หัวใจทมิฬ (30%)
1596 Words
ทว่าไม่นานเสียงตะโกนเรียกก็ดังขึ้นอีกครา ทำเอาคนที่เพิ่งจะละปากจากเรียวปากหวานละมุนลงมายังเนินอกสล้างหลุดสบถด้วยความหงุดหงิดงุ่นง่าน
“บ้าเอ๊ย!”
แต่กระนั้นคนเอาแต่ใจก็ยังไม่วายตวัดลิ้นลงหยอกเอินยอดถันสีระเรื่อ เล่นเอาคนที่กำลังถูกรุกรานสะดุ้งเฮือก ยกมือสั่นระริกขึ้นผลักร่างใหญ่ออก
“ฮื้อ…พอได้แล้ว ไม่ได้ยินหรือไงว่ามีคนเรียก” เสียงสะท้านเอ่ยห้ามพัลวัน แต่มีหรือคนหัวรั้นจะสนใจการต่อต้าน หนำซ้ำยังระดมซุกไซ้ซอกคอขาวระหง แล้วดูดแรงๆ
“ช่างหัว! ไม่สน! ยังไม่อิ่ม!”
เสียงห้าวกระด้างเอ่ยแบบเอาแต่ใจอย่างร้ายกาจ ก่อนจะจัดการอุ้มกระเตงร่างบางลงไปในน้ำลึกกว่าเดิม ป้องกันเอาไว้เผื่อมีใครเสือกพรวดพราดขึ้นมาบนดาดฟ้าในจังหวะที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม
“แล้วถ้าเขาขึ้นมาล่ะ”
คนกลัวว่าจะมีใครขึ้นมาเห็นภาพอันไม่เหมาะสมละล่ำละลักด้วยท่าทางกระวนกระวาย แล้วก็ต้องผวาเฮือก ลนลานคล้องแขนเข้าที่ลำคอแกร่ง เมื่ออีกฝ่ายอุ้มเธอลงไปในสระจนน้ำอยู่ระดับเกือบถึงต้นคอ
แล้วพ่อเจ้าประคุณก็ทำให้เธอตัวเกร็ง หน้าแดงซ่าน ด้วยการก้มลงมาหาจนปลายจมูกชนกัน จากนั้นก็กระซิบเสียงห้าวเจือแหบชิดปากสั่นระริก
“ถ้ากลัวว่าจะมีคนมาเห็นก็ต้องร่วมมือกัน”
“ร่วมมือกัน?”
ปิยฉัตรทวนคำอย่างงงๆ ก่อนจะสะดุ้งสุดตัว เมื่อคนเจ้าเล่ห์ละมือข้างหนึ่งออกจากการประคองแผ่นหลังบอบบาง มาตะปบเข้าตรงเนินอกสล้าง
“อือฮึ…ร่วมมือทำลูกยังไงล่ะ”
ขาดคำคนที่ยังไม่อิ่มหนำก็ขยำหน้าอกนุ่มหยุ่นหนักๆ ภายใต้ผืนน้ำ ครั้นเธอจะอ้าปากเอ่ยค้านพ่อคุณก็จู่โจมด้วยการผนึกริมฝีปากบางเฉียบลงมาปิดกั้น แล้วบดเคล้าอย่างดุดัน
เล้าโลมจนกระทั่งคนที่เขาอุ้มกระเตงอยู่ตัวอ่อนระทวย หายใจหอบหนักๆ หน้าแดงซ่าน ไม่ว่ามือกระด้างจะเคลื่อนไปทางไหนก็ทำให้เสียงครางผาดแผ่วเล็ดลอดออกมาจากปากเจ่อไม่ขาดสาย กระทั่งความอดทนอดกลั้นสิ้นสุดลงในวินาทีที่แม่ตัวดีกระซิบเว้าวอนด้วยความเสียวจัดเพราะอานุภาพของนิ้วแกร่งที่ล่วงล้ำกล้ำกราย
“อ๊า…จอม…ไม่ไหวแล้ว ฮื้อ…”
“ผัวจะเข้าไปเดี๋ยวนี้…” ยังไม่ทันจะขาดคำเขาก็ลนลานจับท่อนลำชายแข็งกร้าวสอดเสียบเข้าหากายสาวภายใต้ผืนน้ำเย็นฉ่ำ ทันใดนั้นก็ต้องสูดปากครางออกมา
“ซี้ดดดดด…ดีว่ะ…แม่งโคตรดี…”
วินาทีถัดมาจอมพลก็ประคองสะโพกมนออกห่าง ก่อนจะดึงรั้งเข้าหาในจังหวะที่แอ่นความอลังการรอท่า เรียกเสียงครางลั่นระงมให้หลุดจากปากคนไม่ประสา จากนั้นก็เร่งจังหวะให้ร้อนแรงเหมือนจะคลั่ง มือกระด้างทั้งสองข้างยกสะโพกมนขึ้นลงกระแทกท่อนลำชายถี่กระชั้น ผวาดูดปากแลกลิ้นกันอย่างถึงพริกถึงขิง
เสียงคำรามลั่นผสานกับเสียงครวญคร่ำร่ำร้องด้วยความเสียวกระสันไม่ขาดสาย ทว่าครั้นจะจับจูงมือกันไปเยือนสวรรค์ชั้นเจ็ดเสียงตะโกนเรียกลับดังขึ้นอีกครา
“นายหัวครับ! นายหัวตายคาอกเมียหรือยังครับ!”
