เวลาต่อมา
คลินิกหมอมินิ
เอี๊ยดดด! ปึก!
"พี่คิลอยู่ไหน?" มินิลงมาจากรถก็เจอาชาอยู่ที่ประตูหลังคลินิก
"ด้านในครับท่านสั่งไม่ให้เข้าไปผมเลยต้องมาอยู่ตรงนี้" อาชาบอกมินิพยักหน้าเข้าใจก่อนจะเดินเข้าคลินิกทันทีเพื่อไปดูอาการของคิลเลอร์ว่าเป็นอะไรเยอะไหม
ห้องตรวจ
แอดดด!
"แค่ไปวันเกิดหมาต้องแต่งตัวจัดเต็มขนาดนี้เลยเหรอ??" คิลเลอร์พูดแล้วมองมินิตั้งตัวจรดเท้าแถมยังเบะปากอย่างไม่พอใจอีก
"ไหนว่าบาดเจ็บทำไมยังปากหมาอยู่ได้?" มินิปิดประตูและเดินไปหาคิลเลอร์ที่เตียงคนไข้ที่เขากำลังนั่งอยู่
"โดนยิงแขนไม่ได้ยิงปากนิ" เขายักไหล่อย่างไม่สนใจ
"น่าจะโดนยิงปากเนอะเผื่อหมาในปากมันจะตายไปบ้าง" มินิมองแผลของคิลเลอร์ที่ไม่ได้รุนแรงมากแค่เฉียด ๆ เท่านั้นเขาทำเองยังได้เลย
"ถ้าฉันโดนยิงปากก็ตายห่าไปแล้วไม่มานั่งให้เธอด่าแบบนี้หรอก และถ้าฉันตายก็อย่ามาร้องไห้แล้วกัน"
"ร้องไห้ดีใจน่ะสิ...ถอดเสื้อ" มินิบอกกับเขาและไปเตรียมอุปกรณ์ทำแผล
"ถอดไม่ได้เจ็บถอดให้หน่อย"
"สำออย" มินิสวนกลับทันที
"ด่าคนไข้แบบนี้ระหว่างโดนจับเย..." แควก!! มินิเอากรรไกรตัดเสื้อของเขาทันทีไม่รอให้พูดจบ
"เฮ้ยย!ตัดเลยเหรอ??"
"เสื้อแค่นี้พี่มีปัญญาซื้อใหม่อยู่แล้วจะโวยวายทำไม???" หมับ! คิลเลอร์ดึงเอวของมินิมากอดไว้และรัดไว้แน่น ๆ
"ทำไมเมียฉันมันปากจังวะสงสัยต้องจูบบบบบ!"
"นี่!!มิจะทำแผล!!"
"ก็ทำไปสิ" เขาพูดอย่างนั้นแต่เขาก็ก่อกวนเธอด้วยการแตะอั๋งทั้งจูบทั้งหอมทั้งไซร้คอเธอ
"มันไม่ถนัดดดดด!!"
"ไม่สน...ไม่คิดถึงผัวหรือไง?" คิลเลอร์ถามและมองหน้ามินิ
"แล้วพี่ละไม่คิดถึงมิเหรอ?" เธอไม่ตอบแต่ถามกลับไป
"ฉันถามเธอก่อนนะ"
"ใครตอบก่อนก็ได้ทั้งนั้นแหละไม่เห็นเกี่ยวว่าจะถามก่อนถามหลังเลยนิ" มินิพูดไปทำแผลของคิลเลอร์ไปด้วยแม้ว่าจะไม่ถนัดเท่าไหร่ก็เถอะแต่พูดไปก็เท่านั้นเพราะเขาไม่มีทางปล่อยเธออย่างแน่นอน มินิรู้เรื่องนั้นดีเลยยอม ๆ เขาไปไม่อย่างนั้นอาจจะทำแผลไม่เสร็จก็ได้
"ก็คิดถึงไม่ได้เอานานละ"
"อ่ออออ~ แบบนี้เองสินะ" กึก!!
"โอ๊ยยยยยยยย!!มินิ!!มันเจ็บนะเว้ย!!จะกดแผลทำไมวะแม่งงงง!!" คิลเลอร์แหกปากร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อมินิกดแผลของเขาอย่างแรง
"หมั่นไส้!!เสร็จแล้ว" มินิแปบสก๊อตเทปเรียบร้อย
"เก่งนิ"
"มิเป็นหมอไหม?"
