Biraz daha sakinliğimde yengem “çocukları yatıralım bahçede devam edelim” deyince
Bahçedeki oğlanları ve Ecrin’i içeriye çağırdık. İrem Asel’i uyurken gitmişti zaten Ecrin ve abisini misafir odasına yerleştirdim Ebrar, Rana ve Belinay bir oda da Berkay’ı da Yusuf eren’in odaya yerleştirdik. Bahçeye çardağa geçtik. Gece uzun olacak belli ki kahve yaptık.
Oturunca Melek başladı.
“Yaşadıkların gerçekten çok zor şuan Alaz’a neden güvenmediğini yada korktuğunu daha iyi anlıyorum yalnız kaçırdığın bir durum var hiçkimse Yusuf değil ve sen artık eski sen değilsin. O zaman cahildin toydun birşey demedin ayrılarak gününü gösterdin çok iyi oldu. Kendini sev ilk önce sonra sevmeyen kim varsa bas tekmeyi acıma. Alaz yapmazda öyle birşey yaptı diyelim sen onun da burnundan getir.”
“Ama annesi iste
