Hate series: Hayley Cane

Chapter 1

Cane pov

"b***h! f**k you! Ahh! This is great." Hawak-hawak ko ang aking manika habang nakasilip sa siwang ng pinto ng kwarto nina mom at dad, excited ako na makita si daddy dahil ilang araw siyang hindi umuwi kaya nga sa mga araw na 'yon kami lang lagi ang naiiwan ni mama pero kaninang umaga bago umalis sina yaya Krising para mag-grocery narinig kong nagkwekwento ang mga yaya ko ang sabi ni aling Krising uuwi na raw sa susunod na araw si papa

Kaya ngayon ay pinuntahan ko ang kwarto nila mama dahil gusto kong ipakita sa kaniya ang drawing ko na ibibigay ko sana kay papa

Ngunit ang ngiti ko ay nawala ng makita ko ang eksena sa harap ko my mom is crying while bleeding while four man that my father hired is smiling like an evil monster that I always saw in movies.

"G-greg p-please.. tama na." Kita ko ang isang lalaki na nakapatong sa mama ko kaya nabuo ang mga tanong sa utak ko Bakit siya nakapatong kay mama at walang suot na damit? Bakit si mama umiiyak? Nakita kong sinampal niya si mama na nagpasigaw kay mama sa sakit. Gusto ko silang lapitan at patigilin ang lalake pero para akong isang pader na hindi makagalaw.

"Pare dalian mo ako naman." Natatawang sabi ng isang lalake na nasa harap ng mama ko at piniga ang dalawang s**o ni mama. Habang ang dalawa ay kaniya-kaniya sa paghaplos sa katawan ni mama meron pang kumuha ng kutsilyo at hiniwa ang isang binti ni mama kaya umagos ang dugo mula sa sugat, nagsisigaw si mama. At wala akong magawa kundi manood.

"T-tama na Greg." Hindi ko alam kung bakit pero kusang nagsilaglagan ang mga luha mula sa aking mga mata. Bakit ba sinasaktan nila si mama? Nabitawan ko ang manika ko habang patuloy pa ring pinagmamasdan kung paano saktan ng lalakeng tinuring ng kaibigan ng aking ama ang umiiyak kong ina patuloy nilang pinalo at sinasampal ang tila nanlalantang gulay kong ina. Gusto ko sila lapitan ang mama ko natatakot ako humakbang natatakot akong magsalita napipi na ako ng tuluyan.

Ngunit nanlaki ang mga mata ko ng dumako ang tingin ng aking ina sa akin, nanlaki rin ang mga mata nito at bumakas doon ang takot at pag-alala. Puno ng luha at sakit ang mga mata nito. And she mouthed the words that made my world stop.

'Run'

the tears rolled from her eyes at gusto ko iyon punasan gusto ko siyang yakapin at protektahan mula sa mga lalaking walang sawang sinasaktan siya. bakit ba nila ito ginagawa? Bakit 'yung mama ko pa?

My eyes was full of tears and I was shock of this scene hindi ko alam kung anong nangyayari pero bilang isang walang kamuwang-muwang na bata sinunod nito ang sinabi ng ina she run,

While she kept on calling her mother inside her mind.

Ma

Mama

Ma!

"Ma!" Hinihingal na napabangon ako mula sa aking pagkakahiga at hinihingal na napatingin sa kadiliman na nagkalat sa buo kong kwarto, ramdam ko rin ang aking panginginig, that dream kept on chasing me and kept on destroying my whole world. It change me, I became cold ni kahit anong pilit ko hindi ko mailabas ang emosyon na nasa loob ko, nalalabas ko lang iyon kapag napapanaginipan ko ang bangungot na iyon, I felt the emotion and that's fear and hatred

Nang gabing iyon tumakbo ako ng tumakbo hanggang sa nakasalubong ko sina aling Krising sa daan they were in the car when they saw me crying and running away from our house.

Tinanong nila ako kung bakit ako nasa labas at bilang isang paslit sinabi ko ang mga nangyari they are all crying and panicking, may tinawag sila sa phone at nakita ko na lang ang pagdating ng maraming kotse.