“แม่ง! กวนตีนว่ะ!”
คนที่กำลังหน้ามืดเพราะฤทธิ์เสน่หาเข่นเขี้ยวอย่างไม่สบอารมณ์ เสียงตะโกนที่แว่วเข้าหูทำให้เขานึกอยากจะกระโดดลงไปชกไอ้ลูกน้องเวรให้หยอดน้ำข้าวต้ม
ให้ตายห่าเถอะ! นี่พ่อเขากำลังเล่นอะไรวะ สั่งให้คนจับเขากรอกยาปลุกเซ็กส์ ขังไว้ให้ทำหลานสาว แต่ยังไม่ทันไรก็มาก่อกวนอีก นี่คิดจะแกล้งให้เขาเป็นบ้าหรืออย่างไร
“ไสหัวไปซะ!” จอมพลเค้นเสียงตะโกนไล่ตะเพิด ขณะที่ยังคงสาวสะโพกเข้าตอกอัดคูหาสวรรค์อย่างดุดันทรงพลัง เห็นท่าไม่ดีเขาก็รีบเร่งจังหวะ ก่อนที่จะมีใครเสือกมาทำสวรรค์ล่ม ทว่ากลับต้องชะงักกึกแหงนหน้าคำรามด้วยความหงุดหงิดงุ่นง่านเต็มอัตรา เมื่อหูแว่วได้ยินเสียงของบิดาเต็มๆ
“พอได้แล้วโว้ยไอ้เสือ! ปล่อยลูกสะใภ้ป๊าลงมาได้แล้ว!”
น้ำคำที่ได้สดับตรับฟังทำให้เขาแทบหลุดสบถออกมา หากทว่าความนุ่มแน่นของกายสาวกลับบีบรัดจนต้องสูดปากครางซี้ดอ้า ใบหน้าหล่อลากไส้ทว่าเถื่อนใด้ใจแดงก่ำเพราะแรงกำหนัดมหาศาล จากนั้นสติก็หลุดแบบไม่สนห่าอะไร นอกจากกระแทกความเป็นชายเข้าใส่ซอกรักที่กำลังตอดตุ้บๆ อย่างหน่วงหนักบ้าคลั่ง ประคองสะโพกมนออกห่างเล็กน้อย แล้วเสียบเสยเขาหาอย่างดุดัน ทำอย่างนั้นย้ำๆ ซ้ำๆ จนคนที่กอดคออยู่ครางไม่เป็นภาษา ก่อนจะเร่งจังหวะแบบสุดพลัง ขณะที่ผวาดูดปากแลกลิ้นกันอย่างเมามัน
กระทั่งทนความเสียวกระสันจนแทบไม่ไหว นายหัวแดนใต้ก็ลนลานจับขาเรียวกางออกเกือบร้อยแปดสิบองศาในท่ายาก ก่อนจะกระทุ้งเข้าหาหนักๆ เรียกเสียงครางอู้จากคนตัวเล็ก คุณหมอสาวห่อปากตาโตด้วยความเสียวจัด คราแรกที่ได้ยินเสียงเจ้าสัวทรงพลนั้นเธอตั้งมั่นจะห้ามปราม ทว่าการกระทำสุดวาบหวามที่ถูกพ่อคนไม่ได้โตแต่ตัวประเคนใส่กลับทำให้สมองอันชาญฉลาดเหมือนตายดับ
“อูยยยย…เร็วหน่อยสิวะ…ก่อนที่จะมีคนขึ้นมา”
“ใจกล้าขอขนาดนี้ จัดให้เลยแม่ตัวดี…”
ทันใดนั้นคนที่ทำใจกล้าเอ่ยเร่งเร้าก็ร้องครางลั่นระงม เมื่อโดนเสือกไสเข้าหาหนักๆ เขาจับขาเธอมาตวัดรัดรอบเอวสอบ ก่อนจะส่งตัวตนเข้าใส่ถี่กระชั้น บทรักฮอตฉ่าในน้ำทำให้ทั้งคู่ต่างเหมือนหลุดหลงอยู่ในโลกส่วนตัว ที่สุดก็ต่างเกร็งกระตุกหนักๆ เกือบหลุดครางกระหึ่มออกมา หากไม่นึกได้เสียก่อนว่ามีคนมาตะโกนเรียก ฉะนั้นจึงเลี่ยงด้วยการจูบปากกันเพื่อกักเก็บเสียงแห่งความสุขสมถึงขีดสุดของอารมณ์
“ปล่อยได้แล้ว”
ปิยฉัตรเอ่ยเสียงติดจะหอบหนักๆ เพราะยังไม่หายเหนื่อยจากบทรักฮอตฉ่า ก่อนจะพยายามขืนตัวจนอีกฝ่ายยอมพาเดินไปปล่อยลงยืนในน้ำชิดขอบสระ
จากนั้นจอมพลก็รีบหยิบเสื้อคลุมที่พาดอยู่ตรงเก้าอี้ริมสระ ซึ่งคาดว่าคนของพ่อเขาคงเตรียมเอาไว้ให้มาให้เธอสวมใส่ ส่วนเขาก็ทำเพียงคว้าแค่กางเกงยีนส์มาสวมอย่างลวกๆ
แล้วสั่งให้เธอขึ้นจากสระน้ำด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะรีบเบือนหน้าหนี ท่าทีแข็งกร้าวชนิดเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทำให้คุณหมอสาวใจหายวาบ เม้มปากน้อยๆ กะพริบตาถี่ๆ อย่างเรียกสติ ก่อนจะปีนขึ้นมายืนตรงริมสระอย่างทุลักทุเล ซึ่งนั่นก็เป็นจังหวะที่เจ้าสัวทรงพลขึ้นมาถึงดาดฟ้าพอดี
“แหม…หน้าเปรมเชียวนะไอ้ลูกชาย…นี่คิดจะกักตัวลูกสะใภ้ป๊าไว้ทั้งวันเลยสิท่า”
น้ำคำเย้าแหย่หาได้ทำให้คนมีทิฐิแรงกล้าตลกแต่อย่างใด ยิ่งเหมือนถูกไล่ต้อนให้จนมุมและบังคับกรอกยาปลุกเซ็กส์เขาก็ยิ่งอยากอาละวาด และก็นึกพาลพาโลไปเสียหมด อีกทั้งนึกชังน้ำหน้าปิยฉัตรที่คงรู้เห็นเป็นใจกับตาเฒ่าจอมเจ้าเล่ห์ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ถ่อมาเสนอตัวถึงที่นี่
“ถ้าผมไม่ถูกวางยานรกนั่น ทุกอย่างมันจะไม่เกิดขึ้น ผมไม่ได้อยากเอากับยัยนี่ แต่ป๊าก็ยังหาทางยัดเยียดให้”
หลังจากหันไปมองหน้าผู้เป็นพ่อ จอมพลก็เอ่ยเสียงกระด้างออกมา และวาจาไม่น่าฟังนั้นก็ทำให้คนแก่ชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ อีกทั้งเป็นห่วงความรู้สึกของลูกสะใภ้ที่เอาแต่ยืนเม้มปากกำหมัดแน่น
คงไม่มีใครรู้ดีไปกว่าตัวเธอว่าปิยฉัตรรู้สึกสะอึก อับอาย และเจ็บปวดมากแค่ไหน คำพูดร้ายกาจบาดหัวใจของผู้ชายใจทมิฬมันไม่ต่างอะไรจากการถูกตบหน้าฉาดใหญ่ และต่อให้แกร่งแค่ไหนหัวใจของเธอก็ไม่ใช่หินผา ถึงแม้จะมีบุคลิกห้าวๆ แต่เธอก็มีความรู้สึกไม่ต่างจากใครเขา เจ็บได้ร้องไห้เป็น
“ก็ป๊าอยากได้หลานสาว แต่แกมันขี้ขลาดตาขาวไม่กล้าเข้าหาเมีย ป๊าก็เลยต้องตัดสินใจใช้วิธีนี้”
เจ้าสัวทรงพลยักไหล่เบาๆ พลางเอ่ยอย่างสุขุม ไม่ได้สะทกสะท้านกับแววโกรธขึ้งของบุตรชายแต่อย่างใด ถึงแม้จะอยากได้หลานสาวมากก็จริง แต่จุดประสงค์หลักคืออยากให้ทั้งคู่ได้มีเวลาร่วมกันมากขึ้น และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าสุดท้ายแล้วความสัมพันธ์ที่เปรียบเสมือนพันธนาการบังคับจะทำให้ทั้งสองพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น จนสามารถใช้ชีวิตฉันสามีภรรยาเช่นคู่อื่นได้ ด้วยอยากให้หลานชายตัวน้อยมีแม่เหมือนอย่างใครเขา อยากให้ลูกชายเลิกจมปลักอยู่กับอดีตอันขมขื่น อีกทั้งก็เพื่อปกป้องปิยฉัตรจากใครบางคนที่หมายจะเอาชีวิตเธอจากเหตุการณ์เลวร้ายในครั้งนั้น ถ้าไม่ติดเรื่องนี้บางทีปิยฉัตรอาจจะเป็นอิสระจากลูกชายจอมโอหังของเขาไปนานแล้ว
- Writer
