~เด็กเอ็นมั้ง~
"เชี่ย!ตัวก็แค่นี้ ไปรู้จักเด็กเอ็นได้ไงว่ะ" เป็นคำถามพึมพำผสมความงุนงง ลูกกระต่ายตัวน้อยพยามทำตัวกร้านโลก แท้ที่จริงก็อ่อนปวกเปียกไร้เดียงสา ซายน์เหนี่ยวรั้งลำคอระหงสูงระดับบ่ากว้าง อุ้มขึ้นนั่งบนเบาะรถบิ๊กไบค์ ระหว่างรอลูกน้องนำรถมาเปลี่ยน
"จะทำไรตรงนี้เนี้ยไอบ้า!" มารีนตกใจรีบปัดมือหนา ตอนปลดกระดุมเสื้อชอปออกให้ ทว่ายังก็สู้แรงชายไม่ได้ เขาจับถอดมาวางไว้บนหน้าขาเรียว ปิดชายกระโปรงตัวสั้นเกือบเห็นด้านใน
"ปากหรือนกแก้วเถียงได้เถียงดี" ฝ่ามือหนาจับศีรษะเล็กหยุดจ้องหน้า ดวงตากลมถลึงมองกลับ นิสัยไม่ยอมคนของเธอมันดูช่างน่าหมั่นเขี้ยว
"แน่นอนจิกจนตายได้ด้วย"
"แกล้งโง่ยอมๆได้มะ"
"ฝัน? จริงๆพี่วินเอาเจ้านายพี่กลับไปเลยก็ได้นะ สร้างแต่ปัญหา" เพียงไม่กี่นาทีรถซุปเปอร์คาร์คันหรูเทียบจอดหน้าตึกคณะ เธอเกาะบ่ากว้างกระโดดลง น้ำเสียงหวานรีบโต้แย้ง ยามวินเปิดประตูรถข้างคนขับคอยบริกา
