แรกแย้ม

Chapter 6 นินทา

นีรชาคิดไป หน้าแดงไป

โดยไม่รู้เลยว่าทีปต์หันมามองหล่อนอย่างพิจารณา และเขาอยากรู้จริงเชียวว่าสาวน้อยกำลังคิดอะไรอยู่ ถึงยิ้มกริ่ม ดวงตาเคลิ้มหวานเสียขนาดนั้น

อย่าให้เขารู้เชียวนะว่าแอบปิ๊งพวกนักดับเพลิงเด็กๆ สักคนนั่น

พ่อจะจับตัวมาพาดขาแล้วตีก้นให้เป็นแนวเลยเชียว!!!

โป้ก! โป้ก

เสียงซ่อมบ้านจากไฟไหม้ดังมาตั้งแต่เช้า ตอนนี้นีรชากำลังช่วยแจ่มและแม่บ้านอีกสองคนเตรียมอาหารเช้าด้วยสีหน้าสดชื่นกว่าทุกวัน เพราะหล่อนดันเข้าใจผิดว่าถูกคุณท่านสุดหล่อพิชิตความสาวไปเรียบร้อยโรงเรียนทีปต์แล้ว

แถมเมื่อคืนก็เสร็จแรงจนอารมณ์ดีด้วย เฮ้อ เสียดายนิดหน่อยที่ไม่ได้จัดรอบสอง ก็เขามัวแต่ดูดเลียนมหล่อนอยู่นั่นแหละ ถึงมันจะเสียวก็เถอะ

แจ่มแอบมองสาวน้อยที่เตรียมข้าวต้มปลาไป ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไป อย่างคันปากอยากจะเผือกให้หายคาใจว่าเมื่อคืนสาวน้อยโดนอะไรไปท่าไหนบ้าง แต่เพราะฝ่ายชายไม่ใช่พวกคนสวนหรือพ่อบ้านฐานะเดียวกันกับหล่อน แต่เป็นคนจ่ายตังค์ ดังนั้นนีรชาอาจจะกลายเป็นเจ้านายเมื่อไหร่ไม่รู้ ถ้าทีปต์ติดใจยกขึ้นเป็นเมียเก็บขึ้นมา

แถมดูท่าจะถูกใจจริงๆ ด้วย เมื่อคืนถึงทำท่าทะนุถนอมหวงแหนขนาดนั้น

คิดได้แล้วแจ่มก็ยิ้มหวาน หันไปจับผักชีออกมาจากมือของนีรชาหลังสาวน้อยล้างมันเสร็จ ไม่เลียแข้งเลียขาไว้ตอนนี้จะไปทำตอนไหน ถึงจะได้เป็นหัวหน้าแม่บ้านแล้ว แต่แจ่มก็ยังต้องการ ‘ติ๊บ’ อีกเยอะๆ

“เดี๋ยวแจ่มหั่นเองค่า หนูน้ำไปนั่งพักก่อนเถอะ เหนื่อยแย่แล้วดูสิ คนดีของป้า”

นีรชามองแจ่มตาปริบๆ

ผีอะไรสิงป้าแจ่มของหล่อนล่ะเนี่ย จู่ๆ ก็พูดหวานเยิ้มจนเลี่ยนใส่หล่อน ปกติแจ่มไม่เคยคะขากับหล่อนเลยนะ ก็แจ่มเลี้ยงหล่อนมานี่ ก็พูดจากันปกติมาตลอด

แต่ยังไม่ทันตอบอะไรแจ่มไป นอกจากมองแจ่มหั่นผักชีเงียบๆ แม่บ้านอีกคนที่ไปรับรองตำรวจหน้าบ้านก็เดินเข้ามาในครัวพอดี

“โอ๊ย เหนื่อยๆ”

แจ่มรีบหันไปถามด้วยความเผือกที่ฝังรากลึกในดีเอ็นเอตั้งแต่สาวยันแก่

“ตำรวจกลับไปแล้วเหรอ ตกลงทำไมไฟไหม้”

แม่บ้านวัยเดียวกับแจ่มยักไหล่

“เห็นว่าไฟฟ้าลัดวงจร ไอ้ฉันหรือก็คิดว่าจะมีคนมาวางเพลิงเพราะขัดผลประโยชน์กับคุณท่านเหมือนในละครเสียอีก โธ่”

“ไม่มีใครปองร้ายคุณท่านก็ดีแล้วนี่ แกจะบ่นอะไร”

แจ่มหั่นผักชีไปตอบไป พอได้ยินว่าไฟฟ้าลัดวงจร แจ่มเองก็ไม่ค่อยสนใจเรื่องไฟไหม้แล้วเหมือนกัน ทีปต์มีเงินตั้งเยอะ ไฟก็ดับได้ไว ซ่อมหน้าบ้านนี่แค่สองสามวันก็เสร็จแล้วมั้ง

โชคดีด้วยล่ะที่เป็นวันที่ทีปต์กลับมาพอดี ถ้ามีแต่พ่อบ้าน แม่บ้าน แต่ละคนคงสติแตกไม่มีใครสั่งการ กว่าจะมีใครคิดได้ว่าต้องเรียกรถดับเพลิง บ้านก็คงวอดไปแล้วครึ่งหลัง

“ก็ถ้าเป็นเรื่องแนวๆ คุณท่านโดนปองร้าย ฉันก็มีเรื่องไว้เม้าท์กับอีติ๋มบ้านคุณเกริกไกรได้ไง แต่ไฟฟ้าลัดวงจรมันไม่เท่นี่หว่าแก”

แม่บ้านวัยเก๋าหัวเราะคิกคัก

นีรชามองคนนั้นคนนี้ ตาปริบๆ

แจ่มมองหน้านีรชาแล้วใจหายวาบ กลัวสาวน้อยจะเอาเรื่องนี้ไปฟ้องผัวหมาดๆ ยิ่งเขานอนคุยกันก็ยิ่งน่ากลัว สงสัยเพื่อนหล่อนคงอยากตกงานตอนแก่!

