Kendini sev

GURURUMSUN

Bilmem kaçıncı ev bir türlü bütçeme uygun ev bulamadım bir ay oldu.Yolda yürümeye karar verdim belki görürüm bir ev niyetiyle.

Bu ne kardeşim yürü yürü bitmiyor.

Çocuklar babasının yanında da en azından vaktim bol bu aralar, çocuklar gelmeden hallederim inşallah.Yolda giderken birden gördüm giriş kat önü bahçeye açılıyor, ahh hemde satılık hemen aradım 'hafta sonu görüşebiliriz uygunsa'dedi ev sahibi iki gün sonra bakacağım, ama hissediyorum olacak görür görmez içim ısındı.

iki gün sonra

Ev 2+1 kutu gibi tabiri caizse çok sevdim ev sahibi ile baya sıkı pazarlık yaptık bütçemin bir tık üzeri ama olsun sevdim araba artı üzerine nakit para anlaştık ev sahibine zaten hem araba hemde nakit lazımmış fiyatı düşmesinin sebebide arabanın temiz düzgün olması oldu.

Hafta başı izin aldım devir işlemi için yetmeyen kısmı senet imzalayalım demiştim ama kardeşim destek çıktı ona borçlandım. 'Yabancı ile uğraşma bana ödersin ufak ufak' dedi tabiki altın üzerinden almak şartı ile kabul ettim.

Günün sonunda ev artık benimdi.Rahmi beyden taşınma işleri için izin istediğimde ev alacağımı söylemediğim için kızdı 'yardımcı olurdum' dedi ama ben istemiyordum adam zaten neredeyse bütün okul masraflarını karşılıyor.'Benim çocuğum yok torunlarım gibi oldular bırak ödeyip mutlu olayım' diyince kabul etmiştim fazlasına gerek yoktu hem halletmiştimde

Hafta sonuna kadar yengemler le temizlik işini abilerimle de taşınma işini halledecektik.

Ayrıldığım zamanda böyle yapmıştık iyi olmuştu o zaman da kızmıştı abim tek başına neden yaşıyorummuşum diye ama ben kafama koymuştum kendi ayaklarımın üzerinde duracaktım.

Biz temizlikle uğraşırken canım arkadaşımda boş durmamış bize yemekler hazılamış getirmişti.

Yengemin "Eylül evin çok şirin kutu gibi çabuk da temizlenir toplanır" demesiyle gülmüştüm bu kadın temizliğe takmış. O kadar çok incelemişti ki evi, üç günde içinden ancak çıkabildik

"Umarım çocuklar da beğenir yenge daha söylemedim sürpriz olsun diye" bakalım ne diyecekler Ebrar şimdiye kadar kardeşi ile aynı odayı paylaşıyordu ama bakalım liseye giderken de kabul edecek mi?

Artık arabam olmadığı için çocukları babası getirdi.Sürekli benim birşeyleri yapamayacağımı söyleyen adam ev aldığımı duyunca baya şaşırmış çok pişman ama yapacak birşey yok elindekinin kıymetini bilseydi zamanında

İlk zamanlar parmağımda alyansı görünce burnu kaf dağında 'beni unutup yüzüğü çıkartamadın değil mi?' diye havalara girmişti ama durum farklıydı.

Zaman ne kadar değişse de bazı algılar değişmiyor malesef boşanmış bir kadın olunca ayrı bir gözle bakıyorlar parmakta yüzük varsa sorun yok.O yüzüğü parmağıma değil kalbime takmayı isterdim ama olmayınca olmuyor.

İş yerinde de ilk zamanlar karşılaştım bu durumla ama hallettim onuda daha sonra adamlardan biri fena pataklandı tarafımca sonrasına da Rahmi bey kovunca diğerleri göze alamadı.

Daha sonraki sene de şefleri olunca konumum beni rahatlatmıştı.

Evi çok beğendi benimkiler içim nasıl rahatladı anlatamam. yaz aylarını abimlerle geçirdi çocuklar kuzenleri ile vakit geçirmek her zaman daha çok mutlu ediyordu çocukları.

Abimler de gittikleri her yere alıp götürdüler galiba yardım edebilecekleri tek konu buydu üzmemek adına bende kabul ediyordum.

izinlerimi ev için kullanınca ben tam tempo çalışmaya devam ettim.

Maaşımdan kira öder gibi bir kısmını kardeşime altın almaya bir kısmınıda araba almaya ayırıyordum.Kardeşim biliyorum ki almayacaktı altınları bende tamamladıktan sonra geline doğum hediyesi olarak veririm diye başladım biriktirmeye yeni öğrendik hamileymiş geliyor bir yiğen daha

Ebrar'ın ilk resmi turnuvası vardı hepimiz çok heyecanlıydık.Abimler yengemler arkadaşım Emine Rahmi bey ve eşi annem bile gelecekti.Yusuf'a haber verdik babası olarak işten izin alsın gelsin gelmezse hata zaten.

Emine

"arkadaşım sana diyorum biraz daha özen göster şua adamı bir çatlatalım" dedi.

