เรื่องราวเมื่อวานมันหนักหน่วงที่สุดในรอบ 7 ปีสำหรับลินด์มาก กลับถึงบ้านก็จับไข้ทันที หญิงสาวนั่งมองตัวเองในกระจกช่างดูอิดโรยราวกับไม่มีแรง ดวงตาสวยบวมเป่งเพราะร้องไห้หนักน้ำตาไหลลงเป็นสายทันทีที่ถึงห้อง ริมฝีปากบวมเจ่อเพราะปากแตกจากการโดนจูบ รวมถึงแผลที่ฝ่ามือและต้นแขนที่ถูกดัสตินกำจนช้ำ
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูก่อนคนข้างนอกจะเปิดเข้ามา
“ดีขึ้นไหมพี่ลินด์ กินอาหารเช้ากันจะได้กินยา” ซัมเมอร์พูดขึ้นพลางเอาหลังมือแตะหน้าผากลินด์เพื่อวัดไข้
“ดีขึ้นแล้วล่ะ ขอบใจมากนะซัม” ดีขึ้นกว่าเมื่อคืน
“ดีขึ้นอะไรกันล่ะ ยังตัวร้อนจี๋อยู่เลย” พูดจบแล้วเดินออกจากห้องไป
ลินด์ถอนหายใจก่อนยิ้มมุมปากกับความห่วงใยเกินไปของซัมเมอร์ หญิงสาวเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนลงไปทานอาหารเช้า
“ซัมกำลังจะเอาขึ้นไปให้” ซัมเมอร์ถือถาดซุบร้อนๆ เตรียมให้พี่สาว
“ขอบใจมากนะซัม มาสิ พี่ถือเอง นั่งทานด้วยกันนี่แหละ”
“ดีขึ้นม
