“คุณเปลี่ยนคำเรียกแทนตัวเองจากฉันเป็นชื่อเล่นเวลาพูดกับผม” คนออกคำสั่งพูดน้ำเสียงเข้ม
“หมายถึงให้พูดเวลาอยู่ต่อหน้าแฟนคุณเท่านั้นหรือคะ”
ดวงหน้าของคนถูกถามเคร่งขึ้นทันที
“ทั้งต่อหน้าและลับหลัง”
คนอยากรู้คำตอบอึ้งกับคำตอบไปชั่ววินาที ก่อนจะพยักหน้ารับเนือยๆ ทำเหมือนไม่เต็มใจ ทั้งที่ภายในใจนั้นยินดีแต่ไม่กล้าแสดงออกนอกหน้า ซึ่งเจ้าความรู้สึกดังกล่าวพริมาก็อดแปลกใจตัวเองไม่ได้
แกเป็นบ้าไปแล้วหรือยายพริม
“ก็...ได้ค่ะ”
“คุณพูดเหมือนไม่เต็มใจ ทำไมทีพูดแทนตัวเองกับไอ้หมอได้ แล้วผมเป็นคนที่มีบุญคุณกับคุณ พูดแทนตัวเองกับผมมันลำบากนักเหรอลำเอียงเห็นๆ” ทั้งที่นรภัทรไม่ได้ตั้งใจจะพูดทวงบุญคุณ แต่ก็อดรู้สึกหมั่นไส้ในตัวอีกฝ่ายไม่ได้ อีกทั้งคำว่าลำเอียงนั่นก็เผลอพูดออกไปโดยไม่รู้ตัว “และผมบอกแล้วใช่ไหมว่าดาด้าไม่ใช่แฟนผมทำไมเข้าใจยากเย็นนัก”
“ค่ะ” คนถูกทวงบุญคุณตอบน้ำเสียงสะบัดเล็กน้อย
“ก็เป็นก