"ชมไปงั้นแหละแล้ววันนี้พ่อเธอให้ไปดูตัวหมาตัวไหนอีก?" หมับ! ความจริงแล้วเขาสามารถค้นหาเองได้แต่เขาอยากถามเธอมากกว่าอยากรู้ว่าจะตอบอะไร?
"ดูตัวอะไรกันมิไม่ได้ไปดูตัวสักหน่อย" มินิเธอเองก็รู้ว่าพ่อของเธอต้องการให้เธอแต่งงานได้แล้วกับคนอื่นที่ไม่ใช่คิลเลอร์
"เหอะ! ไม่ได้ดูตัวแล้วไปทำซากอะไรจะบอกมาดี ๆ หรือว่าให้ฉันสืบเองบอกเลยนะว่าถ้าฉันสืบเองไม่จบแค่สืบแน่นอน" คิลเลอร์ขู่
"พี่คิล"
"พูด!!" เขาตะคอกเธอ
"เขาเป็นลูกชายของเพื่อนพ่อมิอะและลูกชายของเขาก็กลับมาจากต่างประเทศพอดี พ่อเลยชวนมิไปด้วยแถมเพื่อนคนนั้นของพ่อก็ยังเป็นผู้บริหารโรงพยาบาลที่มิทำงานอยู่จะไม่ไปได้ยังไงละ?" มินิพยายามอธิบาย
"มารยาทงามเหลือเกินนะ!"
"แล้วพี่จะโมโหทำไมเนี่ย?"
"เมียตัวเองไปดูตัวกับผู้ชายฉันควรใจเย็นมองเธอไปได้กับมันเหรอวะมินิ?! อย่าพูดอะไรโง่ ๆ หน่อยเลย!!"
"พี่เคยสนใจด้วยเหรอว่ามิจะไปดูตัวที่ไหนอะ?!"
"อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันนะมินิ!!!"
"ทีพี่ยังทำได้เลยแล้วทำไมมิจะทำบ้างไม่ได้อะ ทำแผลเสร็จก็กลับไปพักได้แล้ววันนี้มิจะกลับไปนอนบ้าน!"
"ผัวกลับมาจากทำงานเหนื่อย ๆ ควรอยู่ดูแลไม่ใช่เหรอวะจะกลับไปไหน?" หมับ! เขาดึงมินิเข้ามากอดไว้
"พ่อบอกให้กลับ"
"บอกว่าฉันไข้ขึ้นต้องอยู่ดูอาการ"
"พี่กำลังสอนให้มิโกหก"
"ทำอย่างกับว่าไม่เคยงั้นแหละ ไปโทรบอกพ่อซะ" มินิมองหน้าของคิลเลอร์ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาท่านมนตรี
ตรู๊ดดดด
(ว่าไงลูก?)
"พ่อคะวันนี้มิคงกลับไปนอนบ้านไม่ได้แล้วนะคะ..." พูดแล้วมองคิลเลอร์ไปด้วย
(ทำไมอาการของคิลเลอร์มันแย่มากเลยหรือไง?) มนตรีถามเสียงแข็ง
"นิดนึงค่ะ...แผลไม่เท่าไหร่แต่ว่ามีอาการไข้ขึ้นสูงคงต้องดูแลกันหน่อย และก็ตอนนี้มันดึกแล้วด้วยมิไม่อยากขับรถดึก ๆ ค่ะ"
(อืม ตามใจแล้วกัน) แม้ว่ามนตรีจะไม่ได้อยากให้ลูกสาวอยู่กับคิลเลอร์สักเท่าไหร่แต่ว่าเขาเองก็เป็นห่วงคิลเลอร์เหมือนลูกชายคนหนึ่งเพราะว่าพ่อแม่ของคิลเลอร์เป็นเพื่อนกับเขา
"ค่ะ" มินิวางสายจากพ่อก่อนจะหันไปมองคิลเลอร์ที่นั่งยิ้มอยู่
"พอใจจังเมียน่ารัก"
"ไม่ต้องทำเป็นพูดเลยค่ะ เดี๋ยวทานก่อนนะคะกลับคอนโดแล้วมิจะทำอาหารให้แล้วทานยาอีกรอบแล้วค่อยนอน"
"ก่อนนอนทำกิจรรมเข้าจังหวะกันหน่อยไหม?" เขาทำสายตาเจ้าเล่ห์
"ไม่ได้ค่ะเดี๋ยวแผลฉีก"
"อย่างอื่นฉีกยังไม่เห็นเป็นไรเลย" พูดแล้วเลื่อนสายมองช่วงล่างของมินิ
"จังไร -_-"
"มินินี่ผัวไม่ใช่เพื่อนเล่น -0-"