SOFFY POV.
Few months later…
Kahit umiikot ang aking paningin at sinikap ko pa rin na gawin ang mga responsibilidad sa loob nang bahay. Iniwasan ko na rin si Kenn, ayaw ko na muling magsalubong ang galit naming dalawa. Isang umaga ay kasalukuyan akong nasa pinaka taas ng hagdan nang biglang magdilim ang lahat sa akin.
“Mommy ko!” iyon ang huling narinig ko ang sigaw nang aking anak. Nang magising ako ay nasa ibang lugar na at puro puti ang nakikita ko. May pagtataka na nagpalinga linga sa paligid nang makita kong nakaupo sa mahabang upuan si Ken Ken.
“Anak ano ba ang nangyari at naririto ako?”
“Mommy ko,” ‘yon lang ang narinig kong sagot nito habang umiiyak na yumakap sa akin.
“Anak, don’t cry sabihin mo sa akin kung bakit ako naririto?”
“Mommy ko nahulog ka po sa hagdanan at tumama
