บทที่ 11

1299 Words

"ทำไมจะไม่มีใครสั่งสอน แต่ฉันไม่จำเอง ขอโทษแล้วกัน ที่ไปละลาบละล้วงของของนายแบบนี้" โมโหเป็นแค่เขาคนเดียวหรือไง คนบ้าอะไรเจ็บแล้วไม่จำ เขาไม่รักตัวเองแล้วยังจะเก็บเขาไว้ทำไม! แต่ยังไงเขาก็เคยรักกัน ส่วนเธอเป็นได้แค่เพื่อนคนข้างบ้าน มีความสำคัญอะไรกับเขานักหนา "ได้เบอร์ไหมลูก..อ้าวร้องไห้ทำไม" เดือนได้แต่ถามลูกสาวที่เช็ดน้ำตาวิ่งเข้าห้องไป "ใครเป็นอะไร" พอคมสันต์ได้ยินภรรยาพูดว่าลูกสาวร้องไห้ก็รีบออกมาดู "สงสัยจะทะเลาะกันอีกนั่นล่ะพ่อ" บ่อยครั้งที่เดือนเห็นลูกสาวร้องไห้เพราะดิน แต่ก็คิดว่าเด็กคงจะทะเลาะกัน หลายวันต่อมา.. จากวันนั้นวันที่ทั้งสองคนมีอะไรกันก็ร่วมสัปดาห์แล้ว วันนี้พ่อกับแม่ของเธอ ก็ต้องได้ไปออกรถอีก รถปิคอัพของพ่อนำไปจอดไว้ที่บริษัท แล้วไปขับรถส่งของของบริษัท ต่อไปที่ต่างจังหวัด ถ้าส่งของแถวภาคกลางก็จะค้างคืนหนึ่ง แต่ถ้าไกลกว่านั้น อาจจะ 2-3 คืน เพราะของในรถเยอะมากต้อ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD