RUK ON
ฉันเดินออกมาจากที่นั่นทั้งน้ำตาไม่ว่าจะทำยังไงก็ฝืนใจมองผู้ชายคนนี้แบบเดิมไม่ได้อีกแล้ว ไม่สิ ต้องบอกว่าไม่อยากจะเห็นหน้าเขาแล้วมากกว่า
หมับ
“รัก! ฟังสิงห์ก่อน” แขนแกร่งของเขากอดฉันไว้จากทางด้านหลัง พวกลูกน้องของเขาที่ยืนอยู่รอบๆก็ปล่อยให้ฉันกับเขาอยู่ด้วยกันแค่ตามลำพัง
“ปล่อยฉัน” เสียงที่เปล่งออกมามันดูจะหายไปเมื่อต้องคิดถึงเรื่องที่เขาทำมัน เขาทรยศความเชื่อใจของฉันและทำลายมันลงไปหมด
“ไม่ปล่อยจนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง” สิงห์พูดสวนมาทันควันไม่รอให้ฉันพูดจบประโยค
“คุณไม่รู้แต่ฉันรู้แล้ว”
“รู้อะไรวะ เรายังไม่ได้คุยกันเลย ...ขอโอกาสให้สิงห์อธิบายได้มั้ย” น้ำเสียงอ้อนวอนของเขาทำให้ใจฉันอ่อนยวบลงไปในทันที และถ้าฉันยอมให้เขาพูดต่อไป
...ฉันอาจจะอภัยให้กับความผิดครั้งนี้ของเขาและยอมเป็นคนโง่เหมือนที่ผ่านมา
“คุณมีโอกาสแล้วในตอนนั้นแต่คุณไม่ทำ ...เพราะงั้นอย่าได้หวังว่าคุณจะมีโอกาส