“แกอย่าพูดไปแบบนั้น เดี๋ยวคนอื่นเขาเข้าใจผิด เราไม่เคยนินทาเจ้านายกันเลยนะ!”

อีกฝ่ายหน้าเหวอ มองแจ่มกับพวกแม่บ้านคนอื่นๆ ด้วยความงุนงง เรื่องนินทาเจ้านายมันเป็นงานหลักของแม่บ้านอย่างพวกหล่อนๆ ไม่ใช่หรือ อย่างน้อยก็บ้านนี้แหละที่ทำกันเป็นประจำ แจ่มจะมาดัดจริตอะไรตอนนี้

“อย่ามาเม้าท์น่า แกน่ะตัวนินทาเลยแจ่ม”

โป้ก!

เสียงมีดกระแทกเขียงดังสนั่น ก่อนที่แจ่มจะค่อยๆ ขยับให้อีกฝ่ายเห็นว่าตัวเองยืนอวบบังสาวน้อยร่างเล็กทางด้านโน้นอยู่ นั่นเองเพื่อนของแจ่มจึงเข้าใจทันควัน เพราะอยู่ในเหตุการณ์ที่ได้เห็นทีปต์ถอดเสื้ออวดกล้ามชวนน้ำลายสอ แล้วห่มเสื้อนั่นให้สาวน้อยเหมือนกัน!

“โอ๊ยย อย่าโมโหสิแก ฉันล้อเล่น ใคร๊! ใครเคยนินทาเจ้านาย ไม่มี๊ คนที่นี่รักคุณท่านที่สุดกันเลยเนอะ”

เสียงหัวเราะแห้งๆ ดังขึ้นจากบรรดาแม่บ้านในห้องนั้น ปล่อยให้นีรชายืนตาแป๋วงุนงงเพียงลำพัง

เรื่องนินทาเจ้านาย หล่อนเองก็ได้ยินแม่บ้านที่นี่ทำกันบ่อยจะตายไป แต่ทำไมวันนี้ถึงพยายามพูดกันว่าไม่เค๊ย ไม่เคยขนาดนั้นหว่า ทำอย่างกับว่าทีปต์ยืนฟังอยู่อย่างนั้นล่ะ ทั้งที่นีรชาเห็นชายหนุ่มไปคุยกับตำรวจตั้งแต่เช้า แล้วตอนนี้ก็กำลังนั่งจิบกาแฟอ่านข่าวในไอแพ็ดอยู่ตรงโต๊ะอาหารนู่นแน่ะ

“เอ้า หนูน้ำจ๋า ยกข้าวต้มไปให้คุณท่านได้แล้วจ้ะ”

“ค่ะป้าแจ่ม”

นีรชายิ้มกว้าง ยกอาหารออกไปก่อนคนแรก โดยไม่รู้เลยว่าเมื่อลับหลังหล่อน บรรดาแม่บ้านต่างก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งใจกันดังฟู่...

ดูเหมือนทีปต์จะยุ่งมากเพราะเรื่องไฟไหม้ ไหนจะยังเรื่องงานที่นีรชาเห็นเขาใส่สูทผูกเนคไทออกจากบ้านไปแต่เช้าทุกวันอีก กว่าจะกลับบ้านก็ดึกดื่น แถมทุกๆ คืนเขายังเมากลับมาด้วย ถึงตอนเจอกันเขาจะมองหล่อนด้วยสายตาหื่นกามเสมอ บางทีก็ตบก้นหล่อนด้วย แต่เขากลับไม่มาที่ห้องเล็กๆ ของหล่อนอีกเลย ทั้งที่นีรชาซักผ้าปูที่นอนไว้รอเขาอยู่ทุกวัน

สองสามวันมาแล้วที่ชายหนุ่มไม่มา ‘ต่อ’ เรื่องที่ค้างคาไว้ เขายังเลียนมหล่อนไม่ทั่วเลยนะ คืนนั้นเอาแต่ดูดเลยแถวๆ หัวนม แล้วเสียงระเบิดก็ดังตูมตามขึ้นมาขัดจังหวะพอดี หล่อนน่ะนมใหญ่จะตาย ยังมีพื้นที่อีกมากมายให้เขาเลีย ให้เขาชิม

คิดแล้วน้ำหวานก็พรั่งพรูออกมาจากพลูกลีบสั่นเทา นี่ก็เย็นมากแล้ว ดูเหมือนทีปต์จะกลับดึกอีกตามเคย แต่หล่อนอยากให้เขากอดจังเลย นีรชากระสันสัมผัสร้อนแรงของเขาราวกับคนติดยา

ไม่ได้การล่ะ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป หล่อนคงเป็นบ้าแน่ๆ

หล่อนต้องทำอะไรสักอย่าง ให้เขายัด ‘ไอ้นั่น’ เข้ามาในกลีบของหล่อนอีกครั้ง ในตอนที่หล่อนตื่นอยู่ ไม่ใช่โดนลักหลับแบบคราวก่อนให้ได้เลย!