ความรัก ความฝัน
แพม : ถ้ามึงจะอยู่ที่เชียงใหม่นานขนาดนี้ ก็ส่งโลมา กูจะไปหา
ตาล : ไม่เป็นไร
แพม : เป็น มึงเป็นอะไรสักอย่าง แต่ไม่บอกกู คนบ้าอะไรจะขาดงานเป็นอาทิตย์ สรุปมึงออกจากงานแล้วเหรอ
ตาล : ใช่
แพม : มึงทะเลาะกับพี่เตนท์เหรอ
ตาล : ไม่ได้ทะเลาะ แค่กูไม่อยากเจอเขาอีก
แพม : มึงเป็นบ้าอะไร ออกจะคลั่งรักเขามากขนาดนั้น จู่ๆ มาไม่อยากเจอพี่เขา
ตาล : เรื่องมันซับซ้อนมึง อธิบายในนี้มันยาว กูขี้เกียจพิมพ์
แพม : งั้นไม่ต้องอธิบายในนี้ กูจะไปหามึงเอง ส่งโลมาเดี๋ยวนี้เลย!
ตาล : กูยังไม่พร้อมจะเจอใครมึง อยากอยู่คนเดียวแบบเหงาๆ ไปก่อน
แพม : อิตาล อย่าให้กูขึ้นนะ ส่งโลมาเดี๋ยวนี้ มึงจะอยู่แบบเหงาๆ ทำเหี้ยไร งั้นมึงจะมีเพื่อนไว้ทำไม เร็วเข้า อย่าให้กูขึ้นอีกครั้ง ไม่งั้นมึงได้เหงาชั่วชีวิต!
พอยัยแพมมันพูดขนาดนี้แล้ว ฉันก็นึกกลัวว่ามันจะเคืองที่ฉันมัวแต่ลีลาเรื่องส่งโลเคชัน บอกตรงกลัวเห
