บทที่22
เสี้ยววินาทีนั้นเขาแทบลืมหายใจ แต่สติก็พุ่งมารวดเร็ว คนแรกที่เขาวิ่งไปหาคือมณีกานต์ แล้วหัวใจเขาเหมือนจะหยุดเต้น กับสภาพกายเล็กที่คุ้นตาเจนหัวใจที่ผิดไปจนน่ากลัว คำว่าสติแตกเป็นอย่างไรวันนี้และเวลานี้ธาดารู้ซึ้งแล้ว
"มุ้ย...หนูมุ้ย..."
เขาไม่กล้าที่จะแตะต้องกายที่ขาบิดผิดรูปแขนก็มีกระดูกพ้นผิวมาให้เขาเห็น ถึงแสงสว่างไม่มากแต่เลือดสีแดงซึ่งซึมออกมารวดเร็ว ผู้ชายแข็งแกร่งคนหนึ่งก็น้ำตาไหลเสียแล้ว ธาดานึกไปถึงตำรวจเขาจึงหยิบมือถือกดโทร.ออกไปหาเพื่อนสนิท...แดนดนัย ถูกเพื่อนสนิทตวาดด่าให้โทร.ตามรถพยาบาล ชายหนุ่มจึงเร่งวางสายแล้วกดไป 1669 แทน
เสียงไซเรนดังกรีดหัวใจ ทั้งร่างของพี่สาวและภรรยาถูกลำเลียงขึ้นรถพยาบาลอย่างเร่งรีบ ในตอนที่เขมินทร์พุ่งกายติดตามมา ธาดาไม่รีรอที่จะใช้เท้าถีบฝ่ายนั้นออกไปเต็มแรงแล้วกระโดดขึ้นรถนั่งชิดติดกับเตียงฝั่งของมณีกานต์ ส่วนฝั่งของช้องนางมีเจ้าหน้าที่กำล
