หวงรัก

เนียนไหมวะ?

ริมหาด @เวลาค่ำ

โนอาห์นั่งสังสรรค์กับเฮนรี่อยู่ที่ริมหาดโดยที่เฮนรี่รู้แล้วว่าวันนี้โนอาห์จะไปนอนกับลูกสาวของเขาแรกๆ เขาก็ไม่ยอมแต่เพราะมินนี่อาละวาดใส่ทำให้เขาจำต้องนิ่ง ภายในใจของคนเป็นพ่อเป็นห่วงลูกสาวเพียงคนเดียวของตัวเองอยู่ตลอดเวลาเพราะถึงแม้โนอาห์จะรักลูกสาวของเขามากแค่ไหนแต่ทั้งคู่ก็ไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน

"เดี๋ยวมิ้นท์หลับกูก็ออกมาแล้ว"

พูดแล้วก็ควงแก้ววิสกี้เป็นวงกลมก่อนที่จะกระดกดื่มแล้วกลืนลงคอ ส่วนเฮนรี่เองก็ทิ้งตัวลงนอนมองหมู่ดาวที่ส่องแสงระยิบระยับอยู่เต็มท้องฟ้า พลางคิดไปถึงเรื่องเมื่อก่อนตอนที่ตัวเองเคยทำกับมิลก์เมียรักเอาไว้

"มิ้นท์คงยอมหรอก กูแม่ง ตอนท้องก็ไม่ได้ดูแล พอคลอดมาลูกกูก็ติดแต่มึง"

ว่าแล้วก็ปิดเปลืองตาลงท้อใจในโชคชะตาทั้งๆ ที่ลูกสาวเอาแต่ใจกับเขาถึงขนาดนี้แต่เขาก็ยังรักลูกอย่างไม่มีข้อแม้ เฮนรี่ลอบมองโนอาห์ที่นั่งนิ่งพลางคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยแล้วก็ถอนหายใจออกมาหลายต่อหลายครั้ง

ตึก...

ตึก...

ตึก...

เสียงใครบางคนเดินเข้ามาใกล้ทำให้เฮนรี่เงยหน้ามองในขณะที่ตัวเองทิ้งตัวลงนอนอยู่ที่พื้นทรายริมหาด เห็นมินนี่เดินมากับมิลก์ภรรยาสาว เขาก็ระบายยิ้มออกมา มิลก์นั่งลงข้างๆ เฮนรี่ส่วนมินนี่เองก็คุกเข่าลงด้านหลังของโนอาห์แล้วสวมกอดคนเป็นลุงจากทางด้านหลังในขณะที่โนอาห์กำลังนั่งปิดเปลือกตาอยู่อย่างนั้น

"เมาเหรอคะ"

โนอาห์ไม่ตอบแต่ยังนั่งนิ่งอยู่เช่นเดิม ทำให้เฮนรี่ยิ้มพอใจออกมา ที่เห็นโนอาห์ไม่ตอบสนองลูกสาวของตัวเอง เขารู้ดีว่าเพื่อนของเขาเป็นอย่างไร หากโนอาห์เมาหรือเริ่มมึนๆ เขาจะใช้วิธีนั่งเฉยๆ แล้วปิดเปลือกตาแบบนี้แหละเพื่อให้ตัวเองมีสติ และหากโนอาห์ลืมตาขึ้นมาเขาเองก็ยังสามารถดื่มต่อได้อีก แต่สิ่งที่เฮนรี่เป็นกังวลใจเพราะทุกครั้งที่โนอาห์เมาเขาจะมีอารมณ์ทางเพศที่ค่อนข้างไวกว่าปกติแต่ถ้าหากคนคนนั้นไม่ไปสัมผัสโดนจุดอ่อนของโนอาห์มันก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น และเขาก็เชื่อว่าลูกสาวของเขาคงไม่ซุกซนไปจับจุดอ่อนของเพื่อนเขาหรอกนะ

"แดดดี้คะ ทำไมลุงโนอาห์ไม่พูดกับมิ้นท์"

"เมามั้ง ปล่อยมันไปแบบนั้นแหละ เดี๋ยวมันก็ดีเอง" ว่าแล้วก็ยกมือหนารั้งท้ายทอยของภรรยาสาวลงมาแล้วป้อนจูบกันตรงนั้นจนเกิดเสียงของริมฝีปากที่บดเบียดกันดังขึ้น เขาไม่อายที่ทำแบบนี้กับเมียรักเพราะเฮนรี่ถือว่าเป็นการแสดงความรักไม่มีอะไรเสียหาย