Pinasok ng mga lalakeng de baril ang bahay namin hanggang sa hindi nagtagal lumabas sila dala-dala ang apat na lalake, ngunit nakita ko ang huling nilabas ay ang aking ina na nakabalot sa puting tela na halos maging pula na dahil sa dugo.

Nilapitan ko ito at sinubukan yugyugin pero hindi na ito nagigising.

"Mom mom! No! Gising na po kayo! Pupunta na rito si daddy bukas. Tapos 'di ba i-checheck n'yo po ang drawing ko." I clutch my mother's cold hand and try to wake her pero hindi ito nagising. bakit ba hindi siya nagigising galit ba siya dahil iniwan ko siya roon? At bakit wala pa rin siyang saplot? Baka nalalamigan na ang mama ko baka magkasakit siya kailangan ko siya hanapan ng damit kailangan ko siya tulungan.

"I-Ija?" Nabaling ang atensiyon ko kay aling Krising na umiiyak kasama ang driver at isa pang kasambahay namin , hindi ko maiwasang mapaiyak din. bakit ganito ang nararamdaman ko? bakit sobrang bigat?

"Yaya why can't I stop from crying? at bakit po si mama natutulog?" lumuhod sa harap ko si yaya.

"Ija-" hindi natapos ang sasabihin nito ng makita kong ipinapasok sa isang kotse si mama tumakbo ako sa mga taong gumagawa no'n.

"No! No! What are you doing! Ang m-mama ko bakit n'yo siya kukunin? iwan n'yo siya aalagaan ko mama ko nalalamigan na siya maawa kayo ibalik n'yo mama ko." Humagulgol na ako and I saw sadness and sympathy in their eyes pero wala akong pakealam dahil ilalayo nila si mama. Hindi ako papayag na gawin nila iyon.

Hinila ako ni aling Krising at pinilit na ilayo. Nagpumiglas ako ngunit hindi ako makawala

"Mom!!!" I shouted saka napaluhod... hinawakan ako ni yaya Krising at pinilit akong huwag tumakbo at habulin ang kotse..

Simula ng makita ko ang eksenang 'yon nag-iba na ang paningin ko sa aking ama parati nitong sinasabi kung gaano nito kamahal ang aking ina pero hindi nito nailigtas ang mama ko noong araw na nakita kong duguan ito at tuluyang nawalan ng buhay dahil mas inuna ng papa ko ang trabaho nito.

I was there when I saw how they rape my mom, I heard her screaming for help, crying for mercy but no! No one came at ako?! napakatanga ko at nakatunganga lang sa mga nangyayari! I blame myself! Isa akong kasumpa-sumpang nilalang gaya ng sabi ng ama ko I am useless.

That day change my life, starting from my father who became cold as ice, hanggang sa pati ako ay wala naring maramdaman I felt so lonely and empty and now I'm still the same, a cold hearted b***h!

"Papa.." Sinubukan kong lapitan ang papa ko pero tinulak lamang ako nito kaya napasadsad ako sa sahig puno ng poot ako nitong tiningnan

"Kung hindi dahil sa'yo buhay sana ang mama mo! Salot ka! Sana ikaw na lang ang namatay hindi ang mama mo! "

I try to make him proud on my achievements but he never did.

Even his request parang asong ginawa ko iyon sinubukan ko naman pero in the end nalaman ko rin na ako lang mismo ang nagpapakatanga, kaya pinilit kong matutunan ang tumayo sa sarili kong mga paa, hindi ako magpapaapekto sa iba, if they can't love me then I don't care total hindi naman mahalaga ang emosyon it will make me weak.

I glare at the ceiling. Simula ng may mangyari sa mama ko hindi na ko umiyak I tried but I never did, but one day there is one person who made me cry ramdam na ramdam ko ang pagbasag ng puso ko sa araw na 'yon.

I smirk

"Pero ngayon na hindi na ako mahina hinding-hindi mo na ako mapapaiyak Kaino Draker klode."