ้างยังอยากได้สตรีที่ถูกโจรย่ำยีให้เสื่อมเกียรติ สงสัยว่าเขาคงจะเรียนหนักจนหนังสือกินสมองไปหมดแล้ว
ฮูหยินใหญ่ถอนหายใจออกมาแ
