สุดท้ายก็ไม่ได้ไปตามนัดหมาย แต่จะโทษเขาคนเดียวก็ไม่ได้ เพราะเธอก็ต้องการไม่ต่างกัน
เมธาวีถอนหายใจเฮือกใหญ่ขณะนอนอยู่บนเตียง ส่วนคนที่นอนอยู่ข้างหลัง ก็เพิ่งโทรไปเคลียร์พร้อมกับนัดหมายใหม่ ก่อนจะกกกอดเธอไม่ยอมปล่อยจนเกือบรุ่งสาง จนบางครั้งก็อดรู้สึกไม่ได้ว่ามันมากเกินไป
ครืด... ครืด...
เสียงโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะหัวเตียงดังขึ้น หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเห็นแสงสว่างจากหน้าจอของเครื่องตัวเอง จึงเอื้อมไปหยิบขึ้นมาดูชื่อคนโทรเข้าด้วยความสงสัย
[มาวิน]
คิ้วเรียวขมวดเข้าด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่าคนที่ติดต่อมาตั้งแต่เช้ามืดจะเป็นน้องชายของตัวเอง เธอกดรับแล้วตอบกลับเสียงเบา เพราะกลัวจะรบกวนคนเพิ่งหลับได้ไม่นาน
“ว่าไงวิน มีอะไร”
[เจ๊เบลวันนี้ว่างมั้ย มาเจอกันหน่อยสิ ผมมีเรื่องจะคุยด้วย]
เมธาวีได้ยินน้ำเสียงเคร่งเครียดของมาวินก็นึกสงสัย น้องชายของเธอไม่ใช่คนที่จะโทรมาถามสารทุกข์สุกดิบ ถ้าอยู่ ๆ ก็โ