"ถ้าเรียกแล้วมันไม่ขานก็อยู่เฉยๆ ละ เดี๋ยวมันก็รู้ตัวเอง"

"ค่ะ แล้วแดดดี้ไปไหนคะ"

"แดดดี้จะพามัมมี้ไปบอกรักหน่อย เจอกันพรุ่งนี้เช้าครับ"

เขาหยัดกายลุกขึ้นแล้วกดจูบที่หน้าผากมนของลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของตัวเองเบาๆ พร้อมกับจูงมือภรรยาสาวเดินเข้าไปในโรงแรมของตัวเอง เหลือเพียงแค่มินนี่ที่มีสติดีกับโนอาห์ที่ยังนั่งควงแก้ววิสกี้ปิดเปลือกตาอยู่ตรงนั้น มินนี่กวาดสายตาไปรอบๆ ก็เจอเข้ากับซันและสกายที่คอยยืนอารักขาลุงของเธออยู่ห่างๆ

"โนอาห์คะ"

มินนี่เขย่าตัวคนเป็นลุงเบาๆ แต่โนอาห์ก็ยังนิ่งปิดเปลือกตาและมือหนาหมุนควงแก้ววิสกี้เหมือนเดิม หญิงสาวมองซ้ายมองขวาหมายจะให้ลูกน้องของคุณลุงมาช่วย แต่ทว่าเมื่อมองไปทางที่ซันกับสกายอยู่ก็คล้ายว่าจะไกลเกินไป อีกทั้งตรงนี้ก็ค่อนข้างมืด

"คนโกหก แล้วไหนบอกจะไปนอนกับมิ้นท์ไงคะ"

นั่งลงซ้อนหลังของคนเป็นลุง วางปลายคางเอาไว้ที่บ่ากว้าง เธอจ้องมองใบหน้าของโนอาห์ด้วยแววตาหลงใหล มุมปากบางยกยิ้มพอใจที่ได้เห็นเขาในมุมใกล้ๆ หัวใจดวงน้อยมันเต้นแรงจนกลัวว่าคนข้างหน้าจะได้ยิน สายลมเย็นพัดโกรกกระทบใบหน้าหวาน ผมยาวสลวยของเธอพลิ้วไปมาอย่างสวยงามเช่นเดียวกับผมของคนเป็นลุงที่พัดไปตามแรงลม

"หล่อจัง"

ชื่นชมเขา สอดแขนเรียวโอบกอดร่างกำยำของเขา โนอาห์ปรือตามองเล็กน้อยมินนี่ไม่หนีแต่ยังคงค้างไว้ในท่าเดิม สายตาคมจ้องมองเธอนิ่งราวกับคนเมา และเธอเองก็จ้องมองเขาไม่ต่างกัน โนอาห์วางแก้มสากเอาไว้กับใบหน้าหวานที่จ้องมองเขาอยู่ มุมปากหนายกยิ้มโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา

"โนอาห์ รักมิ้นท์ไหมคะ"

เธอถามเขาน้ำเสียงแผ่วเบา จ้องมองปลายคางของเขาเพราะเขาทับใบหน้าเธออยู่ โนอาห์ครางต่ำในลำคอ ก่อนจะตอบออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

"รักครับ"

"เรา... รักกัน ได้ไหมคะ"

เธอถาม ไม่รู้ว่าเขาที่กำลังเมามายจะรู้ความหมายที่เธอสื่อไปหรือเปล่า โนอาห์เปลี่ยนเป็นตั้งตัวตรง มือหนาตีตักแกร่งตัวเองเพียงแค่นั้นมินนี่ก็เปลี่ยนท่าทางเป็นนั่งคร่อมตักแกร่งในท่าหันหน้าเข้าหากัน มือหนาอีกข้างหมุนควงแก้ววิสกี้ที่ว่างเปล่า มินนี่ที่เห็นแบบนั้นก็เอื้อมมือไปหยิบขวดวิสกี้มารินให้คนเป็นลุงอีกครั้ง โนอาห์กระดกดื่มจนหมดแก้ว แล้วหยัดกายลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูงสองแขนเรียวรีบโอบคว้าลำคอหนาเอาไว้เพราะกลัวตกส่งผลให้ใบหน้าของทั้งเขา และเธอใกล้กันเพียงแค่อากาศลอดผ่าน

ตึกตัก... ตึกตัก... ตึกตัก...

