EP.22
เช้าแล้ว ได้ยินเสียงไก่ขันรับกันเป็นทอดๆ พร้อมกับมวลอากาศหนาวเย็นแผ่ปกคลุมทุกพื้นที่ของหมู่บ้านผาตะวัน ด้านนอกเรือนผู้ใหญ่เสนมีเสียงชาวบ้านทักทายและชักชวนกันลงไร่ลงสวนมาให้ได้ยินเป็นระยะ หญิงสาวจากเมืองกรุงนอนลืมตาอยู่บนที่นอนสักพักก็ผุดกายลุกขึ้นนั่ง บิดขี้เกียจแล้วจึงมองไปยังร่างของสาวรุ่นพี่ที่นอนคลุมโปงอยู่ใต้ผ้าห่ม
อริมาคงจะเพลียกับการเดินทางเมื่อวันวาน ถึงวันนี้เลยนอนนิ่งไม่อยากขยับกายไปไหน ธารารินจุดยิ้มนึกถึงตัวเองที่มีอาการไม่ต่างไปจากสาวรุ่นพี่นัก ทว่าความตั้งใจที่มีอยู่ในหัวใจคือต้องการเก็บภาพแสงแรกของหมู่บ้านผาตะวันเอาไว้ในความทรงจำเธอจึงลุกจากที่นอนคว้ากล้องถ่ายภาพออกจากห้องนั้นไปโดยไม่คิดจะปลุกอริมา
ภาพสายหมอกเส้นบางๆ ลอยคว้างอยู่ตรงหน้าเธออย่างสวยงาม นักพัฒนาสาวมิวายเก็บความสวยงามเหล่านั้นเอาไว้ในกล่องความทรงจำเล็กๆ หลายภาพ ก่อนจะได้รับความร่วมมือจากผู้ใหญ่เสนพาหญิง