Yeminle benden daha hırslı galiba ben içimde o kadar bitirmişim Yusuf'u umrumda değil

" Yok be! ne özencem şuan tek düşüncem kızım dualarım kabul oldu başka kimseyi düşünemem" dedim öyle de yaptım.

Her zamanki gibi vazgeçilmez spor ayakkabılarım geniş kesim kot pantolon ve tunik kombini ile hazırlandım iş yerinde de toplandılar dışında bu tarz giyiniyordum sürekli düzeni kontrol amaçlı sevkiyatların başında kumaş pantolon topuklu ayakkabı olmuyor sonuçta

Maça az kaldı "Allah'ım darısı oğluma inşallah"dedim oğlumda güreşe yazdırdım vücutları gelişsin baktık yapamıyor aklını kullanır mantığı ile yaklaştım.

Yusuf da geldi uzun bir süre sonra ilk defa karşı karşıya geldik içim bir tuaf oldu pişmanlık değil kesinlikle onun adına üzüldüm galiba gözlerinde pişmanlığın her tonu vardı derin bir iç çekti merhabalaştık ve uzaklaştık fazlasına gerek yoktu

Çok çekişmeli geçti yürekler ağzıda izledik.Kazandı kızım ilk maçını bir sonra ki tura geçti. Bu ekip turnuva maçlarının hepsine katıldı herkes tam destek son maça geldi. kazanırsa altın madalya

birde söz vermiştim yıllar önce"Eğer sporda ilerler bir gün altın madalya alırsan sahnede yanına gelip 'Gururumsun' deyip anlından öpcem" demiştim kazanırsa yapacaktım bunu, herkes bu anın videosunu çekecekti.

Belki daha yeniydi dünya şampiyonu olmayacaktı ama benim şampiyonum olacaktı ilk madalyası olacaktı bu kazanırsa

İşte beklenen an maç çok çekişmeli geçti rakibi çok güçlüydü ama Ebrar'ın beklentisi bendim kazanmak istemesi sözümü yerine getimemdi

Son saniyeler nefesleri tuttuk puanlar başa baş gidiyor bir puan alan kazanacak tek hamle tek vuruş beklenen oldu son hamleyi Ebrar yaptı aldı puanı canım kızım hakem kaldırdı kolunu ilan etti

Bu anlarda kalktım yerimden hem ağlıyor hem koşuyorum kızıma doğru şampiyonuma doğru ben de dahil antrenörü ve takım arkadaşları Ebrar'a yöneldik tebrikler çıklıklar havada uçuyor. Bende tabiki gittim kızmın yanına sarıldım sıkıca ve aldım yüzünü ellerimin arasına uzunca öptüm alnını gözlerinin içine bakarak "GURURUMSUN" dedim dünyalar onun oldu benim oldu.

Dağıldık tören zamanı verdiler madalyasını taktılar boynuna Allah'ım nasıl bir gurur nasıl bir mutluluk anlatılmaz yaşanır.

Okulun ilk günü

"anne çok heyecanlıyım lisede ilk günüm"

dedi yerinde duramayarak tedirgince

"merak etme şampiyon sen tek değilsin sınıftaki arkadaşların içinde aynı durum"

O günden sonra şampiyon diye sesleniyordum ve oda seviyordu.Ben liseyi dışarıdan bitirmiştim oğluma hamileyken. Lise anım olmasını çok isterdim olmamıştı.Benim gibi değildi şampiyon özgüvenli yetişti bununda üstesinden gelirdi elbet.

Beni tedirgin eden birinci sınfa giden oğlum tamam seviyor okulu tanıyor ama kaç senedir hep oyunla öğretildi ne öğrendiyse ödevler nasıl bitecek diye düşünmüyor değilim

Okulun ilk günü iyi geçti her ikisi içinde servise yazdırdım ikisini de şampiyon da aklım kalmasın etraf kötü sonuçta diye oğluma da yetişemezdim zaten servis sabah evden alacak okul çıkışı iş yerine bırakacaktı mesafe fazla olmayınca sorun etmediler servis geldiğinde ofis de olmasam bile Rahmi bey seviçle karşılardı iyiden iyiye torunu belledi adam çocukları çocuklarda ölen babamın yerine koydu ki galiba onlarda çok sevdi

Şampiyon birazda olsa hatırlıyordu ama oğlum görmedi neredeyse dedesini daha bir yaşındaydı dedesi rahmetli olduğuna

Günler günleri kovaladı artık 35 oldu yaşım ne diyorlardı yolun yarısı mı işte tamda ondan içimde bir hüzün güçlü gözükmeye çalışsamda aslında tükeniyor bu beden bu ruh

Otuzdan sonra güncelleme geldi dedik otuzbeş te de drama mı yükleniyor anlamdım ki hafta sonuna giriş yapacağız çocuklar babasına gitmişken bende biraz spora gideyim kendime gelirim belki.

Çıktım işten cuma akşamı spor zamanı benim için. Nerden bileyim hayatımın süprizi ile karşılaşacağımı.