เสียงหัวใจของคนตัวเล็กเต้นแรงแม้คำถามของเธอจะไร้ซึ่งคนตอบ แต่ไม่เป็นไรเธอเข้าใจว่าโนอาห์อาจจะกำลังมึนเมา ขณะที่ถูกเขาอุ้มในท่าหันหน้าเข้าหากัน เธอก็จ้องมองใบหน้าของเขาอยู่ตลอดเวลาด้วยความหลงใหล ดวงตากลมเผลอมองเห็นแผงอกรำไรพลางเงยหน้าขึ้นจ้องมองใบหน้าของเขาอีกครั้ง เขาอุ้มเธอเดินเข้าไปในลิฟต์ และทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดลงร่างกายของทั้งเขาและเธอก็ราวกับมีแม่เหล็กที่ดูดเข้าหากัน

มินนี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน แนบริมฝีปากบางไปที่ริมฝีปากหนา ซึ่งปกติโนอาห์จะให้เธอได้แค่นั้นเพียงแต่ครั้งนี้มันไม่ใช่เมื่อโนอาห์ขบกลีบปากล่างของเธอจนเธอต้องเผยอปากออก มินนี่หลับตาลงรับรสจูบจากเขาด้วยความเคลิบเคลิ้ม แม้ประตูลิฟต์เปิดออกแต่ริมฝีปากของทั้งสองคนก็ยังไม่ยอมผละออกจากกันอยู่ดี

ลิ้นสากสอดแทรกเข้าในโพรงปากบางเธอจูบตอบเขาอย่างเงอะงะ รู้ตัวอีกทีเขาก็พาเธอเดินมาถึงห้องพักของเธอแล้ว แผ่นหลังบางถูกวางลงที่นอนนุ่มอย่างอ่อนโยน สองแขนเรียวยังโอบรอบลำคอหนาของเขาอย่างแน่นหนา เสียงสองริมฝีปากบดเบียดกันอย่างร้อนแรงดังขึ้นเป็นระยะปลุกอารมณ์อะไรบางอย่างของทั้งเขาและเธอให้ตื่นตัว โนอาห์ยังป้อนจูบให้เธออย่างเร่าร้อนเขาลืมตาขึ้นจ้องมองภาพหญิงสาวใต้ร่าง ก่อนจะนิ่งไป และผละจูบออก

เวรแล้ว...

หลานนะเว้ย...

มันเป็นเพราะตอนที่เธอสอดแขนเรียวเข้ามา มือเธอมันซุกซนลูบไล้จุกเล็กของเขาที่มันไวต่อสัมผัสของเขาน่ะสิ อีกทั้งตอนที่เธอนั่งทับที่ตักแกร่ง ความเป็นสาวของเธอก็ดันสัมผัสกับสิ่งที่มันหลับใหลอยู่ภายใต้กางเกงเขา

"นะ โนอาห์~" เรียกเขาเสียงหวาน เพราะรู้ในการกระทำของตัวเอง เธอจงใจสะกิดเขี่ยจุกเล็กของเขาเองแหละ และจงใจบดเบียดความอ่อนนุ่มกับสิ่งที่อยู่ใต้กางเกงของเขาเอง ชักอยากจะรู้แล้วสิว่าลุงคนเก่งของเธอจะทนได้สักกี่น้ำน้าาา~

"อุ๊บ แหวะ...!" โนอาห์วิ่งเข้าห้องน้ำ ส่งเสียงโอ๊กอ๊ากออกมาทั้งๆ ที่ปิดประตูลงกลอนอย่างคนที่มีสติ เขาเปิดก๊อกน้ำให้เสียงดังออกมาด้านนอก ก่อนจะใช้แผ่นหลังกว้างพิงกับบานประตู

เฮ้อ...

แกล้งอ้วก

แม่งเนียนไหมวะ

ขณะที่คนด้านนอกยกมือเรียวแตะริมฝีปาก มุมปากบางปรากฏรอยยิ้มร้ายกาจออกมาซึ่งคนที่อยู่ในห้องน้ำไม่มีทางได้เห็นอย่างแน่นอน

"หนีให้ได้ตลอดแล้วกัน!"