แกต้องจำให้ขึ้นใจเลยว่านั่นคือการแสดง เขาเพียงแต่แสดงให้คนรักเก่าดูเท่านั้น อย่าหลงนึกว่าเป็นจริงเชียว พริมาพร่ำบอกตัวเอง ทั้งที่รู้ว่าเสียงที่พร่ำบอกไม่ได้จริงจังอย่างที่ควรเป็นเลยสักนิด
“ทำไมวันนี้ถึงดื่มกาแฟดำล่ะสีเข้มเชียว ไหนให้ผมชิมหน่อยสิ”
น้ำเสียงที่ยังคงนุ่มนวลกระซิบกระซาบอยู่ข้างหู ทำเอาคนที่พยายามพร่ำบอกตัวเองมาหยกๆ นิ่งอึ้ง เพราะถ้วยกาแฟที่กำลังดื่มอยู่ ถูกคนพูดฉวยไปดื่มต่อหน้าตาเฉย
“ขมเชียว ดื่มอย่างนี้เดี๋ยวคืนนี้ก็ตาค้างหรอก”
ปัทมนที่ไปนั่งหัวเราะคนเดียวอยู่ในครัวเสียพักใหญ่เดินถือถาดเครื่องดื่มออกมาเห็นภาพเหตุการณ์เข้าพอดีถึงกับดวงตาเบิกโพลง ถาดที่ถืออยู่แทบจะพลัดหล่นจากมือ
“อ้าว ยายบัวทำไมไปนานจัง”
“คือบัวปวดท้องน่ะค่ะเลยนั่งพักให้ค่อยยังชั่ว” คือหัวเราะจนปวดท้องนั่นคือเรื่องจริง
“นี่น้ำขิงร้อนๆ ของคุณดาด้าค่ะ” ปัทมนวางน้ำขิงลงตรงหน้าดาราสาวแล้วจึงหันไปทางนายแพทย์ห
