หลังจากรอคอยด้วยความทรมานใจมาเกือบห้าชั่วโมง ที่สุดประตูห้องไอซียูก็เปิดออก ปิยฉัตรที่นั่งบีบมือและกัดปากนิ่งๆ ทว่าในใจกลับร้อนรุ่มกระวนกระวายลุกพรวดขึ้น ถลาไปหาปรเมศและคิริมาที่ก้าวตามกันออกมาติดๆ ส่วนแพทย์และพยาบาลที่มาร่วมทำหัตถการก็เดินเลี่ยงไปอีกทาง
“อาการของลูกชายป๊าเป็นยังไงบ้างเมศ”
ท่านเจ้าสัวที่ก้าวถึงตัวสองคุณหมอก่อนเอ่ยถามด้วยความร้อนใจ สีหน้าเครียดจัด ต่อให้รู้ว่าสองพี่น้องที่ยืนอยู่ตรงหน้าจะเก่งกาจมากแค่ไหนแต่บางครั้งโชคชะตาก็มักจะเล่นตลกกับเราแบบไม่ทันตั้งตัว
“ตอนนี้ยังไม่ได้สติเลยครับ สมองบวม มีเลือดคั่งในสมอง ดีหน่อยที่เป็นเพียงจุดเล็กๆ ไม่ถึงขั้นต้องผ่าตัดสมอง แต่ยังต้องติดตามดูอาการอย่างใกล้ชิด และต้องเฝ้าระวังภาวะแทรกซ้อน”
ปรเมศหยุดเล็กน้อยเพื่อให้ญาติคนไข้ตั้งสติและทำใจ ก่อนจะเอ่ยต่อ
“ส่วนสภาพตามร่างกายบอบช้ำหนักเอาการ ซี่โครงหักหลายซี่ มีบางซี่หักทะลุปอด ทำให้
