พอถูกลูกชายกดตัดสาย นางก็ได้แต่กำโทรศัพท์ในมือแน่นแล้วหันไปมองทางลูกสะใภ้ในฝันตัวเองพร้อมส่งยิ้มแห้งๆ ให้หญิงสาวแล้วเดินกลับไปนั่งที่โซฟาตัวเดิมที่นั่งอยู่ก่อนหน้านี้
“ไม่เป็นไรค่ะคุณหญิงป้า เราทานมื้อเย็นกันสองคนได้ค่ะ พี่เจตน์อาจติดงานอยู่ก็ได้นะคะ” ดารัณกอดแขนของคุณหญิงป้าพร้อมกับเอ่ย
“คนดีของป้า ดูสิ น่ารักแสนดีขนาดนี้ ลูกชายป้ายังเมินได้อีก ไม่เป็นไรนะลูก ป้าขอโทษแทนพี่เขาด้วยนะ งั้นเราไปทานข้าวกันเถอะ หนูดารัณจะได้ไม่กลับดึก” นางกุมมือเล็กของหญิงสาวพร้อมกับยิ้มให้ดารัณแล้วก็พากันลุกขึ้นจากโซฟาตัวที่นั่งเดินไปยังห้องรับประทานอาหาร
‘ถ้าไม่ติดว่าอยากได้ลูกแก จ้างให้ฉันก็ไม่มากินข้าวกับแกหรอกอีคุณหญิงแก่!’ ใบหน้ายิ้ม แต่ในใจของดารัณนั้นเต็มไปด้วยความคิดร้ายกาจ
แค่เพียงได้นอนในอ้อมกอดแข็งแรงทุกวันก็เพียงพอแล้วสำหรับผู้หญิงที่อยู่ในสถานะแบบเธอ เธอก็ไม่ต่างจากผู้หญิงขายตัว เพราะหากไม่ทำ
