บทที่19
เมื่อวันใหม่มาเยือน ดวงตาเรียวของคนเมาขยับยุกยิกอยู่ครู่ใหญ่ พร้อมคิ้วที่เข้มจนไม่ต้องเปลืองดินสอวาดก็ขมวดยุ่งเพราะความปวดศีรษะจนร้าว พุ่งเข้าจู่โจมทันทีเมื่อสติของมณีกานต์นั้นเริ่มตื่นตัวเต็มร้อย
“ซี๊ด…”
เธอลากเสียงยาวเพราะปวดจนอยากพุ่งไปอาเจียน จำได้ว่าดื่มไปเพียงสามแก้วเท่านั้นแต่สภาพตอนนี้สาวน้อยคิดว่าตนเองคงคล้ายศพอย่างยิ่ง
แต่พอสมองเริ่มเข้าที่ ภาพวาบหวิวติดเรทของความฝันก็กระจายเข้าสู่จิตใต้สำนึกจนร้อนใบหน้าคล้ายจะจับไข้ จึงมุดเข้าไปอยู่ในม้วนผ้านวมผืนโตอีกครั้ง ดีนะที่เฮียธามตื่นไปก่อนแล้วไม่อย่างนั้นเธอคงวางหน้าไม่ถูก ไหนใครเคยบอกว่าคนเมาจะจดจำอะไรไม่ได้อย่างไรเล่า…ฮะ!?...
พอนึกได้ว่าธาดานั้นตื่นไปก่อนแล้ว คนที่ปกติจะตื่นก่อนคุณชายท่านก็รู้ได้ทันที ว่าวันนี้เธอเกเรตื่นสายลงไปซ้อมวิ่งไม่ทันอีกแล้ว แล้วพอเธอคว้ามือถือมากดดูเวลาก็เป็นไปตามคาด วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่เธอนอ
