ขณะเดียวกับนรภัทรที่เดินมาถึงหน้าห้องของหญิงสาว ซึ่งตัวเองเพิ่งมอบหน้าที่ให้เป็นแม่ครัวคนใหม่ ตั้งใจจะมาบอกว่าเช้าวันรุ่งขึ้น เขาจะขอเปลี่ยนอาหารเช้าจากข้าวต้มกุ้งเป็นข้าวต้มปลา จึงได้ยินคำพูดสุดท้ายของคนในห้องเข้าพอดี เพียงแต่ไม่ชัดเจนจับใจความไม่ได้ถนัดหูเท่านั้น เพราะคนพูดพูดด้วยน้ำเสียงไม่ดังนัก
หัวคิ้วเรียวเข้มของชายหนุ่มขมวดเข้าหากันอย่างกังขา กับคำว่าติดต่อไปหาแกเอง
ชายหนุ่มยืนนิ่งอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะยกมือขึ้นเคาะประตูและใช้เวลาเคาะอยู่นาน กว่าคนในห้องจะลุกมาเปิดด้วยสีหน้างัวเงียราวกับเพิ่งตื่นนอน
“คุณภัทร มีอะไรหรือคะ”
ชายหนุ่มมองสภาพของหญิงสาวตรงหน้า ที่แต่งกายอยู่ในชุดนอนลายการ์ตูน ผมยาวๆ นั้นค่อนข้างยุ่งเหยิง ทว่าดวงหน้าเนียนใสบวกกับดวงตาคู่โตฉายแววงัวเงีย และกำลังจับจ้องมายังเขานั้นสะดุดใจอย่างแรงจนต้องยืนตะลึงไปชั่วครู่
น่ารักชะมัด คือความรู้สึกของเขาที่เกิดขึ้นในขณะนี้
