ถึงนางไม่ได้จุดกำยานหรือพรมน้ำอบแต่กลิ่นนั้นกลับชัดเจนและหอมกรุ่นเป็นอย่างยิ่ง
จู่ ๆ หานเซียวก็รู้สึกผ่อนคลายลง ค่อย ๆ รับรู้ถึงสัมผัสอันเนียนนุ่มจากฝ่ามือเล็ก ๆ ที่แตะเนื้อตัวของเขาเป็นบางครั้งในยามที่นางเช็ดตัว จนกระทั่งบัดนี้กำลังใส่ยาให้เขา
หานเซียวคิดถึงคืนนั้น เพียงคิดถึงในยามที่ตนเองกำลังสัมผัสผิวที่ขาวฟูทั้งหอมทั้งนุ่มราวกับจะคั้นน้ำออกมาได้ของนาง จู่ ๆ ส่วนนั้นของเขาก็แข็งขึงขึ้นมา ในขณะที่หนานอิงเองก็เร่งมือเต็มที่โดยไม่รู้ว่าหานเซียวผู้นี้กำลังคิดเรื่องสกปรกกับนาง
หนานอิงปาดเหงื่อที่ซึมออกมาเล็กน้อย เพราะร่างกายของหานเซียวใหญ่โตเมื่อเทียบกับร่างเล็กของนาง หนานอิงจึงใช้แรงค่อนข้างมากกว่าจะเช็ดตัวพันแผลให้เขาเสร็จ
นางแตะน้ำในอ่างแล้ววางผ้าลงไปในนั้น ดูเหมือนว่าน้ำในอ่างจะเย็นแล้วแต่ส่วนล่างของเขานางยังไม่ได้เช็ดนั่นเป็นเพราะว่าหานเซียวบอกนางในตอนแรกว่าจะทำเอง ไม่ต้องการให้นางส
