VHA-Chapter 8
1359 Words
***VINCENT***
"Fuckkk... this is crazy..!!" Mahigpit siyang nakakapit sa aking leeg at isinandal ang baba sa aking balikat, habang umaandar ang motorsiklo sa bako-bakong daan ay tamang nababayonko siya. Maya-maya ay nagpakawala ito ng putok ng baril sa mga kalaban kasabay ng pagragasa ng aking katas sa kanyang loob.
Kung gaano kabilis ang pagpapatakbo ko sa motorsiklo ganun din kabilis ako labasan dahil parang gumigiling ang aking sandata sa loob ng kanyang p********e at dahil sa pa giwang giwang na takbo ng motorsiklo at samahan pa ng mga humps na sunod sunod.
"Ahh..!!" Sigaw ni Shariena ng tumilapon sila mula sa motor dahil sa hindi ko inaasahan na mabangga ang isang kotse na sumalubong sa amin.
Pareho kaming tumilapon sa kalsada, sanhi ng pagkaka bangga sa kotse. Pilit akong bumangon para tiyakin ang kaligtasan niya, kita ko siya na nakahandusay sa may hindi kalayuan sa akin.
"Shariena...!" Pilit ko na tinukod ang aking braso para makatayo. Ngunit huli na upang makalapit ako sa kanya, dahil may tumutok na ng baril sa aming dalawa, ang mga kalaban ay naabitan kami, na hirap sa isa’t-isa at hindi makabangon.
“Ahhhh!” Daing ko. Hindi ko na nagawang makapalag dahil masakit ang aking binti, injury? Ininda ko iyon dahil tela may bali. Habang awang-awa ako kay Shariena. Wala akong magawa para iligtas siya dahil ako man ay bihag na rin.
Marahas kaming binitbit ng mga armadong lalaki at sinakay sa van na rumispundi sa mga lalaking nakipag habulan sa amin.
Habang nasa loob ng van ay tinali at nilagyan ng piring ang aming mga mata. Hindi ko na nagawang makapanlaban para makaligtas kami dahil nabihag na nga kami ng mga armadong lalaki na sa tingin ko ay mga tauhan ni Francis.
Nakarinig ako ng hakbang ng mga paa na papalapit sa akin, "sige tanggalan niyo na sila ng piring." Utos nito.
"Sinasabi ko na nga ba na ikaw ang nag utos sa kanila!" Singhal ni Shariena sa may edad na lalaki na agad ko naman namukhaan, si Francis Villaruel.
"Hindi mo ba ako namimiss maganda kong pamangkin?" Sambit nito na nakangiti pa habang hinahawi ang hibla ng buhok na nakatakip sa mukha ni Shariena, "pinahirapan mo akong hanapin ka! at may bonus ka pang kasama?" Dugtong nito at matalim ang mata na tumingin sa akin, habang nakangisi.
Hindi na ako magtataka kung nakilala man ako ng matandang lalaki na ito. “Will, I know you bastard!” Anas niya ng lumapit sa akin at sinabunutan ako at nakipag titigan sa akin. Paano? Paano niya ako maki kilala ng ganun? Like. Alam kong maki kilala niya nga ako dahil kalaban niyang mortal si Hugo, natural na kilala nito ang mga tauhan ni Hugo, katulad ko. Ngunit iba ang pagkakasambit niya sa katagang, “I know you, bastard” bastard? Who? Naguguluhan ako.
"Pakawalan mo kami Francis! Lumaban ka ng patas.!" Galit na sigaw ni Shariena na pilit niyang kinakalas ang tali na nakapulupot sa kanyang kamay na nakataas.
Binitawan niya ang aking buhok at nakangisi itong tumingin kay Shariena at muli akong binalingan, "wag ka na lumaban dahil wala ka ng laban ngayon. Akala mo ba na hindi ko alam ang plano niyo ni Hugo?!" Sambit nito habang tagis bagang at mariing pinisil ang aking baba.
"Oras na maka wala ako dito, magtago ka na Francis!" Tagis bagang kong banta sa kanya. Kuyom ang aking mga kamao, gigil. Gustuhin ko mang lumaban ngunit hindi ko magawa na sipain ang matanda dahil sa kadenang naka kabit sa magkabilang paa niya.
Samantalang sobra-sobra ang galit ni Shariena na matalim ang mga matang nakatitig kay Francis, kung hindi lamang ito nakatali ay tiyak kong kanina pa niya sinugod ang walang pusong lalaki na ito.
"Napaka sama mo talaga, wala kang puso!! Hindi ka tao Francis, wala kang kaluluwa!!" Galit na sigaw niya kay Francis. Galit na galit ang expration niya. Hindi makabuhay tao kung hindi lang ito nakagapos. "Malaki ang pagkakamali mo na binuhay mo pa ako. Oras na maka wala ako dito, hindi kita sasantuhin demonyo ka!!" Dugtong pa nito na pilit kina kalas ang tali sa kanyang kamay sa likuran.
Binitawan niya ako at lumapit ito kay Shariena, "relax ka lang my princes, darating ang panahon na susunod ka sa magulang mo, sa ngayon ay mas nag iinjoy akong makita kang nahihirapan." Nakangising sambit ni Francis kay Shariena. Hawak nito ang kanyang buhok at hinila pa pababa kaya napaliyad ang kanyang ulo.
"Buti na lang at hindi ka totoong kapatid ni mommy, dahil demonyo ka! Maitim ang budhi mo, nang dahil lang sa pera nagawa mo kaming ipapatay!!" Sambit niya sa madiin na salita. Galit na galit.
Habang ako ay naguguluhan. Sa mga naririnig ko ay kamag anak pala ni Shariena ang lalaking hangal na kumidnap sa kanila.
Hindi man niya tiyak pero batid na niyang tiyuhin ito ng dalaga. Ang pag aakala ko ay sadyang magkakilala lang sila o business partner ng kanyang magulang, ngunit hindi. Kamag anak? Ngunit bakit?
Mas lalo lang umusbong ang aking galit sa lalaking demonyo na ito. Dahil sa kadena na nakatali sa aking kamay at paa kaya wala akong magawa para ipagtanggol si Shariena na ngayon ay hawak pa rin siya sa buhok ni Francis.
"Tama ka diyan, pero marami ang kasalan ng ina mo sakin. Simula pa nung maliit pa kami ay siya na ang tama sa mata ni mommy at daddy, at ako na laging masama at walang pakinabang! Kaya hindi ako makaka payag na hindi mapunta sa akin ang kayamanan na naiwan ng magulang namin, dahil yun ang kabayaran nila sa pambabalewala nila sakin.!!" Litanya nito at saka lang marahas na binitawan ang buhok ni Shariena.
Naglakad ito palayo, "itali ang mga yan ng mabuti, huwag hayaang maka wala!" Galit nitong utos sa mga tauhan niya na nasa paligid at nakabantay. Nilisan niya ang kami, galit at pagkamuhi ang idinulot niya sa amin ni Shariena.
“Darating ang panahon na makaka ganti ako sayo, Francis. Ganti na hindi mo pa natitikman sa buong buhay mo!” Matalim ang aking mga mata na nakatingin sa pinto na nilabasan ni Francis.
Habang nag iisip ako ng paraan para makawala sa pagkaka tali ng kadena ay nakita ko na hinubad niya ang maliit na lubid na ginamit na pag tali sa kamay nito.
Kunot ang aking noo na nakatingin lang sa kanya, paano? Paano niya nakalas ang tali na iyon?
Dahil nakatulog ang nagbabantay sa amin ay dahan dahang siyang lumapit sa mesa kung saan natutulog ang dalawang lalaki na nagbabantay sa amin, tela may hinahanap siyang bagay. Mabuti na lang at mabilis niya itong nakita na nakasabit sa tagiliran ng lalaki, maingat ang kanyang galaw para ligtas na makuha niya ang bagay na iyon at hindi makagawa ng ingay.
Matagumpay niya nakuha ang bagay at patakbo siyang lumapit sa akin, mabilis niya akong pinakawalan. Dahil sa susi na nakuha niya sa mga tulog na tauhan ni Francis.
Hinilot hilot ko muna ang aking dalawang kamay sa may pulsuhan ng matanggal ang kadena habang palingon lingon para maghanap ng pwede namin labasan ng ligtas.
Maingat kaming lumapit sa pinto ng kwarto kung saan kami bihag, at sinilip ko muna sa labas kung may taong nakabantay. Nang matiyak na walang tao ay hinawakan ko ang kamay ni Shariena at agad ko siyang hinila. Maingat kaming naglalakad sa hallway ng abandonadong gusali para hindi maka gawa ng ingay. Hanggang sa makalabas kami ng gusali na ligtas.
Ngunit hindi napansin ni Shariena ang tambak na mga bote ng alak sa may gilid ng pader, kaya naka gawa ito ng ingay. Tiyak kong maririnig ito dahil sa malakas na bagsak ng mga bote. Bago paman kami makalayo ng gusali ay napa putukan na kami ng baril ng mga lalaki. Mabilis naman kaming nakatakbo palayo sa mga kalaban, dumiritso kami sa mga kakahuyan na malapit sa abandonadong gusali kaya nakapag tago kami.
Nagtago kami sa isang malaking puno ng kahoy kaya hindi kami nakita ng mga humahabol sa amin. Dahilan upang mailigaw namin ang mga lalaking humahabol sa amin, mga tauhan ni Francis. Kaya naman ay nakahinga kami ng maluwag ng makalayo na kami sa naturang lugar, sa kuta ng mga kalaban.
- Writer
